امید همان اکسیر جاودانگی است که به آدمی حیات و انگیزه ادامه آن را می‌بخشد، اکسیری که قرن‌ها بشر در پی یافتن آن بوده و است؛ با امید است که موتور محرکه زندگی توان گرفته و با انرژی پیش می‌رود، با امید است که انسان سختی‌ها و دردهای زندگی را تحمل می‌کند تا به ساحل آرامش برسد و از همه مهم‌تر این امید است که به انسان قدرت انتظار می‌دهد.
و نهم ربیع الاول... از همان روزهایی است که روح امید را بار دیگر در تن خسته زمین و زمان می‌دمد و این نوید را می‌دهد که اگرچه انتظار سخت است اما اگر بدانی در پس آنچه رویایی نهفته است، با همه سختی‌هایش شیرین می‌شود.
نهم ربیع تنها یک روز و یادبود یک واقعه نیست، این روز یادآوری می‌کند که نه صبر صابران همیشگی است نه ظلم ظالمان و می‌رسد آن زمانی که خدا باقیمانده خویش در زمین را برای اقامه عدلی جهانی عرضه می‌کند و همان زمان است که آرمان شهر رویایی بشر رنگ واقعیت به خود می‌گیرد.
*روز آشتی لبخند با لبان شیعه
برای همین است که ربیع الاول و نهمین روز آن برای شیعه رنگ و بویی دیگر دارد، اصلا همین روز است که اندوه دو ماه عزاداری و گریه بر ماتم اهل بیت (ع) را می‌زداید و خنده را با لبان شیعه آشتی می‌دهد، چراکه به یاد می‌آورد کسی هست و می‌آید و انتقام خون‌های ریخته شده از آل ا... (ع) را می‌ستاند.
حجت الاسلام والمسلمین محمد صادق کفیل، استاد مرکز تخصصی مهدویت با بیان اینکه نهم ربیع الاول آغاز امامت امام عصر (عج) است، گفت: این روز به طور طبیعی روز عهد و میثاق است و وقتی انسان با کسی عهدی می‌بندد لازمه آن شناخت است و به میزان شناخت، عهد انسان جدی‌تر می‌شود؛ مهم‌ترین دلیل عهدشکنی و جدی نبودن در پیمان، این است که انسان مخاطب و طرف عهد خود را نمی‌شناسد.
به گفته وی اگر جامعه بخواهد مهدوی و امام زمانی باشد و در مسیر امام (ع) خود حرکت کند و دریابد که پیشوا و جلودار و رهبر و پشتوانه دارد و دریابد که کسی هست که واسطه فیض او است، میثاقش نیز محکم می‌شود. از این رو، در نهم ربیع الاول با عهد با امام عصر (عج)، پیمان می‌بندیم که خود را با تمام وجود وقف ایشان کنیم.
*تلنگری برای تجدید میثاق با امام
استاد مرکز تخصصی مهدویت با تاکید بر لزوم توجه به موضوع نهم ربیع الاول و احیای آن بیان کرد: توجه و زنده نگاه داشتن تاریخ ولادت‌ها و وفات‌ها بهانه است برای پیوند و انس است، نهم ربیع الاول هم همین است بنابراین باید احیا شده و زنده نگاه داشته شود و همه مراکز این دغدغه را داشته باشند که برای این روز یک گام اساسی بردارند چراکه لازمه بسترسازی برای حکومت حضرت حجت(عج) یک میثاق جدی است که آنهم به استفاده از همه بسترهای زمانی و موقعیت‌ها نیاز دارد تا عهد جامعه با امامش محکمتر شود و اصلا دغدغه اصلی جامعه امام (ع) باشد.
وی عنوان کرد: انسان وقتی با کسی عهد می‌بندد یعنی خود را با تمام وجود وقف او می‌کند و نهم ربیع روزی است که انسان با تمام وجود می‌گوید امام (ع) را می‌بینم و حرکتم بر اساس حرکت امام (ع) و دغدغه‌ام همچون ایشان، ظهور و فرج است.
