به گزارش قدس آنلاین از تبریز، ﮐﺎﻟﺒﺪ ﺷﻬﺮ، ﺑﺎﻻﺧﺺ ﻧﻤﺎﻫﺎی ﺷﻬﺮی ﺑﻪ ﺑﺎزﻧﻤﺎﯾﯽ اﯾﻦ راﺑﻄﻪ ﭘﺮداﺧﺘﻪ و ارزشﻫﺎی ﺳﻨﺖﻫﺎی ﻫﻢ زﯾﺴﺘﯽ را ﻋﯿﻨﯿﺖ ﻣﯽ ﺑﺨﺸﻨﺪ. ﺿﻌﻒ در ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺧﻮدی، ﻣﺸﮑﻼت آﻣﻮزﺷﯽ، ﺗﺒﻠﯿﻐﺎت ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺑﯿﮕﺎﻧﻪ، ﻧﺒﻮد ﻗﻮاﻧﯿﻦ و ﺿﻮاﺑﻂ ﻣﻨﺴﺠﻢ و ﮐﺎرآﻣﺪ، ﺿﻌﻒ راﻫﮑﺎرﻫﺎی ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﺷﻬﺮی در ﻣﻌﻤﺎری و ﺷﻬﺮﺳﺎزی ﻣﻮﺿﻮﻋﺎﺗﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ در ﺑﺤﺮان ﻫﻮﯾﺖ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ﻣﻌﻤﺎری و ﺷﻬﺮﺳﺎزی ﻣﻌﺎﺻﺮ اﯾﺮان ﻧﻘﺶ دارند. در ﻓﺮآﯾﻨﺪ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﻗﻄﻌﯿﺖ ﻗﺮادادی ﻣﺪرﻧﯿﺘﻪ ﺑﻪ ﻧﺴﺒﯿﺖ واﻗﻌﯽﺟﻬﺎن، ﻓﺮﻫﻨﮓ و ﻫﻮﯾﺖ، ﺳﻮال آﻓﺮﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮﻋﺎت در ﮔﺴﺘﺮه ﺟﻐﺮاﻓﯿﺎﯾﯽﺟﻬﺎن ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ در ﺟﻬﺎن ﺗﮏ ﺳﺎﺣﺘﯽ ﻣﺪرن ﺗﺎ ﺣﺪی ﻧﺎدﯾﺪه اﻧﮕﺎﺷﺘﻪ ﺷﺪﻧﺪ. از دﺳﺖ دادن ﺣﺲ ﻣﮑﺎن، ﺑﯽ ﺗﻌﻠﻘﯽ ﺑﻪ ﻣﮑﺎن ارﺗﺒﺎط ﻋﻤﯿﻘﯽ ﺑﺎﺑﯽﻫﻮﯾﺘﯽ ﻣﮑﺎن ﺳﮑﻮﻧﺖ و ﻧﺎدﯾﺪه ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻓﺮﻫﻨﮓ اﻧﺴﺎن در ﺷﮑﻞدﻫﯽ ﺑﻪ ﻓﻀﺎی زﻧﺪﮔﯽ دارد.
ﺿﻌﻒ زﯾﺮﺳﺎﺧﺖﻫﺎی آﻣﻮزش ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺑﻮﻣﯽ، دﺧﺎﻟﺖ ﻣﺘﺨﺼﺼﺎن دﯾﮕﺮ زﻣﯿﻨﻪﻫﺎی ﻋﻠﻤﯽ در ﻣﻌﻤﺎری و ﺷﻬﺮﺳﺎزی، ﺿﻌﻒراﻫﮑﺎرﻫﺎی ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﺷﻬﺮی، ﮔﺮاﻧﯽ ﻣﺴﮑﻦ و ﻧﯿﺎز ﺑﻪ ﺗﺎﻣﯿﻦ ﺳﻄﺢ وﺳﯿﻊ ﻣﺴﮑﻦ ﺑﺮای اﻗﺸﺎر ﻧﯿﺎزﻣﻨﺪ، ﺷﻬﺮی ﺑﺎ ﺳﯿﻤﺎی ﻣﻐﺸﻮش ﻓﺮﻫﻨﮓ اﻟﺘﻘﺎط ﮔﺮاﯾﺎﻧﻪ ای ﺑﻪ وﺟﻮد آورده اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎرﻗﻪ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺑﻮﻣﯽ را ﻫﺮروز ﺑﯿﺶ از ﭘﯿﺶ ﮐﻢ رﻧﮓ ﻣﯽ ﻧﻤﺎﯾﺪ.
