از حضرت محمد (ص) نقل شده است که از حضرت درباره ی انسان رو به مرگی که در موقع جان دادن اشک از چشمان او جاری می شود پرسیدند و ایشان در پاسخ بیان داشتند: این به هنگام دیدار پیامبر خدا و دیدن چیزی است که او را خوشحال کرده است، و سپس فرمودند: آیا نمی بینید که انسان در موقع دیدن چیزی که محبوب اوست و او را شادمان می کند، اشک از چشمانش فرو می ریزد و خنده می کند، پس همانا دلیل آن اشک در لحظه احتضار همین می باشد.

علاوه بر این در روایات دیگری ایشان بیان می دارند: سه چیز را نسبت به فرد در حال جان دادن مراقب باشید؛ هرگاه عرق بر پیشانیش نشیند و اشک از چشمانش سرازیر شود و لبهایش خشک گردد، آن از رحمت خداست که بر او نازل شده است، و اگر مانند کسی که خفه شده صدا کند و رنگش سرخ شود و لبانش به رنگ خاکستری درآید، آن از عقاب خداوند است که بر او فرود آمده است.

منابع:
1- فیض کاشانی. محجه البیضاء، ج 8: 262.
2- رجالی تهرانی. قبض روح: 141.