به گزارش قدس آنلاین، پیامبر اکرم (ص) می فرمایند: «من همان دعاى ابراهيم هستم كه هنگام ساختن پايه هاى كعبه گفت : «اى پروردگار ما! در ميان آنان رسولى از خودشان برانگيز...».
همچنین، ایشان می فرمایند: «نخستين كسى كه روز قيامت بر خداى عزيز جبّار وارد مى شود، من هستم و كتاب او و اهل بيت من و سپس امّتم. آنگاه از آنان مى پرسم كه با كتاب خدا و اهل بيت من چه كردند.»
آن حضرت (ص) در بیان فضایل خود بر دیگر انبیای الهی می فرمایند: «به من چهار برترى بر ديگر پيامبران داده شده است: من به سوى همه مردم فرستاده شده ام، همه زمين براى من و امت من سجده گاه و پاك كننده قرار داده شده است ... به وسيله رعب و وحشت يارى شده ام كه از مسافت يك ماه راه، خداوند در دل دشمنان من رعب مى افكند و غنائم براى ما حلال شده است.»
علاوه بر این می فرمایند: «به من چهار برترى بر ديگر پيامبران داده شده است: من به سوى همه مردم فرستاده شده ام، همه زمين براى من و امت من سجده گاه و پاك كننده قرار داده شده است ... به وسيله رعب و وحشت يارى شده ام كه از مسافت يك ماه راه، خداوند در دل دشمنان من رعب مى افكند و غنائم براى ما حلال شده است.»
امیرمومنان علی (ع) نیز می فرمایند: «با رسول خدا صلى الله عليه و آله به وادى [مكّه] رفتم، بر هيچ سنگ و درختى نمى گذشت، مگر اينكه مى گفت: سلام بر تو اى رسول خدا! و من آن را مى شنيدم.»
ایشان همچنین فرموده اند: «[خداوند] او را در زمانى برانگيخت كه مردم در وادى حيرت سرگشته بودند و در فتنه و فساد دست و پا مى زدند و هوا و هوس ها (عقايد گونه گون) آنان را فريفته و نخوت و كبر آنها را به لغزش كشانده بود.»
امیرمومنان علی (ع) می فرمایند: «خداوند سبحان محمّد صلى الله عليه و آله را به حق مبعوث كرد، آنگاه كه پايان دنيا نزديك شده و آخرت روى آورده بود و روشنايى و درخشش آن به تاريكى گراييده بود و مردم آن در سخت ترين اوضاع به سر مى بردند، بسترش زبر و ناهموار و مهارش در آستانه از هم گسيختگى و مدتش به سر رسيده، و نشانه هاى [نابوديش] نزديك بود و مردمش در شُرُف نابودى بودند.»
منابع:
نهج البلاغه
میزان الحکمه
تفسیر درالمنثور
انتهای خبر/
نظر شما