به گزارش قدس آنلاین به نقل از تسنیم، وقتی علی رهبری مدیر هنری ارکستر سمفونیک تهران نسبت به چگونگی اختصاص بیلبوردهای جشنواره موسیقی فجر به گروه‌ها اعتراض کرد، برخی‌ها حرف او را قبول نکردند. اما دیشب و اجرای فیض‌علی‌فیض ثابت کرد که اعتراش رهبری چندان هم بی‌ربط نبوده است.

آخرین شب جشنواره موسیقی فجر 30 بهمن با اجرای موسیقی قوالی پاکستان همراه بود. اجرایی که تقریبا نیمی از صندلی‌هایش خالی بود اما با پایان اجرا رضایت در میان مخاطبان موج می‌زد. هر دو نفر یا چند نفری که پس از اجرا در کنار هم مشغول صحبت کردن بودند، جملگی بر این نکته اتفاق نظر داشتند که این اجرا بهترین اجرای سی‌ویکمین جشنواره موسیقی فجر بود.

حال باید از مسئولان جشنواره پرسید که چرا موسیقی ناب قوالی پاکستان در حالی اجرایش را به روی صحنه ببرد که تقریبا نیمی از صندلی‌های سالن خالی باشد. آیا تبلیغات و معرفی لازم برای گروه قوالی پاکستان که به راستی یکی از بهترین اجراهای جشنواره بود، به درستی انجام شد؟

فیض‌علی‌فیض و گروهش موسیقیِ پر از ریتم و حرکتی را اجرا کردند که زمان را برای مخاطب بی‌معنا کردند. استفاده از شعرِ شاعرانی چون مولانا و حافظ برقراری ارتباط با این موسیقی را راحت‌تر می‌کرد. گروه‌خوانی و گروه‌نوازی در این اجرا مفهوم تازه‌ای در موسیقی داشت. هر کدام از اعضای گروه مکمل نفری دیگر بودند.

فیض‌علی فیض آوازهایی می‌خواند که پر از شور و حرکت بود. «بیان» در آواز فیض‌علی‌فیض مفهوم عجیبی دارد. کلمات و حروفی که به سرعت بیان می‌شوند و ریتمی تند دارند. فیض‌علی فیض گاهی آنچنان در پرده‌های بالا می‌خواند که صدایش به سمت فالش‌شدن و جیغ‌شدن هم می‌رفت اما بلافاصله کنترل لازم را بر صدایش اعمال می‌کرد.

از نکات مهم دیگری که در اجرای فیض‌علی‌فیض و گروهش بود، خواندن قطعه‌هایی در مدح ائمه‌اطهار بود. آنان یک قطعه در وصف مولا علی(ع) و یک قطعه هم در وصف امام رضا(ع) خواندند.

به هر روی در اجرای شب گذشته آنچه بیشتر از همه به چشم می‌آمد، ریتم و حرکت و خلوصی بود که در میان تک تک نوازندگان و خوانندگان گروه وجود داشت که در نهایت تماشاگران را راضی از سالن خارج کرد.

حال که اجراهای جشنواره به پایان رسیده، بی‌شک اجرای فیض‌علی‌فیض از بهترین اجراهای جشنواره بود.

مراسم اختتامیه سی‌ویکمین جشنواره موسیقی فجر امشب در تالار وحدت برگزار می‌شود.