اینکه آقای فانی جمله «برای هردانش آموز سالانه دو میلیون تومان هزینه می‌کنیم» را درکنار جمله «اولیای دانش‌آموزان هیچ اجباری در پرداخت پول به مدارس ندارند» مطرح می‌کند، باتوجه به ترفندهای مختلف مدیران برای مجبور کردن اولیا به پرداخت پول، کمی عجیب و درعین حال ناخوشایند می‌نماید.
این مسأله شاید به دلیل کم اطلاعی جناب‌وزیر از عملکرد زیر مجموعه‌اش باشد که جهت اطلاع وی باید یادآور شویم امسال هم پس از گذشت چند روز از آغاز ماه مهر و سکوت بیشتر مدیران مدارس هنگام ثبت نام، سیل ارسال فرم‌ها، دعوت و تقاضانامه‌های مختلف برای دریافت پول از اولیا، به منازل شروع شده و این درحالی است که خوشبختانه در کشور ما خیران مدرسه ساز بی‌شماری طی سال‌های پس از انقلاب، هزاران مدرسه ساخته و یا تعمیر و تجهیز کرده‌اند و بخش قابل توجهی از بارمالی آموزش و پرورش را به دوش کشیده و می‌کشند. حال اینکه چرا وزارتخانه‌ای با این وضعیت و موقعیت همواره از کمبود بودجه و اعتبار می‌نالد، در پرداخت حقوق شاغلان و بازنشستگانش مشکل دارد و برای انجام وظایف ذاتی و قانونی‌اش مدام دست خواهش به سوی والدین دانش آموزان دراز می‌کند، پرسشی است که پاسخ آن را در وهله نخست باید در ضعف مدیریت و سپس بی‌مهری دولتمردان و قانونگذاران جست‌وجو کرد.
اما آقای وزیر! اینکه شما برای هر دانش آموز فلان مبلغ هزینه می‌کنید، دلیلی برای طرح شدن ندارد. این مبلغ هرچقدر باشد، تفاوتی نمی‌کند؛ ضرورت و وظیفه‌ای است که قانون اساسی برای دولت مشخص کرده و قرار هم نیست از جیب خودتان خرج کنید. منت گذاشتن برسر ملت، کم لطفی است و رفتاری دور از شأن! و چنانچه به اجباری نبودن پرداخت پول از سوی اولیا اعتقاد راسخ دارید، بد نیست با نظارت و کنترل‌های دقیق‌تر و اتخاذ تدابیر تنبیهی شدید، به تلاش دایمی مدیران زیرمجموعه خود برای گرفتن پول از اولیا که در بسیاری از موارد به «زورگیری» شبیه است تا جلب مشارکت، پایان دهید .
نظر شما