به گفته وی این مهم رخ نمی‌دهد مگر اینکه خود را نبینیم؛ باید توجه داشت که ما در مسیر امامت در پی بهره وری هستیم و با قرار گرفتن در مسیر امام می‌خواهیم به سود برسیم یعنی همیشه خود را می‌نگریم اما انسان وقتی با امام خود عهد و میثاقی می‌بندد دیگر امام (ع) و دغدغه‌های او را مد نظر دارد. همانگونه که وقتی سیدالشهداء (ع) به کربلا آمدند و آن مصایب را تحمل کردند به ما و تاریخ نظر داشتند.
*دلگرمی بی‌مثال علی رغم سرمای هوا!
نهم ربیع حسی و حالی متفاوت‌تر از هر روز دیگری در این ماه دارد، حس و حالی که حتی سرمای زمستان نمی‌تواند از گرما و شور آن کم کند، برای همین است هر چه اتفاق خوب است برای این روز تدارک دیده می‌شود هر چه جشن و شادی است از جشن‌های عروسی و مراسم‌های عقد گرفته تا جشن‌های تولد و...
خیلی‌ها هم فقط و فقط به یمن آغاز روز ولایت و امامت ولی عصر (عج) و عیان ساختن شادی خود از چنین اتفاق تاریخ ساز و نجات بخشی، این روز را به شادی و شرکت در جشن و برپایی آیین‌های شادباش می‌گذارنند بدون آنکه برنامه خاصی داشته باشند.
کوچه‌ها و خیابان‌ها شاید بیشتر از هر چیز دیگر آمادگی خود را برای حضور اثرگذار در جشن ولایت و امامت منجی موعود اعلام می‌کنند، دیوارآویز‌ها، چراغانی‌ها، طاق نصرت‌ها، پرچم‌های مزین به نام مبارک حضرت حجت (عج) همه و همه تپش قلب ثانیه‌ها را برای اتفاقی شگرف فریاد می‌زنند.
چادرهایی هم که در ورودی برخی کوچه‌ها و خیابان‌ها برپا شده‌اند و با سرعت آماده پذیرایی از شرکت کنندگان در جشن‌های نهم ربیع الاول می‌شوند به نوع خود اتفاق مهم این روز را یادآوری می‌کند تا حتی غرق شدگان در دریای روزمرگی‌ها را متوجه عظمت آنچه در این روز رخ داده است، کنند.
این همه شور و شعور مردمی در پذیرش و درک این اتفاق بزرگ حتی اگر جشن و برنامه‌ای هم نباشد، کافی است تا نشان دهد اگر در عمل منتظر خوبی نبوده‌ایم اما در نظر لحظه‌ای در حضور امام عصر (عج) تردید نکرده‌ایم و حداقل حفظ ظاهر کرده‌ایم.
*زمینه سازی برای ظهور به قدر برافراشتن یک پرچم
حجت الاسلام کفیل با اشاره به جشن‌ها و برنامه‌های خودجوش مردمی و تاثیر آن بر ترویج و تثبیت فرهنگ مهدویت در جامعه ابراز کرد: هر آنچه احیای نام امامت باشد و نشانه زنده نگاه داشتن یاد امام باشد به نوعی میثاق است، یعنی انسان با تمام وجود در پی این باشد که نام امام زنده‌تر شود، بنابراین، هر مراسم و جشنی به هر عنوانی با هر میزان از فهم و فرهنگ مخاطب به تجدید میثاق و عهد با اما عصر (عج) کمک می‌کند.
وی ادامه داد: طبیعی است که جشنی که در مهدکودک برگزار می‌شود با جشن دانشگاهی متفاوت است، اما حقیقت نهم ربیع این است که یاد امام عصر(عج) پررنگ شده و این یعنی یک گام به جلو برداشتن و در مسیر انتظار پیشرو بودن. بنابراین، هر کس باید به اندازه توان خود گام بردارد حتی به اندازه برافراشتن یک پرچم از بام خانه خود. چراکه هرچه فرهنگ مهدویت پررنگ‌تر شود، ظهور نیز نزدیک‌تر می‌شود. چراکه احیای نام امامت در عالم هستی خود مقدمه ظهور است.
