قدس انلاین_مصطفی لعل شاطری: در ایران قلوب روستاییان نظیر آینه صاف و بدون زنگار است. در همان لحظه اول بدون هیچ سوءظن با شما دوست می شوند و هر چه در دل دارند می گویند و آنچه در خانه دارند جلوی مهمان می گذارند.

سفرنامه نویسان غربی ایرانیان را مهمان نوازترین مردم جهان معرفی نموده اند!

 یکی از رسوم زیبای فرهنگ ما مهمانی دادن و میهمان شدن است در خیلی از کشورهای دنیا سردی، رفتار خشک و بی روح و زندگی ماشینی را می توان به وضوح دید ولی در ایران در دورترین روستاها خونگرمی و مهمان نوازی مردمان زبانزد همگان است، به نحویکه این امر حتی از دید سفرنامه نویسان غربی نیز پنهان نمانده است.

مراسم استقبال و پذیرایی و بدرقه حاکی از مهماندوستی ایرانیان است که سفرنامه نویسان چه مستقیم و چه غیرمستقیم در کتاب های خود به آن اشاره دارند و در نتیجه ایرانیان را مهمان نوازترین مردم جهان به حساب می آورند. البته هر کدام از آن ها این روش پسندیده و خصلت خاصّ ایرانی را به حساب بعضی از صفات اخلاقی می گذارند، چنانچه مهین اویس می نویسد: برخی مهمان نوازی را نتیجه بزرگواری و آزادگی ایرانیان، گروهی از روی چاپلوسی و عده ای هم به خاطر ولخرجی و تجمل گرایی آن ها می دانند. هر چه هست هیچکدام از آن ها نتوانسته است منکر این شیوه مخصوص ایرانی گردد. «کنت دوسرسی» در کتابش بارها از این خصیصه، سخن می گوید. به نظر وی مهمان نوازی در میان ایرانیان امریست عام که ثروتمند و فقیر، شهریو روستایی و چادرنشینان از این صفت بی بهره نیستند. حتی کسانی که دارای اخلاقی ناپسند، همچون دزدی و غارتگری هستند چون مهمان بر آن ها وارد شود مورد محبت و مهربانی و پذیرایی آن ها قرار می گیرد. این سفرنامه نویس هنگامی که در جاده ای راه را گم کرده است به سیاه چادری وارد می شود، مردمی که در آنجا زندگی می کرده اند، با نهایت مهربانی از وی پذیرایی می کنند و به او نان و پنیر می دهند. برای «کنت دوسرسی» بسیار تعجب آور است که در میان بیابان و کوه با اینکه هیچکس او را نمی شناسد برایش بره هشت روزه کباب می کنند و وسایل آسایش وی را فراهم می سازند.

«گوبینو» چنان تحت تأثیر مهمان نوازی روستاییان قرار می گیرد که آرزو می کند که هرگز ظواهر تمدن اروپا در آن ها نفوذ نکند و خلوص و صفای قلب روستاییان را از بین نبرد. وی در آن زمان خوب می دانسته است که آنچه از سوی اروپا به ایران قصد حمله دارد ظاهر تمدن است، نه تمدن حقیقی. اینجاست که هر ایرانی با خواندن این مطالب به مقایسه می پردازد و آرزو می کند که این صفای روح و آزادگی و بلندطبعی، هنوز هم بر جا مانده باشد.

چنانچه می نویسد: در ایران قلوب روستاییان نظیر آینه صاف و بدون زنگار است. در همان لحظه اول بدون هیچ سوءظن با شما دوست می شوند و هر چه در دل دارند می گویند و آنچه در خانه دارند جلوی مهمان می گذارند.

از سفرنامه نویسان اروپایی، «جیمز بیلی فریزر» و «مکنزی» درباره مهمان نوازی ایرانیان بارها در سفرنامه هایشان سخن گفته و رفتار مؤدبانه و بزرگ منشی آن ها را ستوده اند.

به غیر از سفرنامه نویسان اروپایی زمان قاجاریه، خانم «یوشیدا ماساهورا»، سفرنامه نویس ژاپنی هم که در آن زمان به ایران سفر کرده است. صفحاتی از کتابش را به مهربانی و مهماندوستی ایرانیان اختصاص می دهد. هنگامی که وی و همسفرانش به روستایی می رسند ابتدا از نزدیک شدن روستاییان به وحشت می افتند، حتی برویشان اسلحه می کشند، اما بعد متوجه می شوند که آن ها شیر و ماست و پنیر در سینی های رویین و مسین گذاشته اند و برایشان آورده اند و با ادب و مهربانی به آن ها تقدیم می کنند. این سفرنامه نویس ژاپنی از مردم روستاهای ایران بسیار نیکی دیده و همه جا مورد استقبال قرار گرفته است. به گفته وی مسافران ژاپنی که به ایران آمده بودند تعریف می کنند که همه جا، بخصوص در بین راه از مردم ایران مهربانی و یاری و همراهی دیده اند.

برچسب‌ها

پخش زنده

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.

نظرات

  • نظرات منتشر شده: 2
  • نظرات در صف انتشار: 0
  • نظرات غیرقابل انتشار: 0
  • مهدی IR ۱۱:۲۰ - ۱۳۹۳/۰۷/۱۷
    2 0
    درود بر مردم ایران
  • افشین IR ۱۹:۲۲ - ۱۳۹۴/۰۱/۰۱
    0 0
    من خودم از تهرانم اگه مرامو معرفت باشه جایی گیر بیفتی مطمئن باش بچه تهران ولی اگه مهمون نواز میخوای بدون شک غرب کشور مخصوصا کردستان عزیز غیر از اینا بختیاری ها و لرها