من به خواندن ستون صدای مردم علاقه زیادی دارم، زیرا در کوران مشکلات، بلاها و آلامی که جان مردم را به لب می‌آورد، قرار می‌گیرم. چه خوب است جناب رئیس جمهور، وزیران و استانداران هم دستور بدهند ستون‌های شکایات و ناله‌های مردم به عرض مبارکشان برسد و این پیامک‌ها بی‌شنونده و خواننده نماند.
خواننده‌ای برای من پیامک داده:
«آقای معتضد! منظورتان را روشن‌تر بیان کنید، با مشت گره کرده با جهانگردان روبه رو نشویم، به چه معناست؟ تنها چیزی که به ذهن می‌رسد نگفتن مرگ بر آمریکا و مرگ بر اسراییل است». چه کسی از شما خواسته مرگ بر آمریکا و مرگ بر اسراییل نگویید؟ اتفاقاً خیلی خوب است در روزهای قدس یا 13 آبان این فریادها را بزنید، اما اگر هر فرنگی را که برای سیر و سیاحت ایران به کشور ما سفر می‌کند (آمار می‌گوید، درصد بسیار زیادی از گردشگرها، آمریکایی‌ها هستند که با علاقه و کنجکاوی به ایران سفر می‌کنند و درخواست ویزا کرده‌اند) دیدید، فریاد زدید و مشت گره کردید که گردشگری منسوخ می‌شود و عایدات میلیاردی از میان می‌رود و باز هم نصیب ترکیه می‌شود و باز باید چشم امید به افزایش بهای هر بشکه نفت داشته باشید. گزارش روزنامه قدس 29 بهمن را هم بخوانید که واردات 494 میلیون دلار کفش خارجی چند هزار کفاش ایرانی را بیکار کرده و کارگاهی که روزی 300 جفت کفش می‌دوخته، امروز سی جفت کفش می‌دوزد و چک 6 ماهه کفاش‌ها هم برمی‌گردد و تعداد زیادی کارگاه‌های تولیدی تعطیل شده است و ما هستیم که شعار می‌دهیم، اما کالای خارجی هم می‌خریم. در برابر دولت آمریکا که با ما مشکل بنیادی دارد و قصد براندازی ما را دارد نه تنها شعار بدهید بلکه اسلحه بردارید. اما اگر دولت طرحی برای گسترش جهانگردی دارد، میهمان نوازی ایرانی که اظهر من الشمس است و از قدیم حتی از عصر هخامنشیان مشخصه ملت ایران بوده و بخصوص از عصر صفویه به اوج رسیده باید جور دیگری برخورد کرد. هزاران خارجی از هر قاره و ملتی طی این پانصد سال به ایران گام نهاده از میهمان نوازی و انسانیت و سخاوت ایرانی تعریف کرده‌اند. در عوض از بسیاری از همسایگان ما بد گفته‌اند. با گردشگر باید باادب و مهربانی و خونگرم روبه‌رو شد. دولت همسایه ما، امارات عربی، که در نشریه رسمی‌اش «الامارات» خواندم، از 29 وزیرشان هشت خانم را به مقام وزارت برگزیده‌اند، فرودگاهی ساخته‌اند که بزرگ‌ترین فرودگاه جهان شناخته شده است. «هر سخن جایی و هر نکته مکانی دارد». در روزهای ویژه عیبی ندارد آدم به صدای بلند به یک قدرت استعماری شعار بدهد، اما چقدر خوب است کوشش کنیم در گندم آن قدر خودکفا شویم که دست نیاز برای 5/7 میلیون تن گندم به سوی آمریکا دراز نکنیم. باید کاری کنیم سالی 150 هزار جوان تحصیلکرده ایرانی به آمریکا، اروپا و استرالیا و کانادا مهاجرت نکنند! کاری کنیم که همه احساس کنند باید دین خود را به ایران ادا کنند. پیروزی ما بر آمریکا زمانی است که خودروهای قوی و عالی تولید ایران زیر پا داشته باشیم و مثل هند که خودرو و قطار و هواپیما می‌سازد، چشم به آمریکا، فرانسه، انگلیس، آلمان و ایتالیا نداشته باشیم. وقتی بر آمریکا پیروز می‌شویم که داروهایی را که با قیمت چند برابر از آمریکا تهیه می‌کنیم، در کشور تولید کنیم و به بازار ناصر خسرو مراجعه نکنیم که دواهای قلابی با برچسب قلابی تولید آمریکا تهیه کنیم. آمریکا سرزمین شلوغ و درهم و برهمی است. آمریکایی از صبح تا شام می‌دود وسرش توی مسایل جهان نیست. آخر هفته جلوی تلویزیون می‌نشیند و مسابقه راگبی، تنیس، والیبال، فوتبال و بسکتبال و غیره تماشا می‌کند و پاپ کورن (پف فیل) زیر دندان مزمزه می‌کند. توجه چندانی ندارد که کی در دنیا زنده باد و مرده باد می‌گوید. این اسراییلی‌ها و کارخانه‌های صنایع جنگی و تراست‌های نفتی هستند که سعی می‌کنند دشمن فرضی برای مردم آمریکا پیدا کنند و سلاح‌های در انبار مانده‌شان را آب کنند. بیشتر آمریکایی‌ها جز انگلیسی، زبان دیگری نمی‌دانند. مفهوم فریادها را نمی‌فهمند. کسان دیگر برایشان تفهیم می‌کنند که این ایرانی‌ها خواهان مرگ شما هستند.
تعجب می‌کنند: «اوه مای گاد» می‌گویند و در انتخابات، می‌روند به عوضی‌ترین و خنگ‌ترین و جنگ افروزترین کاندیداهای حزب جمهوری خواه مثل ترامپ ابله و کله خشک رأی می‌دهند. در هر صورت با گردشگرها مهربان باشید و بگذارید صنعت جهانگردی جان بگیرد و اقتصاد کشور از تک محصولی فاجعه آمیز نفت نجات یابد.