به گزارش قدس آنلاین، آموزه های دینی همواره انسان را توصیه می کنند به اینکه عملی را انجام ندهیم که ناچار به عذرخواهی و پوزش شویم.
رسول گرامی اسلام (ص) در این باره می فرمایند: «زنهار از كارى كه به سبب آن پوزش بخواهى؛ زيرا در اين [كار] شركِ پنهان، است.»
امیرمومنان علی (ع) در در نامه خود به حارث هَمْدانى نوشتند: «از هر كارى كه اگر از كننده آن درباره اش بازخواست شود، انكارش كند و يا پوزش خواهد، بپرهيز و آبروى خود را آماج تيرهاى سخن [مردمان] قرار مده.»
حضرت اباعبدالله الحسین (ع) نیز در نکوهش عذرخواهی از دیگران می فرمایند: «زنهار از كارى كه از آن پوزش بخواهى؛ زيرا مؤمن نه بدى مى كند و نه پوزش مى خواهد و منافق هر روز بدى مى كند و پوزش مى طلبد.»
البته همین آموزه ها تاکید دارند که اگر کسی عذرخواهی کرد، پذیرفته و سختگیری به خرج ندهیم.
امیرمومنان علی (ع) با تاکید بر این مهم می فرمایند: «عذرخواهى هاى مردم را بپذير تا از برادرى آنان بهره مند شوى و با روى گشاده ديدارشان كن تا كينه هايشان بميرد.»
همچنین، سیدالساجدین (ع) می فرمایند: اگر مردى از طرف راستت به تو ناسزا گفت و سپس به طرف چپت آمد و عذر خواست، عذرش را بپذير.
پیامبر اکرم (ص) فرموده اند: «هر كس برادرش از او عذرخواهى كند و عذرش را نپذيرد، او را گناهى مانند گناه باجگير باشد.»
و نیز می فرمایند: «هر كه عذرخواهى كسى را، چه عذرش موجّه باشد يا نباشد، نپذيرد، در كنار حوض كوثر بر من وارد نشود.»
منابع:
بحارالانوار
کنزالعمال
میزان الحکمه
انتهای خبر/
نظر شما