گروه طبیعت-لیلا رهگذر: طبیعت ایران، طبیعت متنوعی است. از جنگلهای مه آلود گرفته تا کویرهای سوزان. از قله‌های برف گرفته تا دره‌های خرم. با این طیف گسترده از دیدنی‌های فراوان، طبیعت کشورمان می‌تواند، میزبان همه سلیقه‌های گردشگری باشد. در این صفحه که آخرین صفحه طبیعت در سال 1393 است، به 10 نقطه دیدنی در طبیعت ایران زمین پرداخته‌ایم که دیدن هر کدامشان می‌تواند شما را با جلوه‌ای از طبیعت آشنا کند.
نگین زاگرس
در پشت رشته کوه‌های سربه فلک کشیده زاگرس، بهشت گمشده‌ای قرار دارد که کوه‌های زیبای اشترانکوه آن را همچون نگینی در میان گرفته است. دریاچه کوهستانی دایمی و شیرین «گهر»، معروف به «نگین زاگرس» در شرق استان لرستان و در ارتفاع دو هزار و ۳۵۰ متری از سطح دریا، با عمقی کم و ماهیانی که در آب زلال آن به خوبی دیده می‌شوند، خود را به یکی از اهداف گردشگرانی تبدیل کرده است که ساحل ماسه‌ای آرام و بکر این دریاچه را برای طبیعتگردی انتخاب می‌کنند. وجود دو جنگل انبوه در دو سوی دریاچه و نیزار‌ها و علفزارهای پر از گلهای وحشی که اسبها تک و توک در آنها به چرا مشغولند، مناظری دلپذیر در این منطقه کوهستانی خلق کرده‌اند. در کنار جذابیت طبیعی محصور بودن دریاچه در میان کوهساران اشترانکوه، رویش گلها، پوشش متنوع گیاهی بر زیبایی‌های این منطقه برای گردشگران افزوده است. همچنین برخورداری از حیات وحش متنوع، امکان ماهیگیری، شنا، قایقرانی و راهپیمایی درکنار این دریاچه زیبای کوهستانی، خاطراتی خوش را برای هر بازدیدکننده‌ای به یادگار خواهند گذاشت. دره زیبای «نی‌گاه» پوشیده از شقایقهای رنگی و لاله‌های واژگون در نزدیکی این دریاچه، از جاذبه‌های دیگر این منطقه است. دسترسی به این دریاچه به وسیله خودرو از طریق شهر «دورود» امکان‌پذیر است که نزدیکترین راه برای دسترسی به این دریاچه است. راه شکافیهایی که اخیراً ایجاد شده، باعث دسترسی آسان به این دریاچه شده است.
دریاچه‌ای در آغوش آسمان
«سبلان»، نام کوهی است مرتفع در شمال غرب ایران که در ۲۵ کیلومتری جنوب شرقی مشکین‌شهر واقع است و قله‌های پوشیده از برف و یخ دایمی آن، دریاچه‌ای آرام بخش را در آغوش دارند.
دریاچه بسیار زیبای سبلان که می‌توان به آن دریاچه‌ای در آغوش آسمان لقب داد، در ارتفاع 4 هزار و ۸۱۱ متری در قله کوه سبلان قرار گرفته است و مرتفعترین دریاچه جهان به شمار می‌آید. این دریاچه بیضوی شکل که دهانه قیفی شکل آتشفشان خاموش سبلان بوده است، در حال حاضر به‌صورت دریاچه زیبایی در فصل گرم ظاهر می‌شود که در نوع خود کم‌نظیر و از پدیده‌های نادر طبیعی است. دریاچه سبلان آبی صاف و زلال دارد که سرمای آب آن در ماه‌های گرم نیز در حد صفر است. در بهار هر سال و بخصوص ماه‌های فروردین و اردیبهشت، قله مواجه با هوای طوفانی است. از ماه‌های خرداد و تیر که فصل صعود به قله آغاز می‌شود و تا پایان شهریور ماه، هوا از پایداری بیشتری برخورداراست. طوفان برف سنگین در پاییز و زمستان، آب مصرفی در تابستان و ایام صعود را فراهم می‌کند. در اوایل تیر ماه اگر بر فراز قله سبلان قرار بگیرید، دریاچه بسیار زیبای قله سبلان را در مقابل خود می‌یابید که پوششی از یخچالها آن را در بر گرفته‌اند.
سبلان با رود‌ها، یخچالهای دایمی و طبیعت بکر، نمونه‌ای است از هنر بی‌همتای خلاق آن. این کوه بنا به روایات محل عبادت زرتشت، پیامبر ایران باستان و جولانگاه بابک خرمدین بوده است.
