اما از چند سال پیش که برنامه‌هایی با رویکرد جوان‌پسند و مجری‌محور از تلویزیون روی آنتن رفت، اجراهایی در تلویزیون رونق گرفت که می‌توان از آنها به عنوان آغاز دیده شدن مجری به عنوان عنصری مهم در برنامه تلویزیونی نام برد و تغییر سبکی که تلویزیون پیش از این تجربه نکرده بود. به این انگیزه با حسین رفیعی مجری تلویزیون صحبت کرده‌ایم که می‌خوانید:
در این چند سال گذشته تلویزیون برخی از مجری‌های خوب و پرطرفدارش را از دست داده است. از نظر شما این موضوع به تلویزیون برمی‌گردد یا به خود مجریان؟ حتی برخی از این مجریان یک دفعه محو شدند.
اجرای تلویزیونی بدلیل اینکه مخاطبان متعدد و عامی دارد، کار بسیار سخت و دشواری است، وقتی شما برای یک کشور 80میلیونی برنامه اجرا می‌کنید با مخاطبان مختلفی که سلیقه‌های نوع به نوعی هم دارند مواجهید و رضایت‌مندی همه این سلائق اصلاً کار آسانی نیست.
درخصوص بخش دیگر سؤالتان هم باید بگویم که این برمی‌گردد به اینکه برخی از مجریان وقتی با برنامه‌ای شروع می‌کنند که از قضا خیلی هم می‌گیرد به مرور دستمزدشان هم بیشتر می‌شود.
حال باید دید آیا آن تهیه کننده می‌تواند با آن مجری به توافق برسد یا خیر. البته در این سال‌ها هم افراد زیادی چه از بین بازیگران یا افراد دیگر به این کار علاقه‌مند شده‌اند و خواسته‌اند که خودشان را در این حوزه محک بزنند. شاید به همین دلیل بوده که در این سال‌ها تعداد مجری‌ها هم زیاد شده است و به جرأت می‌توان گفت که در حال حاضر تعداد مجریان تلویزیون از تعداد برنامه‌هایی که روی آنتن هستند بیشتر است.
در شرایط فعلی مجریانی هستند که قدیمی‌اند و همچنان هم مشغول به کار هستند. برنامه‌های کمی هستند مثل برنامه نود که تهیه‌کننده، مجری برنامه هم هست و سال‌هاست که روی آنتن است.
ولی با این همه این به آن معنا نیست که مجری باید 365 روز را اجرا داشته باشد و روی آنتن باشد. اجرای برنامه‌ها انتخابی است و خود من خیلی از برنامه‌ها که پیشنهاد می‌شود چون با نوع تفکر و اطلاعاتم همخوانی ندارد نمی‌پذیرم.
این که گفتید برخی مجریان به یک‌باره می‌روند، شاید یکی از دلایلش این است که اگر مجری نتواند در اجرا سمپات باشد و از طرفی هم بیننده از اجرای او خوشش نیاید، زمان زیادی طول نمی‌کشد و مجری از دور خارج می‌شود.
آیا تصور نمی‌کنید بخشی از این قضیه به تغییر سبک و شیوه اجرا در این سال‌ها برمی‌گردد؟
این تغییر سبک طبیعی است. یک تهیه‌کننده یا یک مدیر گروه برای برنامه‌اش یک تفکری دارد و براساس همان هم مجری‌اش را انتخاب می‌کند. به هر جهت سیاست و موضوعیت آن برنامه بخشی از این شیوه را تعیین می‌کند و این تغییر سبکی که شما از آن یاد می‌کنید، لاجرم اتفاق می‌افتد، چون اصلاً باید سبک اجرا با موضوع برنامه همخوانی داشته باشد. به هر روی، هربرنامه‌ای چارچوب‌های خاص خودش را دارد و این در همه دنیا مرسوم است. پس رفتن برخی مجریان ربطی به تغییر سبک ربط پیدا نمی‌کند.
من به شخصه مخالف این تغییر سبک نیستم، ولی متأسفانه در برخی مواقع دیده شده که این تغییر سبک باعث شکستن خط قرمزها در اجرا شده است. نظر شما چیست؟
نه، شکستن خط قرمزی در کار نیست. همه ما موظفیم با توجه به تصمیمات و خواسته‌های سازمان عمل کنیم. ما الان در رقابت شدید با شبکه‌های مختلف خارجی هستیم و باید مخاطب خاص خودمان را جذب کنیم، ولی در هر صورت در چارچوب‌ها و مقررات تعیین شده.
متأسفانه در این سال‌ها شاهد تولید برنامه‌هایی هستیم که مخاطب عملاً در آنها جایگاهی ندارد.
اجازه دهید حرفتان را رد کنم. این گونه نیست که مخاطب در برنامه‌های تلویزیونی جایگاهی ندارد. در همه برنامه‌ها نظرات مخاطبان لحاظ می‌شود. ما برای همه برنامه‌ها نظرسنجی داریم، شاید صدای همه بلند نباشد و به گوش مسؤولان آن برنامه نرسد، ولی این قضیه شامل همه نمی‌شود.
دربخشی از صحبت‌هایتان از حضور چندین ساله برخی مجریان در تلویزیون گفتید. با پدیده‌ای به عنوان مجری سالاری در تلویزیون موافقید؟
اصلاً موافق نیستم. الان هم معدود برنامه‌هایی هستند که مجری- تهیه‌کننده‌اند. خب! طبیعی است برنامه‌ای که مجری، تهیه‌کننده هم هست، اعمال‌نظر می‌کند، ولی همان هم به تفکرات مدیر گروه و مدیر شبکه برمی‌گردد. با این همه در سازمان مجری‌سالاری به آن شکل وجود ندارد.
نظر شما