قدس آنلاین: پس نمى‏ بينى كه حكيم عليم در هر امرى آنچه به عمل آورده همه موافق حكمت است و راه خطا در آن نيست.

فلسفه دردها و رنج های بشر از زبان امام صادق(ع)

به گزارش قدس آنلاین، همه ما وقتی با مشکل و رنج و سختی ای مواجه می شویم از خود می پرسیم چرا ما؟ چرا باید انسان با چنین مشکلاتی مواجه شود و .... امام صادق (ع) به زیبایی راز ابتلاى انسان به آلام را بیان کرده اند که در ذیل مرور می شود.

«و اگر آدمى را هرگز المى و دردى نمى ‏رسيد به چه چيز ترك مى ‏كرد فواحش و گناهان را؟ و به چه چيز تواضع مى‏ كرد براى خدا و تضرّع مى ‏كرد نزد او؟ و به چه چيز مهربانى مى‏ كرد به مردم و بذل و صدقات به مساكين مى‏ نمود؟ نمى‏ بينى كسى را كه دردى عارض شد خضوع و شكستى مى ‏كند و رغبت مى‏ نمايد به درگاه خدا و طلب عافيت مى ‏كند از شافى مرض، و دست مى‏ گشايد به دادن تصدّق ها.

و اگر آدمى از زدن متألم نمى‏ شد به چه عقاب مى‏ كردند پادشاهان دزدان را و راه‏زنان را و به چه چيز ذليل و فرمان بردار مى‏كردند عاصيان و متمرّدان را؟ و به چه چيز كودكان علوم و صنعت ها مى ‏آموختند، و به چه چيز مماليك براى آقايان خود ذليل مى ‏شدند و گردن به اطاعت ايشان مى ‏نهادند.

آيا اينها حجّت نيست براى ابن ابى العوجاء و امثال او از ملاحده و مانى نقّاش و اتباع او از گبران كه انكار مى‏ كنند حكمت آلام و دردها را در عالم؟ اگر متولد نمى ‏شد از انسان و ساير حيوانات، مگر نر يا ماده، هر آينه منقطع مى‏ شد نسل انسان و بر مى ‏افتادند حيوانات، لهذا عليم حكيم مقرر گردانيده كه از هر نوعى از حيوانات نر و ماده هر دو به وجود آيند، چرا در هنگامى كه مرد و زن به حد بلوغ رسيدند بر روى مرد ريش مى ‏رويد و بر روى زن نمى‏رويد؟

براى آن كه حق تعالى مرد را قيّم و كار فرماى زن گردانيده و زن را جفت او گردانيده و براى او آفريده، پس به اين سبب مرد را ريش داده كه موجب عزت و جلالت و مهابت او گردد و به زن نداده تا از نازكى رو و حسن و جمال كه مناسب حال اوست براى او باقى ماند.

پس نمى‏ بينى كه حكيم عليم در هر امرى آنچه به عمل آورده همه موافق حكمت است و راه خطا در آن نيست.

مفضّل گفت: چون سخن بدين جا رسيد وقت زوال شد و مولاى من به نماز برخاست و فرمود: «برو فردا بامداد به نزد من بيا»

پس من‏ شاد و خوشحال برگشتم به آنچه از معرفت مرا حاصل شد و خدا را حمد كردم بر آنچه مولاى من به من تعليم و تفضّل نمود و شب را به سر آوردم شاد و با نعمت به آنچه مولاى من به من تعليم كرده بود.

منبع: توحيد مفضل، ترجمه علامه مجلسى، صفحه 118

انتهای خبر/

برچسب‌ها

پخش زنده

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.