تروریست اتفاقاً خیلی هم بد نیست. نه اینکه کاملاً خوب باشد، اما حداقل گاهی اوقات میتواند خوب و مفید واقع شود.
به عنوان مثال وقتی ترور در فرانسه یا آمریکا یا انگلیس انجام شود، حتماً کار بدی است اما وقتی در سوریه انجام میشود، خیلی هم خوب است و میتواند اهداف زیادی را در پی داشته باشد بخصوص وقتی که منافع رژیم صهیونیستی تأمین میشود تروریسم خوب است و از سوی هیچ دولت غربی محکوم نخواهد شد. دولتمردان غربی میگویند وقتی در فرانسه کسی کشته میشود عمل ناجوانمردانهای اتفاق افتاده اما وقتی هواپیماهای رژیم صهیونیستی در خاک یک کشور مستقل رسماً دست به ترور دولتی میزند، هیچ اشکالی ندارد و حق کاملاً با آدمکشهای تل آویو است.
عماد مغنیه، سمیر قنطار، فتحی شقاقی و امثال این مردان، همه و همه شهدای ترور هستند، اما ترور کننده آنها در حاشیه امن قرار دارد و بتازگی هم نزدیک به 500 میلیون دلار در بودجه سال آینده آمریکا برای تجهیز سیستمهای جنگی آن اختصاص یافته است. جالب آنکه نتانیاهو که خود مظهر یک تروریسم دولتی است در زمانی که توهین کنندگان به اسلام در مجله «شارلی ابدو» ترور میشوند، فوراً به فرانسه رفته و در کنار معترضین به تروریسم قرار میگیرد که این خود یکی از خنده دارترین جوکهای تاریخ بشر است. امروز سمیر قنطار شهید سیاستهای همین افراد است و جالب آنکه سازمانهای
بین المللی که به خاطر کشته شدن نهنگها یا مردن یک لاکپشت عزا میگیرند، در این گونه موارد خواب هستند و گویا چیزی
نمی شنوند. به همین دلیل هم هست که مقامات رژیم صهیونیستی نه تنها مورد مواخذه قرار نمی گیرند، بلکه در کمال وقاحت کار کثیف خود را میستایند و از کشته شدن سمیر قنطار ابراز خوشحالی میکنند.
به عنوان مثال «آیلیید شاکید»، وزیر دادگستری رژیم اشغالگر قدس رسماً در سخنانی از موفقیت آمیز بودن عملیات ترور سمیر قنطار ابراز خشنودی کرد. یا اینکه «یوال اشتاینیتز» وزیر زیرساخت ملی، انرژی و آب از حزب لیکود و عضو شورای وزارتی کوچک امورامنیتی و سیاسی رژیم اسراییل، نیز میگوید: «هرکس این عملیات را صورت داد کارخوبی کرد.»
واقعیت این است که دنیای غرب به وسیله رسانه و بوقهای پرصدای خود در حال جابه جا کردن ارزشها و اولویتها در نگاه مردم است، اما صدای این رسانهها اینقدر بلند و گاهی قشنگ نواخته میشود که امکان فاصله گرفتن از آنها را برای مخاطبانشان فراهم نمی کند. سمیر قنطار ترور شد و اگر جهان همچنان خواب باشد فردا نوبت فرد دیگری است، اما باید از روزی ترسید که این تروریسم گریبان سازندگان آن را هم بگیرد و آنهایی را که در زیر بوقهای تبلیغاتی رسانههای غربی به خواب رفته اند با صدای مهیب ترس و ترور از خواب بیدار کند.
نظر شما