به گزارش سرویس بهداشت و سلامت قدس آنلاین؛‌ تحقیقات زیادی در این باره نشان می دهد که فرزندان تمایلی ندارند تنها با یکی از والدین زندگی کنند. همچنین احتمال فوت در این بچه ها، خصوصا در سنین 13 تا 17 سالگی بیشتر از بقیه است. این خطر در پسرانی که با یکی از والدین زندگی می کنند دو برابر است و به نظر می رسد این احتمال در مورد دختران چندان تفاوتی با شرایط عادی ندارد. مطالعه دقیق محققان در مورد علت فوت نوجوانان نیز نشان می دهد که احتمال خودکشی در فرزندان تک والد دو برابر دیگر نوجوانان است و مرگ ناشی از مصرف زیاد مواد مخدر و الکل، در این گروه تا سه برابر دیگر همسالانشان دیده می شود. همچنین باید این نکته را نیز یادآور شد که مرگ و میر فرزندان طلاق، حتی از بچه هایی که والدین آنها به الکل یا مواد مخدر اعتیاد دارند نیز بیشتر است. علاوه بر این، فرزند طلاق با مشکلات زیادی مواجه می شود. مشکلات روانشناسی مانند افسردگی، اسکیزوفرنی و... در این بچه ها، خصوصا در سنین کودکی نسبت به دوران نوجوانی بسیار زیاد است. اقدام به خودکشی، گرایش به سمت انحرافات و تصادفات رانندگی نیز در آنها بیشتر از بقیه است.
در واقع تاثیرات منفی طلاق در فرزندان، تنها به اثرات کوتاه مدت ختم نمی شود، بلکه آینده آنان نیز تحت تاثیر قرار می دهد.
مطرح کردن طلاق با فرزندان
جدایی والدین غم و اندوه فراوانی را برای کودک به همراه دارد. چطور می توان او را کمک کرد تا از این مشکل ناراحت کننده کمتر آسیب بیند و راحت تر با آن کنار بیاید؟
در موقعیت های مشکل زندگی مانند طلاق، کودک به کمک و توضیحات پدر و مادر نیاز دارد و باید عشق و حمایت آنها را درک کند. کودکان در برخی از سنین از جمله نخستین ماه های زندگی، بین 3 تا 6 سالگی و در دوران نوجوانی بسیار حساس و آسیب پذیر هستند. غلبه بر بحران ها در این شرایط معمولا بسیار مشکل است، زیرا کودک در این سنین نیاز به درک نشانه های ثبات و استواری دارد. بعضی از زوجین با تصور این که کودکان طلاق موفقیت کمتری در تحصیل دارند و یا اینکه بیشتر به بزهکاری کشیده می شوند،از تصمیم به جدایی منصرف می شوند، اما در واقع جدایی برای زن و شوهری که علاقه ای به یکدیگر ندارند و دائم در طول روز با هم جر و بحث و دعوا دارند، بهتر از ادامه زندگی مشترک است. تحقیقات نیز نشان می دهد اگر کودک با یکی از والدین زندگی کند و آرامش بیشتری داشته باشد ، بسیار بهتر و راحت تر از این است که در کنار هر دو و شاهد بحث و دعواهای آنها باشد.
اطمینان خاطر بخشیدن به فرزند
به طور طبیعی کودک خودمحور است و نمی تواند موقعیت متناسب با خود را درک کند. در مواردی که زن و شوهر تصمیم به جدایی می گیرند، کودک، خود را دلیل شکست زندگی پدر و مادرش می داند. او ممکن است با سخنانی مانند: " به خاطر کارهای احمقانه من شما با هم بحث می کنید؟" یا " چون من بچه گوش به حرف کنی نیستم، چنین تصمیمی گرفته اید " و... احساسش به پدر و مادر نشان دهد و یا اندوهش را در دل پنهان کند. حتی ممکن است کودک نگرانیش را بروز ندهد، اما به واقع از آن رنج می برد و والدین باید متوجه این موضوع باشند. کودک باید درک کند که او هیچ نقشی در ناراحتی و اختلافات پدر و مادر ندارد و نباید به هیچ قیمتی تصور کند که مسبب و مقصر این مشکل است.
ابراز علاقه
در این شرایط پدر و مادر حتما به فرزند اطمینان خاطر بدهند که عشق آنها نسبت به او بعد از طلاق، هیچ تغییری نمی کند و مثل قبل او را دوست خواهند داشت. کودک باید احساس کند که مورد محبت و حمایت والدین است و دچار هیچ شک و تردیدی نشود. اهمیت این مسئله خصوصا در مورد ازدواج مجدد والدین بیشتر می شود.
درک ناراحتی
کودک نیاز فوق العاده ای دارد تا احساسات و خشم خود را در برابر وضعیتی که هیچ حق انتخابی در آن نداشته و شدیدا او را ناراحت و ناتوان کرده، ابراز کند. شما باید بحران ها، قهرها، سخنان و سکوت او را درک کرده و آنها را بپذیرید. با قبول رنج و ناراحتی اش، می توانید روش هایی را پیش روی او بگذارید تا این بحران را پشت سر بگذارد. به هیچ وجه سعی در انکار ناراحتی اش نکنید.
برطرف کردن نگرانی کودک
پس از اینکه کودک متوجه موضوع شد، سؤالاتی راجع به زندگی عادی خود می پرسد و ترس خود از وضع پیش آمده را ابراز می کند: مجبوریم خانه را عوض کنیم؟ می توانم در مدرسه خودم و کنار دوستانم باشم؟ و... شما باید خیلی زود با جواب هایی واضح نگرانی های او برطرف کنید و تغییراتی که قرار است پیش بیاید را ساده و روشن، برایش توضیح دهید. فراموش نکنید که هر چه فرزند کوچکتر باشد، بیشتر به خانواده و منزل وابستگی دارد و آن را تنها مامن خود می داند. بهتر است حداقل در این دوران بحران، تا حد امکان عادات و محل زندگی او بر هم نخورد.

www.Doctissimo.fr:منبع