در ﺑﺮرﺳﯽ راﺑﻄﻪ ﻣﺤﯿﻂ اﻧﺴﺎنﺳﺎﺧﺖ و ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺳﻪ روﯾﮑﺮد ﻣﻄﺮح اﺳﺖ. در روﯾﮑﺮد اول، ﺷﻬﺮ ﺑﻪﻣﺜﺎﺑﻪ ﯾﮏ ﭘﺪﯾﺪه ﺟﻐﺮاﻓﯿﺎﯾﯽ ﻣﮑﺎﻧﯽ، در ﯾﮏ ﺗﺼﻮﯾﺮ اﻟﮕﻮ واره، درﻣﻘﻮﻟﻪ ﯾﺎ ﮔﻮﻧﻪای ﺧﺎص ﻗﺮار ﻣﯽﮔﯿﺮد. ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﻬﺮ اﺳﮑﻨﺪرﯾﻪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺑﺮﮐﺖ ارج ﻧﻬﺎدن ﺑﻪ ﻓﺮﻫﻨﮓ، ﻗﺮن ﻫﺎ دوام ﯾﺎﻓﺘﻪ و ﮐﺎﻧﻮن اﻧﺘﻘﺎل ارزشﻫﺎ ﺑﻪ ﻧﺴﻞﻫﺎی آﯾﻨﺪه ﺷﺪهاﻧﺪ. روﯾﮑﺮد دوم، ﺑﺎ اﺗﮑﺎء ﺑﻪ رواﻧﺸﻨﺎﺳﯽ ﻣﺤﯿﻄﯽ، ﺗﺎﺛﯿﺮ ﻣﺘﻘﺎﺑﻞﻣﺤﯿﻂ و ﻓﺮﻫﻨﮓ اﻧﺴﺎﻧﯽ را در ﻗﺎﻟﺐ وﯾﮋﮔﯽﻫﺎی ﻣﺤﯿﻂ ﮐﺎﻟﺒﺪی، ﻓﻌﺎﻟﯿﺖﻫﺎی اﻧﺴﺎﻧﯽ و ﺧﺼﻮﺻﯿﺎت ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﺮرﺳﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ.
در ﺻﻮرت ﮔﺴﺴﺖ در راﺑﻄﻪ ﺷﻬﺮ و ﻓﺮﻫﻨﮓ، ﺷﻬﺮ ﻫﻮﯾﺘﯽ ﭼﻬﻞ ﺗﮑﻪ ﭘﯿﺪا ﻣﯽﮐﻨﺪو ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺳﺎﮐﻨﺎن، ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﻣﺤﯿﻂ در ذﻫﻦ و روان آدﻣﯽ،ﻫﻮﯾﺘﯽ ﻣﻐﺸﻮش و در ﻧﻬﺎﯾﺖ ﻫﻮﯾﺘﯽ ﺑﯿﮕﺎﻧﻪ ﭘﯿﺪا ﻣﯽﮐﻨﺪ.
ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﻮارد ﯾﺎد ﺷﺪه، ﻧﻤﺎﻫﺎی ﺷﻬﺮی ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺑﺨﺸﯽ از ﮐﺎﻟﺒﺪ ﺷﻬﺮ ﻫﻢ ﻧﻤﺎد ﻓﺮﻫﻨﮓ اﺳﺖ و ﻫﻢ ﺑﺎزﺗﺎب ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺷﻬﺮﻧﺸﯿﻨﯽ. ﻫﻢ زﺑﺎن ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺷﻬﺮ ﻧﺸﯿﻨﯽ اﺳﺖ و ﻫﻢ رﻋﺎﯾﺖ اﺻﻮلﺷﻬﺮﻧﺸﯿﻨﯽ. ﻫﻢ ﺑﯿﺎن آداب ﺳﮑﻮﻧﺖ در ﺷﻬﺮ اﺳﺖ و ﻫﻢ اﺣﺘﺮام ﺑﻪﻣﻘﺮرات ﺷﻬﺮ ﻧﺸﯿﻨﯽ. ﺳﻮال ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﯿﺰ، ﻧﻘﺶ ﻣﻮﺛﺮ ﻧﻤﺎﻫﺎیﺷﻬﺮی در ﻓﺮآﯾﻨﺪ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺳﺎزی ﺟﺎﻣﻌﻪ اﺳﺖ. ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﻣﻔﻬﻮم ﻧﻤﺎی ﺷﻬﺮی و راﺑﻄﻪ آن ﺑﺎ ﻓﺮﻫﻨﮓﻣﻮرد ارزﯾﺎﺑﯽ ﻗﺮار ﻣﯽﮔﯿﺮد و ﻧﺸﺎن دﻫﻨﺪه اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع اﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﻤﺎی ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﭼﯿﺰی ﻣﻨﻔﮏ از ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻧﯿﺴﺖ و ﻓﺎرغ از ﭘﻮﺷﺸﯽ ﻧﻬﺎﯾﯽ ﺑﺮای ﻣﻘﺎوﻣﺖ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺷﺮاﯾﻂ ﺟﻮی، ﺑﯿﺎن ﮐﻨﻨﺪه ﻋﻤﻠﮑﺮد ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن(اﻧﻄﺒﺎق ﻓﺮم ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﺑﺎ ﻋﻤﻠﮑﺮد آن)، ﻣﻨﺶ، ﮐﺮدار وﺗﻔﮑﺮ ﺳﺎﮐﻨﺎن، ﺑﻪﻣﺜﺎﺑﻪ ﻟﻮﻻﯾﯽ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ، ﻓﺼﻞ ﻣﺸﺘﺮک ﻓﻀﺎﻫﺎی ﻋﻤﻮﻣﯽ و ﺧﺼﻮﺻﯽ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ.
