به گزارش قدس آنلاین به نقل از ایرنا، تارنمای دویچه وله روز جمعه با اشاره به رای اکثریت مردم انگلیس به خروج از اتحادیه اروپا در تفسیری از کریستوف هاسلباخ عضو بخش آلمانی دویچه‌وله به ارزیابی پیامدهای اقتصادی و سیاسی این تصمیم تاریخی برای انگلیس و اتحادیه اروپا پرداخت.
هاسلباخ نتیجه این رای گیری را فاجعه‌ای برای همه دانست و گفت: این تصمیم مردم انگلیس تنها بازنده در پی خواهد داشت، هواداران خروج از اتحادیه اروپا شاید در این لحظه احساس استقلال بیش‌تری کنند، اما خیلی زود در خواهند یافت که این استقلال چیزی بیش از یک توهم نیست و انگلستان پس از این تصمیم فقیرتر خواهد شد و نکته بسیار مهم خطری است که فروپاشی پادشاهی بریتانیا را تهدید می‌کند.
وی افزود: اکثر اسکاتلندی‌ها به بقا در اتحادیه اروپا رای داده‌اند و همین می‌تواند جدایی آن‌ها را در پی داشته باشد و صدای فریاد اتحاد ایرلند نیز بلندتر از پیش خواهد شد، چرا که مرز خارجی اتحادیه اروپا اکنون از میان خاک ایرلند می‌گذرد.
به اعتقاد او، این رویداد تاریخی پیامدهای منفی مشابهی نیز برای سایر کشورهای اتحادیه اروپا در پی خواهد داشت و تنها محدود به آن نیست که یکی از مهم‌ترین پرداخت‌کنند‌ه‌های حق عضویت، این اتحادیه را ترک می‌کند، بلکه موضوع بر سر خروج کشوری است که توان رقابت اتحادیه اروپا در سطح جهان را افزایش و به این اتحادیه چهره‌ای بین‌المللی‌تر داده بود.
کریستوف هاسلباخ می افزاید: خروج انگلیس از اتحادیه اروپا، به‌ویژه برای آلمان گران تمام می‌شود. کشورهای بسیاری در اتحادیه اروپا هستند که کمابیش خواهان کاهش تاثیرات روند جهانگردی هستند و چندان علاقه‌ای به کنترل پرداخت‌ها و هزینه‌های دولتی ندارند. در این میان آلمان و انگلیس همواره سیاست مشترکی را دنبال کرده‌اند و حال این شریک آلمان خواستار ترک اتحادیه اروپاست.
وی گفت: اما یکی از پیامدهای مهم خروج انگلیس از اتحادیه اروپا شاید پیامد سیاسی آن باشد؛ برای نمونه انگلستان می‌تواند سرمشق و الگوی دیگران واقع شود و نیازی نیست که یک باره شمار کثیری از اعضا تصمیم به خروج از اتحادیه را بگیرند؛ اما کشورهای دیگر نیز می‌توانند برای دریافت حقوق ویژه و نادیده گرفتن این یا آن قانون و مقررات اتحادیه اروپا، هم چون انگلیس تهدید به برگزاری رای گیری کنند.
این مفسر ادامه داد:‌ در نگاه آخر از اتحادیه اروپا نهادی می‌ماند که همه اعضای آن هر یک ساز خود را بزند و از زیر مسئولیت‌‌های برآمده از تصمیم‌های آن شانه خالی کند؛ به این ترتیب اتحادیه اروپا از یک بازیگر جدی و بین‌المللی در همه عرصه‌ها به یک نهاد شکننده و سست ‌عنصر بدل خواهد شد.
هاسلباخ در باره ارزش افزوده این رای گیری برای اروپا، گفت: بسیاری از شهروندان کشورهای اروپا اکنون مایلند بریتانیایی‌ها طعم خروج از اتحادیه را بچشند و برای آن ها پیامی روشن دارند مبنی بر این که هر که رفت، برای ابد رفته است. دیگر نمی‌باید برای بقای بریتانیا سخاوتمندانه عقب نشینی کرد و برای انگلیس مزایای خاص قائل شد، حتی باید برخورد با لندن به گونه‌ای باشد که سایر کشورهایی که کمابیش از گرایش مشابهی برخوردارند به روشنی دریابند که پاسخ اتحادیه به 'فراریان از خدمت' بسیار قاطع است و آن‌ها با چنین کاری تنها به خودشان ضرر خواهند رساند.
به اعتقاد وی، اما انتقام چاره کار نیست، چون در بسیاری از کشورهای اتحادیه اروپا کسانی که یا با اتحادیه اروپا خصومت دارند و یا نسبت به حقانیت آن تردید، کم شمار نیستند. تهدید کردن در فرجامین نگاه باعث مسموم‌تر شدن فضای حاکم خواهد شد و به جای آن که در چنین شرایطی به تهدید و انتقام بیاندیشیم، باید در کمال خونسردی در پی چاره باشیم و بکوشیم تا مناسبات جدیدی با انگلیس برقرار کنیم.
او می افزاید: تردیدی نیست که این مناسبات نمی‌تواند جای عضویت انگلیس را برای اتحادیه اروپا پر کند، اما سیاست یا همه چیز یا هیچ چیز، به هر حال در شرایط کنونی چاره‌ساز نخواهد بود.
کریستوف هاسلباخ افزود: اتحادیه اروپا نیز حال می‌بایست با خود برخوردی انتقادی کند. شعار حل همه مشکلات در گروی 'اروپای بیش‌تر' شهروندان کشورهای عضو اتحادیه اروپا را دیگر راضی نمی‌کند؛ یکی از نمونه‌های آن همین بحران پناهجویی است که در نگاه بسیاری یکی از بزرگ ترین چالش‌های قاره اروپا به شمار می رود. شعار 'اروپای بیش‌تر' در این رابطه به معنای پذیرش هر چه بیش‌تر شمار پناهجویان بود و تقسیم آن‌ها بین کشورهای عضو، ولی بسیاری از این کشورها اصلا حاضر به پذیرش این پناهجویان نبودند.
وی افزود: در مورد بحران که کماکان حل نشده و بدهی‌های دولتی نیز 'پاسخ اروپایی'، بیش‌تر زیان بخش بود تا سودمند. کشورهای ثروتمند احساس می‌کردند که مورد سوءاستفاده قرار گرفته‌اند و کشورهای فقیر نیز حس پیدا کردن ولی و قیم را داشتند.
او در پایان گفت: ارزش افزوده این رای گیری برای کشورهای عضو اتحادیه اروپا باید این باشد که همکاری‌های اروپایی در آینده دقیق‌تر مستدل و طراحی شوند، این دیگر به هیچ‌ روی کفایت نمی‌کند که به اتحادیه اروپا به‌ مثابه پروژه صلح نگریسته شود، اما سایر پرسش‌ها و مشکلات از دیده به دور مانند. آری، تصمیم مردم انگلیس به خروج از اتحادیه اروپا یک کابوس است، اما این تصمیم در عین حال فراخوانی است بسیار رسا برای بیداری و هشیاری اعضای این اتحادیه. انتقاد قاطع از خود و در عین تامل ورزیدن نسبت به همه آن اهدافی که اروپا مایل است مشترکا در آینده به آن‌ها دست یابد، پیام مهم این لحظه است.