در این­ باره نقل شده است که حضرت عیسی (ع) روزی پرستویی را مشاهده نمود که سخت در تلاش برای ساختن خانه برای خود بود. پس آن حضرت شروع به بیان و زمزمه مطلبی با خود نمود که از بیان آن هدفی داشت.

او چنین گفت: پرستو برای خود خانه می­ سازد و من خانه ندارم!؟

اطرافیان عیسی (ع) گفتند: اگر اجازه دهید برای شما خانه می­سازیم.

پس عیسی (ع) یارانش را به کنار دریا برده و گفت: می­ خواهم وسط این دریا برای من خانه بسازید.

اطرافیان ایشان به یکدیگر نگاه کرده و گفتند: مگر می­ شود در وسط دریا خانه ساخت؟ چنین چیزی امکان­ پذیر نیست!

پس حضرت عیسی (ع) فرمود: مگر نمی­دانید مَثَلِ این دنیا مانند همین دریاست. هر روز کشتی­ های بزرگ با سرنشینان زیاد در این دریا غرق می­ شوند و کشتی به­ گونه ­ای خرد می­ شود که حتی یک تخته­ پاره از آن در دریا نمی­ ماند، آن­گاه آیا سزاوار است که برای چنین جایگاه و مکانی انسان آن­چنان به دنیا عشق بورزد که جایگاه و خانه ابدی خود را فراموش کند؟

منابع:

1- نراقی، معراج­ السعاده: 202.

2- ناطقی، نقش دین در سلامت جامعه: 72- 71.