فرزندانم یک دستگاه آی پد به من هدیه کرده‌اند تا برای نوشتن مقالاتم در جریان رویدادهای جهان و ایران باشم. در فضای مجازی دو دنیای متفاوت را می‌بینم. به یکی با حیرت و اعجاب نگاه می‌کنم؛ به دومی با افسوس و حیرت و تأسف و تأثر آنچه که از جهان به نظرم می‌رسد مگر به استثنا که بعضی از صحنه‌های زشت و ناگوار مانند جنایات داعش یا لوس بازی‌های دوربین مخفی را نشان می‌دهد، اختراعات، اکتشافات و پیشرفت‌های شگفت‌آور است.
1- خودرویی از پارکینگی بیرون می‌آید که مربوط به دهه‌های آینده است. خودرو به اشکال مختلف درمی‌آید. می‌توان آن را با فشار یک تکمه به صورت هواپیمایی درآورد که بال‌هایش از دو سوی آن بیرون آمده، هواپیمایی جایگزین خودرو می‌شود و به آسمان پرواز می‌کند. دوباره بال‌ها در بدن خودرو فرو رفته با فشار تکمه‌ای دیگر به صورت هاور کرافت درآمده داخل دریا می‌شود. در آخر دوباره با فشار چند تکمه خودرو شده به پارکینگ مراجعت می‌کند. تمام این صحنه‌ها واقعی است و این خودرو پرنده و شناور ساخته شده، چند سال بعد به بازار خواهد آمد.  2- خودرو روی مربعی قرار گرفته، راننده پیاده شده با ریموت دستور پارک شدن می‌دهد. مربع زیر خودرو پایین رفته، به صورت خودکار خودرو به یک زیرزمین که در طبقات مختلف آن صدها خودرو پارک شده‌اند- هدایت شده، در جایگاه مخصوص خود قرار می‌گیرد و مربع بالا آمده روی سطح زمین سر جای اول خود مستقر می‌شود. همه کارها به صورت خودکار انجام می‌شود. 3- ساختمان‌های بزرگی برای اسکان آینده انسان‌ها در حال ساخته شدن است. اختراعات و اکتشافات قرن بیست و یکم چشم‌ها را خیره می‌کند. اتاق‌های یک آپارتمان سال 2020 در هر ساعت از روز و شب به رنگ خاصی درمی‌آید. اتاق‌های کار ابعاد خاصی می‌یابد. با فشار یک تکمه دکوراسیون داخلی یک ساختمان اداری یا خانگی به کلی تغییر می‌کند.  همین طور بگیرید تا آخر. تمام اختراعات برای زندگی راحت‌تر و شیرین‌تر انسان در قرن 21 است. اما مناظر تولیدشده در داخل کشور یا فقر و بدبختی و بینوایی را نشان می‌دهد یا مزاحمت برای زنان یا دزدیدن کیف آنان یا حرکت زنان و دختران زشتکار و چانه زدن آنان با رانندگان فاسد. من نمی‌دانم گشت ارشاد چه می‌کند، ولی این انسان نماهایی که دوربین تلفن همراه و غیره به دست گرفته در خیابان‌ها می‌چرخند، چرا این قدر غیر مسؤولند مناظر زشت و کثیف روی صفحه تبلت می‌آید. در یک گذشته گرایی احمقانه نوستالوژیک بیمارگونه، هی از گذشته یاد می‌شود و زنان و مردان کژرفتار و دزد و فاسد چون مربوط به گذشته‌اند، مورد تمجید قرار می‌گیرند. از آرتیست‌های بی‌سواد و بی‌هنر آبگوشتی تجلیل می‌شوند.  کسانی سعی دارند بگویند در این 37 سال هیچ تحول و تغییری در کشور انجام نشده است. کسانی که گرفتار عقده و شکست روحی و مالی هستند. به تعریف و تجلیل گذشته‌ای که مردم 33 میلیون تجمع و تشکل کردند و آن را سر انداختند، می‌پردازند.  رکیک‌ترین جوک‌ها و لطیفه‌های جنسی و اهانت به اقوام و مردم مختلف همچنان دیده می‌شود. تنها هنر فضای مجازی داخلی نشان دادن چلوخورش قرمه سبزی و آبگوشت بزباش و کتلت و پلوهای رنگارنگ ایرانی است.  زشت‌تر از همه پسران جوانی با سبیل و ریش که رخت زنانه می‌پوشند و آوازهای مستهجن جلوی دوربین می‌خوانند. اینترنت موجب حیرت و اعجاب تماشاگر از یک سو و تأسف و تأثر و افسوس او از سوی دیگر می‌شود.