مردم مشهد و زائران امام مهربانی‌ها این روز‌ها در آرزوی دیدن آسمان آبی و پاک این شهر هستند تا از وسعت بیکران آن، تجلی عشق و خلوص معنوی رضوی را به نظاره بنشینند.ابرهای آسمان این شهر نیز همچون مردمانش به احتمال فراوان دچار بیماری‌های ریوی و تنفسی شده و به دلیل استنشاق مواد سمی و آلاینده، چشمه درونشان خشک شده است و دیگر توان باریدن ندارند، از طرفی هم شاید به دلیل بی‌توجهی مسؤولان افسرده و قهر کرده‌اند.
معضل آلودگی هوا و آلاینده‌های جوی به مأموریت‌های یک سازمان خاص همچون سازمان محیط زیست استان، سازمان حمل و نقل عمومی یا سازمان شهرک‌های صنعتی منحصر نیست، بلکه به مأموریتی همه جانبه و منسجم نیاز دارد. اگر چه هر کدام از سازمان‌های مورد نظر ادعا می‌کنند تمامی فعالیت‌های بازدارنده به منظور کاهش آلودگی هوا در این شهر را انجام داده‌اند، به طور مثال کارخانجات و صنایع پتروشیمی که همواره به عنوان عامل اصلی افزایش آلاینده‌های جوی و تولید گازهای گلخانه‌ای همچون دی اکسید کربن یاد می‌شوند ادعا می‌کنند با نوسازی تجهیزات و ماشین آلات خود استانداردهای زیست محیطی را کسب و حتی با نصب فیلترهای لازم از آلودگی محیط زیست تا حدودی جلوگیری کرده‌اند یا سازمان حمل و نقل عمومی ادعا دارد به منظور تسهیل در رفت و آمد شهروندان و زائران برای تمام مسیرهای درون شهری خطوط اتوبوسرانی را راه‌اندازی کرده است.
اگرچه چندی پیش مسؤولان کلان کشور آلودگی هوا را به مسایل تحریم پیوند زدند و راه برون رفت از آن را در برطرف شدن تحریم‌ها و اجرایی شدن برجام عنوان کردند، اما اگر اندکی تأمل کنیم و پرده فرافکنی را کنار زده و واقع بین باشیم، به این ادراک خواهیم رسید که راه‌حل آلودگی هوای  کلانشهرهایی مانند مشهد، از مسیر برجام نمی‌گذرد، بلکه برای کاهش و از بین بردن این مسأله، نیاز به برجامی از جنس ملی و استانی داریم که همه مسؤولان کشوری و استانی و مردم را به رعایت اصول مرتبط با کاهش آلاینده‌های زیست محیطی که نقش حایز اهمیتی در حوزه سلامت شهروندان و زائران دارد ملزم کند، تا در فضای همدلی و همفکری مسؤولان و مردم رؤیای تنفس هوای پاک و زندگی سالم در این شهر محقق شود. آنچه واضح و آشکار است تاکنون در جهت کاهش آلودگی هوای شهر مقدس مشهد و مبارزه با کاهش تولید گازهای گلخانه‌ای راهبرد خاص، هدفمند ویکپارچه‌ای اندیشیده نشده است تا با اجرایی شدن آن، ضمن حفظ حقوق شهروندان و تأمین امکانات لازم برای رفت و آمدهای درون شهری، فعالیت کارخانجات و شهرک‌های صنعتی نیز تداوم داشته باشد. بدون تردید اگر در شرایط کنونی گام‌های مؤثری در زمینه کاهش آلاینده‌های زیست محیطی از فضای این شهر برداشته نشود، در آینده ضمن صرف هزینه‌ها و بودجه‌های سنگین، صدمات و لطمه‌های فراوانی حوزه‌های مرتبط با زندگی مردم را تهدید خواهد کرد که قابل قیاس با شرایط کنونی نخواهد بود.