در طرح سینمای «هنر و تجربه»، «فیلم هنری» به اثري سينمايي ـ در هر قالب زمانی كوتاه و بلند و داستانی و مستند و انيميشن و... ـ گفته مي‌شود كه فرم و محتوای آن، تمایلات و حساسيت‌ها و كنجكاوی‌های زیبایی‌شناسانه تماشاگران را برانگيزد ...

مخاطبان سینمای خاص  در شهرستان‌ها را فراموش نکنید

و ذوق و سليقه بصریِ آنان را ارتقا دهد و «فیلم تجربی» نيز به فیلمی اطلاق می‌شود که شيوه‌های تازه‌ای در بیان و روايت سینمایی در آن تجربه شده باشد كه سينمای تجاری و عامه‌پسند، به سوی آن نمی‌رود.

تلاش گروه سينماهای «هنر و تجربه»، تلاشی ارزشمند است، برای نمايشِ آن گروه از فيلم‌هایی که به لحاظ اندیشگی، زیربنای هنری، نوع ساختار، نوع روایت، و بسیاری ویژگی‌های دیگر، جذابیتِ چندانی برای مخاطبان گیشه‌پسندی که اغلب متمایل به تماشای فیلم‌های تجاری‌اند (و فیلم‌های تجاری نیز تا حدّ زیادی برمبنای علایق و سلایق و نوع نیازها و تمایلات ایشان ساخته می‌شود)، ندارند. اکران وسیعِ فیلم‌های مذکور که زیربنایی هنری‌تر و اندیشه‌محورتر دارند، در سینماهای عمومی، عملاً این فیلم‌ها را با شکستِ تجاری مواجه خواهد کرد، به‌همین جهت، تلاشِ گروه سینماهای «هنر و تجربه» اکرانی محدود امّا ویژه برای این قبیل فیلم‌ها در نظر گرفته تا هم مخاطبانِ نگاهی خاص و ویژه در سینما، بتوانند با این طیف از آثار هنری ارتباط پیدا کنند و هم اینکه این‌گونه فیلم‌ها (که سالن‌های سینما هم تمایل چندانی به اختصاص زمان و فضا برای اکران آن‌ها ندارند)، با شکست تجاری مواجه نشوند؛ البته برخي از فيلم‌های متفاوت و برتر سينمای بدنه هم كه حاویِ جنبه‌های هنری و تجربی هستند و به دلايلی امكان اين را دارند كه جايی در اكران سينمای بدنه پيدا كنند، می‌توانند در چارچوب اين طرح نيز به نمايش درآيند.

 امّا اکرانِ اخیرِ چند فیلم از سینمای «تجربه و هنر» (خانه پدری، آشنایی با لیلا، ماهی و گربه، پرویز، روایتِ ناپدیدشدنِ مریم، بیداری برای سه روز، یک‌ شب، کهریزک چهارنگاه، سازدهنی، لباسی برای عروسی و...) در چند سینمای اختصاص یافته (در تهران: سینما آزادی، سینما کوروش، موزه سینما، خانه هنرمندان/ و در مشهد: پردیس سینمایی هویزه) با استقبال خوبی از جانبِ مخاطبان مواجه شد و نشان داد که در برابر خیلِ عظیمِ مخاطبانِ فیلم‌های تجاری و گیشه‌ای، فیلم‌های هنری و تجربی نیز مخاطبانِ زیادی دارند که گرچه قابل مقایسه با مخاطبان فیلم‌های تجاری نیستند امّا از سویی، نیاز به افزایشِ تعداد سینماهای اختصاص‌ داده شده به اکران چنین فیلم‌هایی، و از سویی دیگر نیاز به افزایشِ شهرهایی که فضایی را به اکرانِ این فیلم‌ها اختصاص می‌دهند (مثل تهران و مشهد) گوشزد می‌کند. 

گروهی از علاقه‌مندان به این گونه فیلم‌ها گاهی برای تماشای چند فیلم هنری و تجربی، ناچار می‌شوند از شهری دیگر به پایتخت آیند و هزینه‌های زیادی را متحمّل شوند و علاقه‌مندانِ بسیارِ دیگری هم وجود دارند که عملاً امکان و تواناییِ ترتیب دادنِ سفری برای تماشای چند فیلم را ندارند. به نظر می‌رسد گروه سینمایی «هنر و تجربه» باید به همان میزان که به فکر حمایت از فیلمسازانِ هنری و تجربی، و دیده شدن و شکستِ تجاری نخوردنِ این قبیل فیلم‌هاست، باید به فکر مخاطبان این فیلم‌ها هم باشد و امکانات و فضای بیشتری برای ارایه فیلم‌های هنری و تجربی در نظر بگیرد.

 اکرانِ بیشترِ این قبیل فیلم‌ها می‌تواند جايگاه شايسته و درخور سازندگان آن‌ها را در جامعه سينمايی روشن كند و به ارتقای دانش سينمايی تماشاگران و ارتقای كيفيت هنری سينمای ايران كمك كند، به این شرط که اکران فیلمهایی که روی دست ارشاد مانده اند، نظیر خانه پدری را به این مجموعه تحمیل نکنند و  حاشیه‌های این گونه فیلم ها را به این گروه تسری ندهند.

پخش زنده

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.