به گفته وی باید توجه داشت فرهنگ امامت یعنی خداخواهی و ایجاد جامعه توحیدی و اعتلای کلمه توحید و تبدیل جامعه خودمحور به خدامحور؛ یعنی امامت ۲۵۰ ساله اهل بیت(ع) با یک هدف بوده است و انبیاء و اهل بیت(ع) همگی امده‌اند تا جامعه خودگرا را خداگرا کنند و ظهور یعنی تبدیل خودگرایی به خداگرایی که انسان اینچنینی ظلم ستیز بوده و از ظلم متنفر می‌شود و در مقابل عاشق عدالت و محبت و ایثار؛ انسان خداگرا همه وجودش صفات توحیدی است و نهم ربیع الاول احیای تبیین اندیشه امام است. اگر کسی می‌خواهد نهم ربیع الاول و بیعت با امام عصر(عج) را زنده کند یعنی صفات بشری را زنده می‌کند.
اگرچه ما توصیه روایی برای برگزاری جشن‌های نهم ربیع الاول و تاکید بر گرامیداشت این روز نداریم اما جالب آن است که همه به نوعی برای نشان دادن خاص بودن و اهمیت این روز در تلاش هستند، از مجموعه‌ها و نهادهای فرهنگی گرفته تا رسانه‌ها اعم از صوتی، تصویری و مکتوب، مساجد، حسینیه‌ها، تکایا و... همه و همه به نحوی قصد دارند سهمی در این تجدید عهد و اعلام بزرگی و عظمت نهفته در این روز داشته باشند. از این رو است که برنامه‌های تدارک دیده شده برای این روز متنوع است و متراکم تا جایی که انتخاب یکی از آن‌ها برای شرکت و همراهی برایت سخت می‌شود.
اما با این وجود شاید هنوز هم آنطور که باید جایگاه و اهمیت نهم ربیع الاول برای جامعه ملموس نبوده و‌گاه روزمرگی‌ها سبب می‌شود سطحی از کنار آن بگذریم.
رییس مرکز تخصصی نماز با بیان اینکه در مهدویت آسیب‌هایی داریم، گفت: برخی زمان‌ها برای رفع این آسیب‌ها بسیار مناسب است؛ متاسفانه برخی در حوزه مهدویت بی‌تفاوت شده و دغدغه اجتماعی ندارند و تصورشان این است که تنها باید نام امام عصر (عج) را بر زبان جاری کنند اما دغدغه‌ای ندارند که انتظار این‌ها منفی است.
سرگرمی به ظواهر از اصل دورمان نکند...
وی افزود: برخی نیز سرگرم ملاقات‌اند و برخی علائم؛ اما رسانه‌ها و نیز شخصیت‌های اثرگذار در متن، صوت و تصویر باید جامعه را از آسیب‌های مهدویت جدا کنند چراکه اگر جامعه به بهانه مهدویت سرگرم خود شده و امام را برای خود می‌خواهد. این در حالی است که رسانه ما رسالت تربیت جامعه مهدوی را بر عهده دارد اینجامعه احیاگر دین است و منتظر کسی است که دغدغه‌اش، دغدغه دین خدا است و به جای منافع و سود شخصی ظهور را برای بهره‌مندی کل هستی می‌خواهد.
به گفته وی در روایات منتظران فرج، عین مجاهدان راه خدا و کسانی‌اند که در خون خود می‌غلطند این یعنی انتظار همچون جهاد است. بنابراین، در نهم ربیع الاول باید تبیین کنیم که عهد با امام زمان (عج) یعنی هماهنگونه که امام پدر جامعه و نگران آن است ما نیز مثل او باشیم و عهد یعنی صفات امام را در خود زنده کردن و همه اهل بیت اینگونه بوده‌اند یعنی کوشیده‌اند دیگران را با خدا رفیق کنند و عهد چیزی جز این نیست. ما در دعای افتتاح می‌خوانیم که در ظهور حضرت حجت (عج) می‌خواهیم با خدا عشقبازی کنیم و امام زمان (عج) موانع را برای همین امر از بین می‌برند.
حالا دیگر اهمیت گرامیداشت نهم ربیع نه تنها بلکه می‌توان ادعا کرد واجب است آن هم در شرایطی که دشمن تمام تلاش خود را بکار گرفته تا میراث انبیائ و معصومین (ع) و تفکر مهدوی که همان امید به ظهور منجی است را از ما بگیرد. اما نهم ربیع ثابت می‌کند که انتظار شیعه همان اکسیر حیات است که کیمیاگران تاریخ از یافتنش عاجز ماندند.
آمنه مستقیمی
نظر شما