وی گفت: نگاه ما به ترویج مسأله نماز نباید شغلی باشد و روحانیون در این راستا نباید خود را کارمند دولت بدانند. اگر این‌گونه شود فقط به فکر پر کردن ساعت کاری هستند و شاید کار زیادی برای ترویج نماز انجام ندهند.
رئیس ستاد اقامه نماز تصریح کرد: ما برای ترویج نماز باید کاری کنیم که مکبر اذان را از حلقوم خود بگوید نه اینکه در مساجد رادیو را باز کنیم و اذان را از بلندگو پخش کنیم. انسان‌ها تا زمانی که فرصت دارند باید بهترین کلمات الهی را به زبان جاری کنند. برای ترویج نماز عزم و اراده بسیار مهم است. ما برای انجام هر کاری باید تصمیمی درست اتخاذ کنیم تا در آن کار دچار اشتباه نشویم. برای ترویج نماز هم یک تصمیم درست می‌تواند کارگشا باشد. معلمان ما نباید به فکر اضافه کاری و حقوق باشند. بلکه هر کدام از آنها باید خود را یاور نماز ببینند.
قرائتی عنوان کرد: ما باید از خدا بخواهیم که همواره پرچمدار نماز باشیم. مسأله نماز برای تمام انبیاء و اولیا در رأس امور بود. من در اینجا می‌خواهم بگویم یک سری اطلاعاتی که در مدارس و دانشگاه‌ها به دانش‌آموزان آموزش داده می‌شود هرگز در زندگی آنها کاربردی ندارد ولی نماز موضوعی است که برای تمام مراحل زندگی کارگشاست. ما در آموزش و پرورش نباید درس‌های غیرمفید یاد بدهیم. اگر فرد اطلاعات کمی مثلاً اینکه پایتخت فلان کشور کجا است نداشته باشد شاید دچار آسیب نشود ولی اینکه مفهوم نماز را درک نکند به مشکل می‌خورد.
وی گفت: اینکه کسی دیپلم بگیرد ولی تارک‌الصلوه باشد به ضرر جامعه است و در قیامت باید جواب خدا را بدهیم. خروجی آموزش و پرورش باید این باشد که بچه‌ها با خدا گره بخورند. ما در پایان سوره اقرا باسم ربک الذی خلق داریم که خداوند به پیامبر می‌فرماید بعد از خواندن به خدا سجده کند پس از باید بعد از فراگیری علم در حوزه و دانشگاه افراد هر سمت و منصب و مقامی دارند یاد بگیرند که باید به پروردگار سجده کنند. مشکل جهان امروز این است که "اقرا" است ولی "باسم رب" نیست.
رئیس ستاد اقامه نماز یادآور شد: علم باید مفید باشد اگر مفید نباشد خطر آن برای انسان مثل خطر شیطان است. باید از علم بی‌خاصیت به خدا پناه برید. در آخرت داشتن سمت برای ما کاری نمی‌کند. مهم این است که چقدر افراد را به خدا وصل کرده‌ایم. ما باید ابتدا یک رابطه ای بین خود و خدا برقرار کنیم و پس از آن این رابطه را در بین افراد جامعه ترویج بدهیم.
قرائتی یادآور شد: حوزه و دانشگاه ما باید به سمتی برود که هر کسی که درس می‌خواند باایمان شود و کلید این ایمان نماز است. این جمله که می‌گویند "نماز یک کارخانه انسان ساز است" جمله کلیدی است. تمام کارهای سیاسی، اجتماعی و اقتصادی ما با نماز حل می‌شود. ما اگر در سیاست به دنبال آزادی، ادب، حضور مردم در صحنه، حفظ ارزش‌ها و سایر مسائل هستیم باید نماز را ترویج بدهیم. اگر در جامعه موضوع نماز حل شود تمام مشکلات حل می‌شود و باید عزم و اراده را برای ترویج نماز زیاد کرد.
وی گفت: ما نباید قانع به کارهای رسمی باشیم مثل بخشنامه و امثال اینها. ما باید به صحبت رودررو با تک‌تک افراد جامعه و به خصوص جوانان و دانش‌آموزان روی بیاوریم. چرا که بهترین راه تبلیغ نماز تبلیغ رودررو است. یکی دیگر از مشکلات جامعه ما این است که جوهر در مردم کم شده است. من در اینجا باید بگویم که وضع نماز در جامعه خوب نیست. یعنی جمهوری اسلامی که یک حکومت اسلامی است باید نماز و زکاتش در رأس تمام امور باشد.
رئیس ستاد اقامه نماز افزود: ما اگر می‌خواهیم تکبر در جامعه از بین برود بهترین راه از بین بردن آن ترویج نماز است. فردی که نماز می‌خواند در طول شبانه روز 34 بار بالاترین قسمت بدن خود که پیشانی است را به خاک می‌زند یعنی تکبر و غرور را در خود ریشه‌کن می‌کند. در این مذاکرات 5+1 که تیم مذاکره کننده ما داشت اگر برویم از طرف مقابل بپرسیم که در ذهن شما چه چیزی از این مذاکرات باقی مانده است شاید آنها بگویند نماز آقای ظریف و همراهان ایشان بهترین خاطره‌ای است که در ذهن ما مانده است. آنها نه مقام و مدرک ظریف به خاطر می‌سپارند نه سایر موارد را ولی اقامه نماز تیم مذاکره کننده همواره در ذهن آنها باقی می‌ماند. ما باید در هر کاری که هستیم ابتدا نماز را در اولویت قرار بدهیم.
قرائتی تاکید کرد: دین در زندگی مردم وارد شده ولی در وجود آنها نرفته است. ما به تعبیری در دین داغ شده‌ایم ولی پخته نشده‌ایم. هر داغی سرد می‌شود ولی هیچ پخته‌ای خام نمی‌شود. ما باید تصمیم بگیریم که بخشی از عمر خود را صرف ترویج نماز کنیم. ما اگر تصمیم بگیریم حتماً کار را به درستی انجام می‌دهیم ولی اگر تصمیمی در کار نباشد بخشنامه هم برای ما نمی تواند یاور نماز باشد.
وی گفت: ما باید برای ترویج نماز با همدیگر همکاری کنیم. هنر آموزش و پرورش در یک کشور اسلامی این است که فرد تحصیلکرده باید عبد خدا باشد وگر نه اینکه افراد تحصیلات داشته باشند و به نفع بشریت کار نکنند در همه جای جهان وجود دارد. ما اگر تصمیم بگیریم که هر کاری را انجام بدهیم راهش را پیدا می‌کنیم. ولی اگر بخواهیم آن را انجام ندهیم بهانه‌اش را پیدا می‌کنیم.
نظر شما