می‌گویند عدو شود سبب خیر اگر خدا خواهد؛ چند سال پیش که گروهی از هنرمندان بی‌اخلاق و هتاک غربی، در اقدامی شنیع و تنفرآور نوک پیکان توهین‌های خود را متوجه وجود نازنین پیامبراعظم(ص) کردند، شاهد بودیم که هنرمندان بسیاری در سراسر جهان اسلام، تصمیم بر این گرفتند که این موج توهین و جسارت را با آفرینش آثار هنری و ادبی فخیم و ماندگار پاسخ دهند. این شد که بسیاری از هنرمندان در عرصه‌های مختلف، هرچه را در توان داشتند به میدان آوردند و با هنر خود به جسارت‌ها و بی‌ادبی‌های بداندیشان پاسخ گفتند. اگرچه هنرمندان همچون بسیاری از مردم دیگر، در ابتدا زبان به اعتراض گشودند و علیه این اقدامات بیانیه دادند اما به همین مقدار، بسنده نکردند و با خلق آثار هنری ماندگار پاسخ بدخواهان را به بهترین صورت دادند.
اگر دشمنان اسلام در این اندیشه بودند که با خشن نشان دادن چهره اسلام، این مسأله را به پیامبر(ص) منتسب کنند، هنرمندان مسلمان هوشمندانه نشان دادند که سراسر زندگی حضرت رسول(ص) در لطف و مهر گذشت. نشان دادند که پیامبر ما، کسی بود که اسیران جنگی را در برابر آموختن سواد به مسلمانان آزاد می‌کرد، از کودکی غمخوار تهیدستان و بردگان و مستضعفان بود، جز راست نگفت و جز مهربانی و رحمت از او ندیدند.
سینمای ایران با خلق اثری ماندگار و بزرگ چون «محمد رسول الله(ص)» دین خود را به آن حضرت ادا کرد. استقبال جهانی از فیلم و واکنش‌های عصبی و بیمارگونه مراکزی که از گسترش اسلام ناب محمدی(ص) هراس دارند، نشان داد که این فیلم به بخش مهمی از هدف‌های خود رسیده است.
در حوزه آثار ادبی نیز در این سال‌ها شاهد خلق آثار ارجمندی بودیم. شاعران پیشکسوت و جوان زیادی سروده‌هایی ماندگار و زیبا برای حضرتش سروده‌اند. در عرصه ادبیات داستانی استاد محمدرضا رهگذر رمانی خواندنی و جاودان نوشت که در گنجینه ادبیات متعهد ما ماندنی خواهد بود. ابراهیم حسن بیگی نیز رمانی دیگر نوشت که این اثر هم با استقبال فراوان خوانندگان ایرانی و غیرایرانی روبه‌رو شد.
در این میان، هنوز صدا و سیما نتوانسته است کار قابل توجهی انجام دهد و از عهده وظیفه‌ای که به گردنش هست، بیرون آید. برنامه سازان تلویزیونی در برابر پیامبر(ص) و عظمت او ساده‌ترین راه را برگزیده‌اند و تنها با ساختن برنامه‌های گفت‌وگویی و استفاده از کارشناسان مذهبی سعی کرده‌اند به شبهه‌ها پاسخ گویند، اما به‌راستی این کمترین کاری بوده است که می‌شد کرد و باید کاری بزرگ‌تر و ماندنی‌تر در صدا و سیمای جمهوری اسلامی برای پیامبر اسلام(ص) صورت می‌گرفت.
شاید بیرون آمدن پروژه بزرگ «سلمان فارسی» از محاق بلاتکلیفی و عزم واقعی صدا و سیما برای ساخت آن، بتواند گوشه‌ای از این کم کاری را پاسخگو باشد. در چنین مواردی مسؤولان صدا و سیما به‌صورت معمول از نبود یا کمبود بودجه گلایه می‌کنند و همین مسأله را دلیل انجام نشدن کاری درخور، اعلام می‌کنند اما با کمی تدبیر و اولویت‌بندی می‌توان به جای صرف بودجه‌ها در امور دیگری چون طراحی و تعویض لوگو، کاری کرد که شرمندگی رسانه ملی در قبال کم کاری‌اش در این خصوص، بیش از این به طول نینجامد.