۱۷ مرداد ۱۳۹۴ - ۱۰:۰۳
کد خبر: 300790

۱۷ مرداد مصادف است با روز خبرنگار، شغلی که همانند تمامی شغل‌های دیگر دغدغه‌ها، مشکلات و شیرینی‌های خاص خود را دارد.

۳۶۴روز از دیگران، یک روز برای خودمان

به گزارش ایسنا، روز خبرنگار بهانه‌ای می‌شود که معمولاً در این فرصت مغتنم، اصحاب رسانه می‌نشینند و اندوخته‌ها و داشته‌های یک سال خود را مرور می‌کنند؛ از خاطرات دوران کاری گرفته تا مشکلاتی که در تهیه یک خبر برایشان به وجود می‌آید.

‌شاید این نکته را همه بدانند که درآمد اصحاب رسانه و خبرنگاران اصطلاحاً چنگی به دل نمی‌زند اما آنچه خبرنگاران متعهد را به این شغل همچنان علاقمند و پایبند نگه می‌دارد، مسأله‌ای است که آن را از باب طنز، خوره نوشتن و قلم می‌گویند و از نگاه شاعرانه، عشق به کار؛ به همین دلیل خبرنگاران با کمبود‌های اقتصادی تا حد توان می‌سازند.

نکته دیگری که باید به آن توجه داشت، رابطه دو سویه این قشر با مسئولان و مردم است. ارتباطی تنگاتنگ که گاهی خبرنگاران روزها، ماه‌ها و یا حتی سال‌ها با سوژه‌ای درگیر می‌شوند؛ همان‌گونه که در تمام مشاغل متعهد و غیر متعهد، خلاق و روزمره و... وجود دارد، این شغل نیز از این ویژگی مستثنی نیست. روی سخن من در این یادداشت خبرنگاران متعهدی هستند که با کمبودهای بسیار و ناملایمات این شغل ساخته و هر روز خود را متعهدتر و خلاق‌تر می‌کنند و قضاوت این تعهد و خلاقیت نیز بر عهده مخاطبان و جامعه است.

همان‌گونه که "گی تاچمن" پژوهشگر عرصه ارتباطات می‌گوید: "داوری در قبال خبر، دانش مقدس و توانایی پنهانی است که روزنامه‌نگاران را از دیگران متمایز می‌سازد". به واقع فعالان عرصه رسانه به رویدادها و وقایع به گونه‌ای خاص نگاه می‌کنند و شاید مسائل کوچک و روزمره‌ای که از دید عموم کم‌اهمیت است، به دست یک خبرنگار ورزیده تبدیل به سوژه‌ای بسیار خاص شود. حال آنکه "ویلیام گیبر" می‌گوید: "خبر چیزی است که روزنامه‌نگاران آن را می‌سازند" و شاید علت آن همین امر باشد که روزنامه‌نگاران و خبرنگاران با نگاه خاص و زاویه دید متفاوت به یک اتفاق یا مساله می‌نگرند.

چند مساله پیش روی خبرنگاران است. در باب مسائل معنوی یک خبرنگار و به بیان گسترده‌تر یک رسانه بر طبق اصل 24 قانون اساسی که می‌گوید: "نشریات و مطبوعات در بیان مطالب آزادند مگر آن که مخل به مبانی اسلام یا حقوق عمومی باشد." آزاد است آنچه را که می‌بیند، بتواند بگوید اما بعضا شاید این مساله به مذاق برخی خوش نیاید و گاه شاهد این باشیم که رکن چهارم دموکراسی در حد شعار باقی بماند.

یکی دیگر از مسائل، پاسخگو نبودن مسئولان به خبرنگاران است. از آنجا که خبرنگاران نمایندگان اذهان عمومی به شمار می‌آیند و تنها راه ارتباط بین مسئولان و مردم، رسانه ها هستند. به واقع پاسخگو نبودن مسئولان به خبرنگاران به معنای ضعف و پاسخگو نبودن آن‌ها به مردم است.

‌"آنجلا فیلیپس" در کتاب خوب نوشتن برای روزنامه‌نگاران می‌گوید: "سوژه‌ها همه جا هستند، اگر خوب گوش کنید و نگاه کنید، ‌ن‌ها را پیدا خواهید کرد" طبیعت یک روزنامه‌نگار و خبرنگار این است که پس از رویت و درک یک سوژه که البته در همه‌جا هست و اکثراً بیان واقعیات جامعه بوده و تلخی واقعیات نیز ناگزیر است، به دنبال رفع و پیگیری آن خواهد رفت و طبیعتاً یکی از اقداماتی که انجام می‌دهد، انتشار آن برای رسیدگی است و در مراحلی این قضیه ارتباط تنگاتنگی با مسئولان مربوطه خواهد داشت که نیازمند پاسخگویی مناسب و به موقع آن‌ها نسبت به مسائل مختلف است.

‌مساله بعدی امنیت شغلی این قشر و البته مسائل مادی است. اگرچه بعضی از خبرنگاران، این شغل را به عنوان شغل دوم خود دارند چرا که درآمد حاصل از آن جوابگوی نیازهای زندگی نیست اما خبرنگارانی که به طور حرفه‌ای به این شغل پرداخته‌اند با مشکلات زیادی در این حیطه دست و پنجه نرم می‌کنند که این مهم نیازمند توجه بیشتر مسئولان امر است.

‌در نهایت این یادداشت باید یادآور شوم، خبرنگاری تنها به دست گرفتن یک رکودر و دوربین و ضبط کردن حرف‌های مسئولان و نوشتن آن و یاد داشتن تنظیم هرم وارونه نیست؛ یک روزنامه‌نگار و یا خبرنگار حرفه‌ای برای نوشتن یک خبر کوتاه که نهایتاً چند دقیقه وقت مخاطب را می‌گیرد، ساعت‌ها تلاش می‌کند تا از بهترین و خلاصه‌ترین و گیراترین کلمات در نهایت صداقت، استقلال و شفافیت استفاده کند تا خبر به گونه‌ای تاثیرگذار، روایتگر یک رویداد باشد.

‌امید می‌رود که هر روز وضعیت جایگاه معنوی، امنیت شغلی و همچنین معیشتی این قشر رو به بهبود باشد؛ چرا که یکی از الزامات جامعه آزاد، مطبوعات آزاد و سالم است.

 

برچسب‌ها

پخش زنده

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.