به گزارش قدس انلاین، تهماسب بزرگ‌ ترین پسر شاه اسماعیل صفوی و دومین پادشاه صفوی است كه در ذی الحجه 919 ق. متولد گردید. او در 19 رجب سال 930 ق. در حالی‌كه ده سال داشت تاجگذاری كرد. در اوایل حكومت وی به علت صغر سن، امرای قزلباش زمام امور را به دست گرفتند. در سال 932 ق. ازبكان به فرماندهی عبیدالله خان ازبك به خراسان حمله كردند ولی تهماسب به زودی حمله آن‌ها را دفع كرد. در طول سال‌های 932 الی 945 ازبك‌ها پنج الی شش مرتبه به خراسان حمله كردند ولی هر بار تهماسب آن‌ها را ناكام گذاشت. در زمان حكومت او سلطان سلیمان عثمانی چند بار به ایران حمله كرد ولی هر دفعه ناكام بود و سرانجام بین دو طرف صلح برقرار گشت.

تهماسب لشگركشی‌هایی نیز داشت چنانکه در سال 936 ق. به عراق لشگر كشید، بغداد را محاصره و در شوال آن سال آن را فتح كرد و ذوالفقار خان حاكم آن‌جا را به قتل رساند. در همان زمان به زیارت كربلا و اعتاب مقدسه عراق شتافت. او مجدداً در سال 980 ق. بغداد را فتح و با دولت عثمانی پیمان صلح امضا كرد و به زیارت كربلا شتافت. در همین سفر دستور تعمیرات اساسی در حرم امام حسین (ع) را داد. وی در داخل روضه منور تعمیراتی صورت داد. مسجد بزرگ حرم را توسعه داد و رواق شمالی حرم را احداث كرد  و بنای «مأذنة العبد» را كه به وسیله «امیرجان» غلام و حاكم سلطان اویس جلایری بنا شده بود، تجدید نمود. او تعمیرات را در سال 982 ق. به اتمام رساند.

شاه تهماسب در پنجاه و چهارمین سال سلطنت خود در پانزدهم ماه صفر سال 984 ق. در قزوین وفات کرد و پس از چندی جسد او را در مشهد مقدس دفن کردند. شاه تهماسب به ظاهر مردی دیندار و پایبند به تکالیف و فرائض دینی بود. اگر چه مذهب شیعه در زمان پدرش مذهب رسمی کشور شد ولی استقرار و گسترش آن در دوره های شاه تهماسب انجام و در این دوره با آمدن علمای شیعه از لبنان و عراق و بحرین تشکیلات مذهبی بر مبنای منظمی قرار گرفت.

منابع:

1-ابوالحسن قزوینی، فواید الصفویه، تهران، مؤسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگی، 1367.

2-راجر سیوری، ایران عصر صفوی، ترجمه كامبیز عزیزی، تهران، مركز، 1372.

3-محمد باقر مدرس بستان آبادی، كربلا شهر حسین یا جلوه‌گاه عشق، تهران، جهان، 1352.

4-عبدالجواد الكلیدار، تاریخ كربلا و حائر الحسین، نجف، مكتبة الحیدریه، 1418.