به گزارش قدس آنلاین به نقل از خبرگزاری تسنیم ،رجب طیب اردوغان، رئیس‌جمهور ترکیه را می‌توان یکی از عوامل اصلی جنگ‌افروزی‌های منطقه دانست به‌نحوی که او به‌طور مستقیم در جنگ با حزب کارگران کردستان، (پ‌ک‌ک)، در خاک ترکیه، جنگ در سوریه و عراق با حمایت پیدا و پنهان از گروه‌های تروریستی این دو کشور نقش داشته و حالا هم نقشی در درگیری بین آذربایجان و ارمنستان در منطقه قره‌باغ به‌عهده گرفته اما با وجود این، او مسیر صلح و آشتی با رژیم صهیونیستی را در پیش گرفته است.

وقتی که او در ژوئن 2009 و در جریان نشست داووس سوئیس آن سخنان تند را در برابر شیمون پرز، رئیس رژیم صهیونیستی زد و سال بعد هم در مورد حمله کماندوهای صهیونیست به کشتی ترکیه‌ای ماوی مرمره موضع تندی گرفت و روابط سیاسی ترکیه با رژیم صهیونیستی را قطع کرد، مسیری درست خلاف این را در پیش گرفته بود. آن موقع، او رابطه با رژیم صهیونیستی را برای حمایت از فلسطینی‌ها و به‌خصوص بخش غزه قطع کرد و علاوه بر این سعی داشت با کشورهای منطقه رابطه دوستانه‌ای داشته باشد تا خود را به‌عنوان دوستی در منطقه و مدافع فلسطین در بین کشورهای منطقه مطرح کند.

حالا اردوغان خلاف این مسیر را دنبال می‌کند و نه‌تنها با حمایت از گروه‌های تروریستی منطقه را به آتش کشیده بلکه با کنار گذاشتن مسئله محاصره غزه، تمام شرایط رژیم صهیونیستی را پذیرفته تا در آغوش این رژیم قرار بگیرد. ترکیه از دسامبر سال گذشته مذاکرات محرمانه خود را با رژیم صهیونیستی برای بهبود روابط آغاز کرد که دور بعدی این مذاکرات در ماه فوریه سال جاری و در شهر ژنو سوئیس ادامه یافت.

وزارت خارجه ترکیه روز جمعه هشتم آوریل بیانیه‌ای صادر کرده که طبق آن، دو طرف ترکیه و رژیم صهیونیستی برای از سرگیری روابط به پیشرفت‌هایی دست یافته‌اند و دستیابی به توافق نهایی در نشست بعدی محقق خواهد شد. در واقع، نه اردوغان و نه دستگاه دیپلماسی او قبل از این حاضر به افشای روند مذاکرات نبودند و حالا که این روند به نتیجه رسیده و نمره قبولی را از سوی صهیونیست‌ها گرفته، حاضر شده‌اند تا با صدور بیانیه‌ای به نتیجه رسیدن آن را تأیید کنند.

اردوغان نه‌تنها در شرایط فعلی و با شعله‌ور کردن منطقه به آتش جنگ به آغوش صهیونیست‌ها می‌رود بلکه به نظر می‌رسد نسبت به شرط و شروط قبلی خود برای عادی‌سازی روابط هم عقب‌نشینی قابل توجهی کرده تا رضایت صهیونیست‌ها را به دست بیاورد، سه شرط اولیه او عبارت بودند از: عذرخواهی رسمی رژیم صهیونیستی بابت حمله به آن کشتی و کشته شدن 10 تبعه ترکیه و زخمی‌شدن دهها تن دیگر، پرداخت غرامت به آسیب‌دیدگان و رفع محاصره غزه.

رژیم صهیونیستی تاکنون بابت آن واقعه عذرخواهی رسمی نکرده بلکه بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر رژیم صهیونیستی، 27 مارس سال گذشته میلادی و در تماس تلفنی با اردوغان از آن واقعه ابراز تأسف و عذرخواهی کرد. این نحو عذرخواهی در عرف دیپلماتیک به‌مثابه عذرخواهی رسمی نیست که با صدور بیانیه رسمی انجام می‌شد. این عقب‌نشینی در مورد دو شرط دیگر به‌صورت کوتاه آمدن اردوغان از مبلغ اولیه درخواستی برای دریافت غرامت و چشم‌پوشی کامل از شرط رفع محاصره غزه انجام شده است.

اردوغان با چشم‌پوشی از مسئله محاصره غزه نشان می‌دهد با وجود تمام ادعاهایش نسبت به فلسطین، از سرگیری روابط با رژیم صهیونیستی برای او در اولویت است تا رفع محاصره غزه و رسیدن کمک‌های ضروری به مردم غزه. گفته می‌شود اردوغان به‌دلیل تیرگی روابط با روسیه و مشکلات اقتصادی ناشی از این موضوع است که به تجدید روابط با رژیم صهیونیستی توجه کرده اما با توجه به اینکه روند مذاکرات با طرف صهیونیستی از مارس سال گذشته شروع شده، باید گفت که این تحلیل چندان از سر واقعیت نیست.

در واقع امر، اردوغان هیچ‌گاه روابط خود را با رژیم صهیونیستی قطع نکرده به‌نحوی که حتی طی این چند سال هم نمایندگانی از آن رژیم عازم آنکارا می‌شدند و قطع روابط تنها ژست سیاسی اردوغان بود تا بتواند مداخلات جنگ‌طلبانه خود در منطقه را توجیه کند. حالا که این مداخلات به نتیجه نرسیده‌اند و گروه‌های تروریستی دست‌پرورده او محکوم به شکست شده‌اند، دوباره به فکر تجدید روابط با رژیم صهیونیستی افتاده تا دوباره با رفتن به آغوش صهیونیست‌ها، روابط گرم گذشته را از سر بگیرد.