در سالهای اخیر تا حد زیادی نیز این سیاست فریبکارانه مؤثر افتاد، اما محاسبات تل آویو در هفته های اخیر و با آغاز موج انتفاضه سوم، به هم ریخته است.  آنها با چنین گمانی حملات چند ماه پیش خود را به غزه آغاز کردند و هدف آن بود، در حالی که جهان سرگرم اخبار جام جهانی فوتبال و درگیری‌ها و جنایات داعش در سوریه و عراق است، آنها پرونده حماس را درهم بپیچند، اما تیر صهیونیستها به سنگ خورد. جنگ عملاً مغلوبه شد و تل آویو با وجود صرف هزینه های سنگین و پرداخت تاوانی تاریخی، هیچ دستاوردی جز سرافکندگی کسب نکرد و جبهه مقاومت جایگاهی به مراتب والاتر از پیش یافت. در همان درگیری ها، زمزمه لزوم تسلیح کرانه باختری بر سر زبانها افتاد، نکته ای که گفتن از آن صهیونیستها را وحشت زده می‌کرد. در ادامه جرقه های انتفاضه ای تازه با شیطنتهایی که در مسجدالاقصی صورت می گرفت، پدیدار شد. هر برخورد آهنین و شدید با معترضان به جای کاستن از میزان اعتراضها، دامنه آنها را وسیع‌تر کرد، چنانکه کار به عملیاتهای استشهادی نیز کشید. کاملاً آشکار است که تل آویو از درگرفتن انتفاضه ای سراسری بشدت هراسان است و نتانیاهو از تمام مجامع جهانی خواستار محکومیت عملیات اخیر شده است. مهمترین نشانه وحشت صهیونیستها، تلاش برای به کارگیری شهرک نشینان داوطلب و مسلح کردن آنان در برابر فلسطینیان است که جز سنگ، سلاحی ندارند. این فرصتی طلایی برای محمودعباس و تشکیلات خودگران است تا بر فشار خود به رژیم صهیونیستی افزوده و آنها را وادار به عقب نشینی در مذاکرات کنند. اما برخلاف رویه مورد انتظار، محمودعباس، عملیات فلسطینیان را محکوم کرده و این حرکت او بشدت باعث عصبانیت ساکنان کرانه باختری شده است. اما جالب آن است که با وجود این خوش رقصی، نتانیاهو مدعی شده است که تنها محکومیت این اعترضها از سوی محمود عباس کافی نیست. صهیونیستها در حرکتی که نشان از استیصال آنها دارد، ایران و گروه‌های مورد حمایت تهران را عامل این اتفاقها دانستند. اما روشن است که تحولات در منطقه در حال شتاب گرفتن است و اگر این روند به تسلیح کرانه باختری منجر شود، کابوس صهیونیستها به حقیقت بدل خواهد شد.