ﻧﻤﺎ، ارﺗﺒﺎط ﻣﻠﻤﻮس ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﺑﺎ ﺷﻬﺮ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. از ﻃﺮﯾﻖ ﻧﻤﺎ، ﻋﻨﺎﺻﺮ ﻃﺒﯿﻌﯽ (ﻧﻮر، ﺑﺎد) ﺑﻪ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻧﻔﻮذ ﮐﺮده و ارﺗﺒﺎط ﺳﺎﮐﻨﺎن ﺑﺎﻓﻀﺎی ﺷﻬﺮی ﺑﺮﻗﺮار ﻣﯽ ﮔﺮدد. ﻋﻼوه ﺑﺮآن در ﺷﮑﻞ دﻫﯽ ﺑﻪ ﺳﯿﻤﺎیﮐﺎﻟﺒﺪی ﺷﻬﺮ، ﻧﻘﺶ ﻣﻬﻤﯽ داﺷﺘﻪ و ﻓﺼﻞ ﻣﺸﺘﺮک رﻧﮓ ﺗﻌﻠﻖ داﺧﻠﯽ و ﺑﯿﺮوﻧﯽ اﺳﺖ.
نمای شهری از مجموعه نماهای مشرف به فضای عمومی به‌دست می آید. این نماها از جهتی همگن و از جهتی ناهمگن هستند. می‌توانند همگن باشند چون با استفاده از زبانی مشترک روی بدنه اجزا شهر اجرا می شوند و اما از آنجا که هر کدام از این فضاها به کمک این زبان، مقاصد و نیازهای خود را بیان می‌کند، ناهمگن هستند. در شهرما زبان مشترکی بین نماها وجود ندارد. نه فرهنگ مشترکی برای بیان دارند، نه مصالح یکسانی به‌کار گرفته اند و نه سبک مشخصی را دنبال می‌کنند.
در واقع هر یک از نماها در شهر نشانه وضعیت اقتصادی و اجتماعی سازنده و نحوه تفکر و نگرش او به مسایل مختلف است .نمای شهری در واقع ترکیبی از اجزا متفاوت است که بر اساس اتفاقاتی که در خیابان‌ها ومعابر می‌افتد شکل می گیرد . ظاهر ساختمان و آنچه که در برابر دید عموم قرار دارد، در واقع پر اهمیت ترین قسمت ساختمان در برابر عابران و سایر افراد غیر استفاده کننده از ساختمان است. نمای ساختمان‌ها، نمای شهری را ایجاد می کند، اما به‌دلیل ضعف قوانین موظف کننده طراح و سازنده در این ارتباط، نمای ساختمان در کمترین اهمیت قرار گرفته است.
در بسیاری از شهر های بزرگ جهان، ضوابط و مقررات ویژه‌ای در ارتباط با سیما و کالبد شهر وجود دارد و گروهی از برجسته‌ترین افراد با تخصص‌‌های مرتبط هنر زیبا سازی و زیبایی شناسی به کنترل طرح های بزرگ و کوچک معماری و شهری از نقطه نظر هماهنگی نمای بیرونی ساختمان‌ها و محیط شهری یعنی از جنبه های رنگ، حجم، مصالح مناسب، فضای پر و خالی نما، رعایت اصول هماهنگی و تناسبات و… می پردازند.
بررسی میدانی طرح ساختمان ها با بناهای اطراف از لحاظ کیفیت طرح معماری، نمای ساختمان، تناسب حجم آن با ساختمان‌های اطراف، زیبایی طرح و مصا لح مورد استفاده و… نیز گامی موثر در بالا بردن کیفیت نماهای شهری است. با در نظر گرفتن موارد ذکر شده و القا آن توسط شهرداری، می توان شاهد ارتقا کیفیت شهرها و زیباسازی نمای شهر بود
نظر شما