تکه‌ای از سیاره‌ای دیگر
جاده «چابهار- گوا‌تر» را شاید بتوان یکی از زیبا‌ترین جاده‌های ایران دانست. منظره منحصر به فرد کوه‌های «مریخی» یا «مینیاتوری» که جاده چابهار، گوا‌تر آن را به دونیم تقسیم کرده، در یک سوی این جاده و منظره‌ای متفاوت و روبه دریا در سمت دیگر باعث شده است تا یکی از زیبا‌ترین جاده‌ها و مناظر طبیعی ایران در این منطقه شکل بگیرد. کوه‌های مریخی چابهار یکی از معروفترین جاذبه‌های استان سیستان و بلوچستان هستند. حدود ۴۰ کیلومتر در شرق چابهار به سمت بندر گوا‌تر، کوه‌هایی در سمت چپ جاده نمایان می‌شود که همان کوه‌های مینیاتوری یا مریخی هستند. این کوه‌ها که به موازات ساحل از منطقه «کچو» تا «خلیج گوا‌تر» کشیده شده‌اند، یکی از زیبا‌ترین مناظر طبیعی ایران به شمار می‌آیند. وجود ساحل گسترده، با شکوه و در برخی قسمتها صخره‌ای دریای عمان در سمت راست جاده و مناظر شگفت انگیز و رویایی کوه‌های خاکستری مریخی در سمت چپ، تصاویر خاطره انگیزی را در ذهن هر بیننده‌ای به یادگار می‌گذارند. سلسله کوه‌های مریخی که در نوع خود بی‌همتایند، مناظری از کوه‌های مریخ را برای انسان تداعی می‌کنند. جنس رسوبی این کوه‌ها و همچنین فرسایش خاص آنها موجب ایجاد شیار‌ها و تراشهای زیبایی شده است که گویی نقاشی ماهر آنها را به تصویر کشیده است.
چشم در چشم ابر‌ها
در جنوب شهر بابل در استان مازندران و بر بلندای رشته کوه‌های البرز، روستایی هست که در آن می‌شود فرشی از ابر را در برابر خود گسترده دید. این روستا که در آن قله‌های دماوند، همچون جزایری از میان ابر‌ها سربرآورده‌اند را سرزمین ابر‌ها هم می‌گویند. روستای «فیلبند»، مرتفعترین روستای استان مازندران با ارتفاع ۲۷۰۰ متر از سطح دریا، از مناطق سرسبز و از مهمترین ییلاقات شهر بابل در فصل گرماست که به دلیل ارتفاع بلندش از سطح آبهای آزاد، بر فراز ابر‌ها قرار گرفته است.
چشم‌اندازهای طبیعی روستا بی‌نظیر و شگفت‌آورند، تاجایی که برخی آن را بهشت عکاسان قلمداد می‌کنند.
فیلبند را از آن جهت «بام شرقی مازندران» نامیده‌اند که در نزدیکی قله ۳۳۹۲ متری «اَندوار» و «حصین‌بُن» واقع شده و با نقاط همجوار خود بسیار تفاوت ارتفاع دارد. در یک نیمروز، اینجا می‌توان ابر، مه، باران، برف، تگرگ، رگبار و ناگهان رنگین کمان و هوای صاف و آفتابی بدون لکه‌ای ابر را شاهدبود. نزدیکترین راه ارتباطی فیلبند به جاده اصلی، راه پرپیچ و خمی است که در ۲۵ کیلومتری آمل در جاده هراز به سمت روستای سنگچال جدا شده و بعد از طی کردن ۴۵ کیلومتر به روستای فیلبند می‌رسد.
کویر سرگردان
کویر مرنجاب، یکی از زیبا‌ترین نقاط کویری ایران است. تپه‌های شنی بلند و جنگلهای طاق، جلوه زیبایی به این منطقه بخشیده است. این کویر در شمال شهرستان آران و بیدگل در استان اصفهان قرار دارد و از شمال به دریاچه نمک آران و بیدگل، از غرب به کویر مسیله و دریاچه‌های نمک حوض سلطان و حوض مره، از شرق به کویر بند ریگ و پارک ملی کویر و از جنوب به شهرستانهای آران و بیدگل و کاشان محدود می‌شود.
