قدس آنلاین-هنر: آرش شفاعی/ یک فیلم پر از موارد ممیزی می‎سازیم، به فیلم ایراد می‎گیرند، نشست مطبوعاتی می‎گذاریم و جلوی دوربین‎ها به زمین و زمان بد و بیراه می‎گوییم و بعد روی خط جنجال و سر و صدا به فروش فیلممان فکر می‎کنیم

کاهانی آماده یک جنجال تازه

این ایده برخی فیلمسازان ایرانی است؛ سر و صدا کن و همیشه تیتر اول باش. از کاه کوه بساز تا توی چشمها باشی و نامت سر زبانها بیفتد. وقتی به جنجال‏، نشست خبریهای تند و تیز و ممیزی فکر میکنید، احتمالاً اولین گزینهای که به ذهنتان خطور میکند، عبدالرضا کاهانی است؛ کارگردانی که برای جنجالی تازه آماده میشود.

یکی دو هفته قبل در خبرها داشتیم که سعید خانی، تهیهکننده سینما، اعلام کرده بود در صورت صدور پروانه نمایش، فیلم جدیدش به نام «ارادتمند؛ نازنین، بهاره، تینا» به کارگردانی عبدالرضا کاهانی را برای نوبت دوم اکران عید فطر نمایش خواهد داد. فیلم در حالی به شورای دریافت پروانه نمایش ارایه شد که همه اعضای شورا با سابقه فیلسماز بویژه بعد از جنجالی که او بر سر «استراحت مطلق» به راه انداخت، آشنا بودند؛ فیلمی که اتفاقاً تهیهکنندهاش سعید خانی بود و آن فیلم هم تنها با اغماض زیاد ارشاد قابلیت پخش پیدا کرد و در اکران نیز موفقیتی به دست نیاورد.

شورای نظارت این بار محکم جلوی کاهانی ایستاد و اشتباه خود در اعطای مجوز نمایش به «50 کیلو آلبالو» را تکرار ننمود و مجوز «ارادتمند؛ نازنین، بهاره، تینا» را صادر نکرد. اعضای شورا هم خیال کاهانی را راحت کردند که این فیلم با مضمون سخیف و شوخیهای جنسی فراوانش به هیچ وجه قابل اکران نیست و با جنجال و مصاحبه نمیتوان آن را نجات داد.

نکته‌ای که خاطر شورای مذکور را بسیار مکدر و آنها را در تصمیم خود مصمم کرده این است که گفته میشود میان خلاصه فیلمنامهای که کاهانی ارایه کرده و فیلمی که ساخته، عملاً هیچ شباهتی وجود نداشته است و فیلمی ساختهشده که به هیچ وجه قابل نمایش نیست؛ فیلمی که گفته میشود چهرهای کثیف و مشمئزکننده از پدران ایرانی نشان میدهد و در نمایش مفاسد اجتماعی بیپرواست و خلاصه، به گفته اعضای شورای نظارت «از سر تا پا مشکل دارد».

باید دید واکنش کاهانی چیست؟ به نظر نمیرسد که او عوض شده باشد و همچنان باید منتظر مصاحبهها و نشستها و جنجالآفرینیهای او باشیم. ولی مسأله مهم و اصلی که فیلمسازی نظیر کاهانی باید به آن پاسخ دهد آن است که آیا به‎راستی میان سیناپس ارایهشده و فیلمی که ساخته شده است، تناقضی وجود دارد؟ اگر اینگونه است، تاوان اعتمادی که بر اثر این اقدام فرو میریزد را چه کسی خواهد داد؟ آیا آقای کاهانی دوست دارد زمان به عقب بازگردد و فیلمسازان مجبور به ارایه کامل متن فیلمنامه باشند؟ کاش فیلمسازانی مانند کاهانی درک کنند که سینمای ایران به تصویر، فیلم و هنر نیاز دارد و نه سخنرانی و جنجال.

پخش زنده

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.