در خصوص برون رفت از تطبیق‌های نادرست در نشانه‌های ظهور سه عرصه مطرح است، عرصه محتوای معارف مهدویت؛ یعنی باید نگاه ناصواب نسبت به تطبیق‌ها ایجاد نشود. عرصه رویکرد مبنایی به معارف مهدویت؛ در این ارتباط باید رویکرد به معارف با بهره‌گیری از مبانی به درستی تبیین شود و عرصه سوم تدبیر معارف مهدویت که مربوط به مدیران، مسؤولان فرهنگی، رسانه‌ها، خطیبان و اندیشمندان است.
همان طور که مردم نسبت به آینده در زمینه ظهور امام زمان(عج) علاقه مند هستند، باید تطبیق نشانه‌ها در مصداق‌های بیرونی با دقت صورت گیرد.
به طور مثال در شهادت شیخ نمر در عربستان خیلی‌ها گفتند، آیا این قتل نفس زکیه نیست؟ اینجا باید رویکردهای کهنه و سطحی کنار گذاشته شود و تمام جوانب نشانه‌ها را در نظر گرفت.
وقتی نشانه‌ها را تطبیق می‌دهیم، بدین معناست که روایات  اهل بیت(ع) در این ارتباط  را به منصه ظهور می‌رسانیم که باید در تطبیق نشانه‌ها با حساسیت و دقت لازم عمل شود.
در عرصه توجه به محتوای معارف مهدویت، باید به متخصص موضوع مراجعه شود. نگاه‌ها باید به نشانه‌های ظهور عالمانه باشد تا سطح معرفتی را در جامعه نسبت به این موضوع رشد دهیم و از وظایفمان این باشد که امام را روح حاکم بر زندگی بدانیم و جامعه را در بعد علمی و مباحث معرفتی رشد دهیم.
نکته دیگر، مراجعه به منابع پژوهش‌های معتبر است، در منابع باید نگاه ما نسبت به روایت و تطبیق‌ها با دقت انجام شود، همچنین در موضوعات مرتبط با مهدویت نباید نشانه‌های ظهور را در اولویت قرار داد. اولویت ما مباحث مهدوی مربوط به سبک زندگی است که گفتمان اصلی باید آموزه‌های مهدوی باشد.
باید نسبت به موضوع مهدویت نگاه راهبردی داشته باشیم. اینکه چطور نسل منتظر تربیت کنیم. حتی در رویکردهای مطالعاتی، اخلاق و معنویت، تسلیم، اطاعت و فعالیت‌ها، نگاه راهبردی داشته باشیم که اگر چنین شد، همه چیز حتی اقتصاد براساس مبانی مهدوی حرکت می‌کند.
عرصه دیگر، نگاه تدبیر است و باید مسؤولان فرهنگی، رسانه‌ها و اندیشمندان حتی در مباحث علمی و فرهنگی چاره‌اندیشی و تدبیر کنند. اگر  به جامعه شاخص ندهیم، مدعیان و بدعت گذاران روز به روز ادبیاتشان را تغییر می‌دهند. در حالی که باید بدانیم مدیریت مواجهه با آسیب‌ها به چه شکل باشد؟ و در این میان به سمت تطبیق گرایی نرویم. حتی باید در محتوای کتاب ها، نشریات و فضای مجازی تدبیر کنیم تا تطبیق‌های ناصواب انجام نشود.
تطبیق گرایی یک شبه و یک باره اتفاق نمی‌افتد، بلکه زمینه‌های فکری، سیاسی و اجتماعی در پیدایش آن اثر دارد. در طول 12 قرن غیبت کبری چقدر تطبیق ناصواب صورت گرفته است؟ به جای اینکه جامعه را به این مسیر سوق دهیم، زمینه سازی برای ظهور را فراروی برنامه‌های خود قرار دهیم.