اما کاروانسرای مرنجاب(قلعه مرنجاب) که محل اقامت بسیاری از کویرگرد‌هاست، کاروانسرایی است که در مسیر راه ابریشم قرار دارد و کاروانها برای سفر به خراسان، اصفهان، ری و بالعکس از این مسیر می‌گذشته‌اند. این کاروانسرا که به دستور شاه عباس ساخته شده، بنایی آجری و مربع شکل است و ۶ برج در دیوارهای آن تعبیه شده است. بیرون قلعه برکه کوچکی وجود دارد که از دو چشمه آب تلخ و چشمه آب شیرین پر می‌شود. جزیره سرگردان هم تپه‌ای است که در دریاچه نمک آران و بیدگل قرار دارد. مناظر دریاچه نمک از فراز این جزیره آن چنان بدیع و زیباست که هر بیننده‌ای را مجذوب خود می‌کند. نامگذاری سرگردان هم به این خاطر است که هنگامی که از فاصله دور به این جزیره نگاه می‌کنید، دو انتهای جزیره در افق محو می‌شوند و منظره‌ای مانند کشتی سرگردانی در دریای بیکران کویر پدید می‌آورند.
نگین سبز کردستان
دریاچه زریوار، دریاچه‌ای افسانه‌ای و سرشار از راز‌ها و داستانهاست که در میان جنگلهای انبوهی از درختهای بلوط و دیگر گونه‌های درختان جنگلی احاطه شده و سرزمینی با شکوه را در غرب ایران پدید آورده است.
افسانه‌ای بودن دریاچه را به خودجوش بودن آن نسبت می‌دهند. با آن‌که آب این دریاچه از هیچ رودخانه‌ای فراهم نمی‌شود، سده‌هاست که همچنان آینه‌سار آسمان آبی و ابر‌هایش باقی مانده است.
زریوار که به عنوان یکی از بزرگترین چشمه‌های آب شیرین دنیا از زیبایی خاصی برخوردار است، در فاصله دو کیلومتری غرب شهر مریوان قرار دارد. طول دریاچه ۵/۴ کیلومتر و عرض آن دو کیلومتر و عمق متوسط دریاچه حدود سه متر است. نکته قابل توجه در تشکیل این دریاچه وجود چشمه‌های آب شیرین در کف آن است که به همراه برف و باران منبع تأمین کننده آب آن محسوب می‌شوند. احاطه شدن دریاچه زریوار با جنگلهای انبوه در فصل بهار چشم انداز زیبایی به این منطقه بخشیده است.
شنا، جایی نزدیک ابر‌ها
دریاچه کوهستانی «ولشت»، در دامنه کوه و در ارتفاع یک هزار متری از سطح دریای خزر، جایی است که می‌شود در آن دریا و کوه و دشت و آسمان را در یک نگاه دید. در هوای متغیر اینجا می‌شود آفتاب و مه و ابر و باران را در توالی‌ای نزدیک به هم شاهد بود.
دریاچه ولشت با ۹۰۰ متر ارتفاع و ۱۹ هزار متر مربع مساحت وعمق بیش از ۴۰ متر، بزرگترین دریاچه کوهستانی شمال ایران است. این دریاچه کوهستانی که در جنوب غربی شهر چالوس و شمال شرقی کلاردشت واقع است، آبش را از آب باران و جوشش چشمه‌های زیرزمینی‌ای می‌گیرد که از خود آن در غلیانند. موقعیت ویژه دریاچه و آب شیرینش، آن را به مأمنی برای پرندگان مهاجر و سایر آبزیان تبدیل کرده است. مراتع سر سبز اطراف دریاچه نیز جولانگاه مناسبی برای دامهاست. مهاجرت پرندگان، چرای گاو‌ها، آواز قورباغه‌ها در کنار مراتع سر سبز و خانه‌های کاهگلی‌ای که هنوز سرپایند، از مناظر چشم نواز این منطقه‌اند و در فصول گرم، محیطی آرام و رویایی را برای علاقه مندان به کوهنوردی و ماهیگیری فراهم می‌آورند. مسیر دسترسی به آن از شهر چالوس و از طریق کندوان و محور ارتباطی چالوس به تهران آغاز و پس از طی بیست و سه کیلومتر و بعد از پل کجور و گذر از سربالایی‌ها و پیچهای جنگل تا کنار دریاچه ادامه می‌یابد.
ایستگاه پرندگان
دریاچه «نئور» اردبیل به عنوان یک دریاچه طبیعی و آب شیرین در دامنه‌های رنگارنگ رشته کوه باغیرود، در حدود ۴۸ کیلومتری جنوب شرقی اردبیل به طرف خلخال به عنوان یکی از مناطق نمونه گردشگری کشور، مجموعه‌ای از شگفتی‌های طبیعی را در خود جای داده است.
این دریاچه در قسمت جنوب غربی اردبیل به طرف خلخال در یکی از دره‌های کوهستان باغیرود و در ارتفاع ۲۵۰۰ متری از سطح دریا با مساحتی بیش از ۲۱۰ هکتار و عمق متوسط پنج متر یکی از زیبا‌ترین و دیدنی‌ترین دریاچه‌های ایران است.
