تلاش نمایندگان و مسئولان استانی و درخواست های متعدد مردم برای انتقال مدیریت بهره برداری نفت و گاز غرب کشور به ایلام تا حدودی مثمر ثمر گردید و ساختمانی به همین منظور با هزینه بیت المال ساخته شد و بر سردر بزرگ آن عبارت «مدیریت بهره برداری نفت و گاز غرب کشور» حک و برای اولین بار در تاریخ نوید ارائه مدیریت کلان بخشی از کشور به استان ایلام داده شد، اما همه چیز دست در دست هم داد تا مجموعه وزارت خانه با بهانه هایی این نعمت را از مرزداران غیور ایلامی دریغ ورزیده و این مدیریت همچنان در کرمانشاه باقی بماند.

سؤال اینجاست که با وجود داشتن ذخایر عظیم نفت و گاز (11 و 13 درصد منابع کشور) و دسترسی به مرزی مطمئن و امن چرا نباید مدیریت منابع نفت و گاز کشور در اختیار ایلام قرار گیرد؟ اگر ایلام لیاقت این مدیریت را نداشت چرا و به چه دلیل چندین میلیون تومان بودجه بیت المال صرف ساختمانی شده که هیچ گونه منفعتی برای استان ایلام ندارد؟ چرا نفت و گاز ایلام در مهران، دهلران و سایر نقاط استان پس از استخراج برای بهره برداری باید به خوزستان انتقال یابد و ایلامی که هم از لحاظ نیروی انسانی و هم از لحاظ شرایط جغرافیایی می تواند پالایشگاه های متعدد نفت و گاز داشته باشد، از این نعمت محروم باشد؟

گشت و کاوی در پایتخت نشان می دهد کم نیست ایلامیانی که پست های کلان و حتی مدیریت نهادهای دولتی شهر تهران را به دست دارند و افرادی داریم که می توانند در قامت وزیر فعالیت داشته باشند، اما با وجود این همه پتانسیل نیروی انسانی و منابع خدادادی در استان، کماکان زور استان همسایه (کرمانشاه) در بدنه وزارت نفت بر ایلام می چربد و مدیریتی که کاملاً مستحق استان ایلام است را به شهر کرمانشاه انتقال داده اند.

دومین استان نفت خیز کشور، پالایشگاه گاز ایلام، مجتمع پتروشیمی ایلام، پالایشگاه گاز دهلران، میادین مشترک نفت و گاز آذر و چنگوله در مهران، نزدیکی نفت شهر استان کرمانشاه به شهر ایلام و داشتن خروجی بین المللی مهران و ... دلایل متعددی هستند بر اینکه ایلام نسبت به کرمانشاه برای مدیریت  منابع نفت و گاز غرب کشور ارجحیت دارد.

در همین وانفسای عدم شکل گیری این مدیریت در استان ایلام، بیش از 3 سال است که طرح بهره برداری از چاه های نفت آذر و چنگوله به تصویب رسیده و از آن زمان تاکنون شرکت های طرف قرار داد تنها در راه احداث مسیرهای ارتباطی آن و جذب نیروی کار از میان دوستان و آشنایان هستند و هنوز که هنوز است هیچ مشعلی در این میادین روشن نشده است و تنها نفت و گاز استخراجی از این میدان برای بهره برداری و پالایش به خوزستان منتقل شده و دست ایلامیان از این نعمت با سوء مدیریت کوتاه مانده است. جالب تر آنکه میدان نفتی بزرگ آذر در مرز مهران که با کشور همسایه عراق مشترک است، تنها تعداد انگشت شماری دکل بر روی آن نصب گردیده و این درحالی است که کشور عراق ده ها دکل بهره برداری بر روی چاه های آن حفاری و نصب کرده و دود آن مشعل ها به چشم ایران و ایرانی می رود و شب شهر مرزی مهران را به روز روشن مبدل کرده است و حل این مشکل می توانست با استقرار مدیریت بهره برداری نفت و گاز کشور در ایلام تاحدودی برداشته شود و لااقل مردم ایران در این میدان مشترک کمتر متضرر شوند.

منابع عظیم نفت و گاز در منطقه چنگوله مهران به حدی است که نفت آن از برخی نقاط زمین فوران کرده و می سوزد و هیچ راهی برای بهره برداری از آن از سوی مدیران ارشد استانی و کشوری اندیشیده نشده است.

مسکوت ماندن این قبیل طرح های مهم اقتصادی و زیربنایی تنها و تنها به ضرر ایلامیان است. بهره برداری اصولی همراه با مدیریت توانمند می تواند با بالابردن درآمد کشور و استان گامی در جهت خروج ایلام همیشه محروم، از رکود اقتصادی و سیل خروج نیروهای توانمند از ایلام باشد.

در پایان بایستی به این نکته اشاره کنیم که مجموعه وزارت نفت و خصوصاً وزیر محترم جناب آقای مهندس زنگنه با یک تصمیم درست و اصولی علاوه بر استقرار مدیریت منابع نفت و گاز غرب کشور در ایلام، نسبت به بهره برداری هرچه سریعتر از این میادین نفت و گاز و تکمیل طرح های نیمه تمام اقدامی عاجل و در خور شأن ملت و دولت جمهوری اسلامی انجام دهند.