به گزارش قدس آنلاین،آمار آسیب دیده های  اجتماعی در مشهد  رو به رشد است و بیشتر هم بین زنان و دخترانی است  که بخاطر نیازهایشان خود تمایل دارند وارد این عرصه شوند . این نیازهم الزاما همیشه فقط فقر نیست بلکه گاهی نیاز عاطفی است که آنها را به این عرصه می کشاند.

این را یکی از کارشناسان مسوول امور آسیب دیدگان اجتماعی بهزیستی مشهد به خبرنگار قدس‌ آنلاین می گوید و اضافه می کند: سال گذشته هزارو 500 نفر در مراکز مداخله در بحران وارد شدند و از این تعداد 260نفر را به مراکز قرنطینه ارجاع دادیم که یا معتاد بودند یا بیماری خاصی داشتند. 7 هزار تلفن به 123 (اورژانس اجتماعی) در خصوص کودک آزاری,همسرآزاری,سالمند آزاری و معلول آزاری داشتیم ضمن این که 700مراجعه هم به صورت حضوری در محل بود.

با این که نگران است و نمی خواهد باقی قضایا را بگوید به اصرار ما نیز پاسخی منفی می دهد شاید بیان آن مشکل ساز باشد.

... و من می اندیشم بالاخر یک جا علت حل نشدن آسیب های اجتماعی معلوم شد! می خواهند با بیان نکردن و سرپوش گذاشتن صورت مساله را پاک کنند .مثل آن زمانی که ایدز وارد جامعه شد و آنقدر سرپوش گذاشتند تا فراگیر شد و دیگر نتوانستند انکارش کنند. آری ! برای جامعه مسلمان ما این قضایا تاسف دارد اما من  برای این آمار هزار و 500 نفر ورودی به آسیبهاطی یک سال ،دلیل می خواهم. دلیلی که مرا قانع کند.

یکی از همین کارشناسان  مشکل را توسعه فرهنگی عنوان می کند و گناه بالا رفتن آمار آسیب ها و سوء استفاده ها را می اندازد گردن باریک تر از موی وسایل ارتباط جمعی و توسعه فرهنگی ناشی از آن . بعد اشاره می کند به ماهواره و شبکه های اجتماعی و ... که دیگر حتی گفتنش هم لوث شده.

قیصر امین پور می گفت "درد را از هر طرف بنویسی درد است" و وقتی می گویند در مشهد 5 هزار بیمار روانی مزمن ناشی از مصرف شیشه و کریستال داریم با 47 مرکز نگهداری ایتامی که اکثرشان فرزندان همین معتادین هستند , حرفهایشان "درد" می شود چمبره می زند روی قلبمان, سیلی میشود می نشیند روی گونه مان ...مخصوصا وقتی میگویند حتی نوزادانی هستند که کریستالی به دنیا می آیند!

زنان کریستالی و آسیب دیده , مادران معتاد امروز و تربیت کننده نسلی که با اعتیاد به دنیا می آیند و چرخه سازندگی فردا می شوند!!!

آری! میدانم هیچ کدام از اینها حرف تازه ای نیست . ما به شنیدن آمار قربانی های حاصل از این بد بختی ها عادت کرده ایم اما به قول اوریانا فالاچی  "عادت بدترین بیماریه. کاری می کنه که آدم به هر بدبختی و هر دردی سر خم کنه و بتونه کنار آدمای نفرت انگیز دوام بیاره.... عادت بی رحم ترین سم درون ِ دنیاست "

یکی دیگر از کارشناسان مسوول امور آسیب دیدگان اجتماعی بهزیستی مشهد اعتراض دارد که زن و دختر آسیب دیده برای ما تعریف شده است اما برای مرد آسیب دیده تعریفی نداریم و علتش هم این است که مردها پشت آنچه وصله "آسیب دیده" را به زنان می چسباند پشتوانه ای دارند که می تواند آنها را مبرا کند.

صیغه بهانه خوبی است تا خودشان آسیب نبینند و فقط به آمار زنان آسیب دیده بیافزایند.

بعد از مددجویی می گویند که آقایی تنها برای یک ساعت صیغه اش کرده . مددجو برای قدری پول تن داده و مرد هم در آن یک ساعت به عنوان کالا از او استفاده کرده.

بعد هم نمونه می آورند از دختری که خودش را با مبدل پوشی شبیه مردها کرده و رفته سر ساختمان کارگری وقتی صاحب کارش فهمیده او دختر است  او را تحویل پاسگاه داده .

از دختری فراری می گویند که از اهواز فرار کرده آمده به بهزیستی مشهد و خانواده متعصب عربده کشان آمده اند دنبالش و دختر دوباره و چند باره فرار می کند و به چرخه آسیب های اجتماعی اضافه می شود ! بعد هم با هیچ کدام اینها در جامعه رفتار انسانی نمی شود , حد اقل نیازشان  دیده شدن است تا هویت گم شده شان به آنها باز گردد که همان هم اتفاق نمی افتد.

همین می شود که آمار پذیرش 450 کودک خیابانی  طی سال گذشته می شود "درد" کلان شهر مذهبی ما. کودکانی که در عصر صنعت و توسعه با نیازهای تازه ای مواجهند که هیچ کدام حل نمی شود . بچه های که در مدرسه به عنوان یک محیط آموزشی تحت آموزشهای نمادین قرار می گیرند نه آموزشهای عمقی و بعد این جامعه رفته رفته می افتد دست کسانی که امروز  تنها انکارشان می کنیم تا حضورشان به عنوان یک واقعیت مهر خجالت نشود بر پیشانی مان!!!

وسلام...