دریاچه نئور، زیستگاه مهم برخی از گونه‌های پرندگان مهاجر هم است.
آب دریاچه به مدت پنج ماه از سال به قطر ۸۰ سانتی متر یخ می‌زند. ماهی‌های دریاچه نئور هر سال پیش از زمستان صید و جمع‌آوری می‌شوند، زیرا در اثر یخ زدن دریاچه، این ماهی‌ها نمی‌توانند در زمستان زنده بمانند و پس از زمستان دوباره ماهی‌های کوچک پرورشی در نئور رها می‌شوند. نئور مشتمل بر دو دریاچه کوچک و بزرگ است که در فصل پر آب، به هم می‌پیوندند و دریاچه‌ای واحد را به وجود می‌آورند.
برای دیدن این دریاچه زیبا، از تهران راهی اردبیل شوید. از اردبیل در جاده خلخال، بعد از ۳۵ کیلومتر به سه راهی آللاوور می‌رسید. از اینجا تا دریاچه نئور، ۱۳ کیلومتر جاده کوهستانی زیبا در پیش رو دارید.
شهر آسمانخراشهای طبیعی
در دل بیابان لوت و در ۲۵ کیلومتری شرق شهداد، وارد شهری می‌شوید که از آسمانخراشهای طبیعی بنا شده است. در این شهر تا چشم کار می‌کند سازه‌های خاکی عجیب و غریبی دیده می‌شوند که انگار تنها برای ارواح ساخته شده‌اند. این شهر بدون سکنه را شهر ارواح هم می‌گویند. اینجا شاهد مناظر بدیع، حیرت آور و شگفت انگیزی از زاییده‌های طبیعت هستید که جاذبه‌ای بی‌بدیل از طبیعت کویر را به نمایش می‌گذارند. این شهر شهر کلوتهاست.
کلوت که از ترکیب دو واژه «کل» به معنی «آبادی» و «لوت» که نام بیابانش هست، آمده است، به کوه‌های شنی‌ای می‌گویند که بر اثر عامل فرسایشی غالب کویر، باد، ایجاد می‌شوند. این کوه‌های شنی، فرمها و شکلهای مسحور کننده‌ای ایجاد می‌کنند که کمتر کسی می‌تواند با دیدن آنها مسحور زیبایی بی‌مانندشان نشود. شهر افسانه‌ای کلوتها ۱۱ هزار کیلومتر مربع وسعت دارد و حدود ۲۰ هزار سال قبل، با فرسایش آبی و بادى، به وجود آمده است.
کویر شهداد بخشی از حاشیه غربی کویر لوت است. شهداد با ۲۴ هزار کیلومتر مربع وسعت در جنوب شرقی ایران و شمال شرقی کرمان، یکی از بزرگترین بخشهای کشور و باستانی‌ترین بخش استان کرمان محسوب می‌شود.
شکوه طبیعت کوهپایه‌ای
جنگل، تپه، دره، ییلاق، مرتع، کوهستان… هرکدام از این نمودهای طبیعت را که در نظر بگیرید، شاید طبیعت زیبای «مازیچال» یکی از زیبا‌ترین جلوه‌های آن باشد.
دهکده ییلاقی مازیچال در ارتفاع ۲۶۰۰ متری از سطح دریا، سرزمینی از ابر و مه است و یکی از بهترین جاذبه‌های طبیعتگردی ایران به شمار می‌آید.
قرار داشتن این جنگل بکر و فوق العاده در ارتفاعی بسیار بالا‌تر از سطح دریا، علاوه بر آب و هوایی خنک، مه آلودگی وهم برانگیزی به آن می‌دهد که نگاه هر بیننده‌ای را مسحور می‌کند.
مازیچال منطقه‌ای است در ۱۷ کیلومتری غرب کلاردشت از توابع شهرستان چالوس که از جنگلهای متراکم بلوط آغاز می‌شود و تا میان ابر‌ها و بسیار بالا‌تر از آنها امتداد می‌یابد.
مسیر جنگلی و ییلاق زیبای مازیچال در اوایل جاده کلاردشت-عباس آباد از جاده جدا شده و طی کردن حدود ۱۵ کیلومتر جاده خاکی ما را به این ییلاق زیبا می‌رساند.
در این مسیر از دل جنگلهایی بکر و زیبا، جاده‌ای نسبتا ناهموار عبور می‌کند که با اتمام جنگل، در نهایت به مراتعی سرسبز در مرز جنگل و کوه با هوایی بسیار لطیف ختم می‌شود. این منطقه با ارتفاع حدود ۲۶۰۰ متر، دارای نمای زیبایی از دریا و جنگل در شمال و کوه‌های زیبا از جمله علم کوه و دماوند سرافراز در جنوب است.
نظر شما