محیط زیست یا به تعبیر دیگر همان محیط پیرامون زندگی انسان، یکی از موضوعات جذاب در همه دوره‌هاست، زیرا همه انسان‌ها در هر سن و قشری از این محیط استفاده و در حقیقت در آن زندگی می‌کنند و سپس با اقدام‌های خود آن را تخریب می‌کنند! زیرا همه بر این باور هستند که فرهنگ محیط زیست لوکس و در سطح بالاست و بسادگی قابل آموختن و عمل کردن نیست. در صورتی که این فرهنگ با کوچک‌ترین اقدام‌ها و فعالیت‌های روزمره مردم در هم تنیده است. توجه و اهمیت به موضوع محیط زیست، در شهرهای بزرگی همچون مشهد که هر روز میزبان تعداد زیادی از مسافران از کشورهای مختلف جهان است، برجسته‌تر جلوه می‌کند. یکی از چالش‌های اساسی در این زمینه آن است که تصور می‌شود، اقدام‌های اساسی، برنامه‌های کلان و تصمیم‌های درازمدت، مشکلات و مسایل این حوزه را برطرف می‌کند، ولی همان طور که بیان شد، رعایت جزیی ترین موارد، کمک زیادی به حفاظت از محیط زیست می‌کند. مثلاً در شرایط کنونی،همه ما هنگام خرید از بازار، برای هر کالایی، از فروشنده تقاضای پاکت یا نایلون پلاستیکی می‌کنیم و پس از رسیدن به مقصد، آن را مستقیم روانه کیسه زباله می‌کنیم، حال آنکه تجزیه یک عدد نایلون چندین سال به طول می‌انجامد، در صورتی که در گذشته، خانواده‌ها اکثر خریدهای خود را توسط سبد یا کیسه‌های پارچه ای انجام می‌دادند و از این طریق به محیط زیست کمک بزرگی می‌کردند. در حقیقت ساز و کارهای محیط زیست پیچیده و چالشی نیست، بلکه متمرکز بر همین اقدام‌های ساده و اصولی است، بنابراین عامل اساسی در حفاظت از محیط‌زیست، برنامه و طرح نیست، بلکه فرهنگسازی در این حوزه، بنیادی‌ترین عامل محسوب می‌شود. جامعه استان و خصوصاً مجموعه شهر مشهد باید به این ادراک برسند که اگر به وظایف خود در تقابل با محیط زیست پایبند نباشند، به خودشان سخت خواهد گذشت و پیامدها و عوارض آن را نیز خواهند دید. همان طور که در شرایط کنونی زندگی شهری و صنعتی در ظاهرش رفاه است، ولی در باطنش بیماری‌های ریوی و سرطان بیداد می‌کند و افسردگی رتبه‌اش روز به روز بالاتر می‌رود که دلیل اصلی همه این‌ها، قطع ارتباط و بی‌توجهی به محیط زیست و طبیعت است. به طور واقع بینانه نکته‌ای که همه از آن غفلت کرده‌اند و بدون رعایت آن بهترین و منسجم‌ترین برنامه‌های سازمانی در حفاظت از محیط زیست به نتیجه‌ای نخواهند رسید، معضل از دست دادن اخلاق در این زمینه است. مردم وارد عرصه‌ای شده‌اند که تصور می‌کنند، هر ابزاری که منافع مادی و رفاه بیشتری داشته باشد، ارزش و منزلت بیشتری برای آن‌ها در پی خواهد داشت و باید فرهنگ زندگی خودشان را نیز مبتنی بر آن به پیش ببرند و در این بین اگر عده‌ای در خلاف جهت تصور آن‌ها حرکت کنند، افرادی بیسواد و فارغ از فرهنگ شهروندی انگاشته می‌شوند. فرهنگ محیط زیست نگاه روان شناسانه، معنوی و درونی به انسان‌ها دارد، نه نگاه مادی و ابزار گرایانه. بنابراین از مردم استان و زائران انتظار می‌رود، با رعایت وظایف و افزایش بینش و نگرش خود درباره محیط زیست مبتنی بر آموزش و نهادینه کردن فرهنگ آن به این عرصه کمک کنند، زیرا طبق تعبیر قرآن کریم انسان‌ها فقط شاهد نتایج اعمال خود هستند. مردم و مسؤولان استان در یک رقابت فشرده، به جای افزایش سرانه فضای سبز و کمک به حفاظت از منابع طبیعی، به ساختمان‌سازی‌های شیک و برج سازی پرداخته اند و زمین و کوه‌خواری در شهر‌های مختلف استان نیز در حال افزایش است. بنابراین اگر اقدام‌های پیشگیرانه را در حوزه محیط زیست تسریع و تسری نبخشیم، دیری نخواهد پایید که محیط زیست را باید به شکل تخریب شده به آیندگان بسپاریم.