ماه مبارک رمضان با مائده ها و نعمات بي نظير بهشتي به پايان رسيد، ميهماني خدا در اين ماه تمام شد، اما درهاي نعمت ديگري به روي همه بندگان خدا باز شد.

عيد فطر آمد... عيدي که فرصت رويش هاي دوباره براي همه ماست. اگرچه شاعر مي‌گويد: عيد رمضان آمد و ماه رمضان رفت صد شکر که اين آمد و صد حيف که آن رفت...

عيد رمضان، عيد فطرت‌هايي است که در گذر يک ماه روزه داري به زلال مهر الهي شست‌وشو يافته‌اند و از زنگار گناه و نازيبايي پاک شده اند.

عيد فطر، عيد جستن جان از غبار گناه و آلودگي هاي منتهي به وسوسه هاي شيطان است؛ عيدي است که در آن جشن رهايي از نفس براي انسان، شيريني و اعتبار ديگري دارد.

راستي هيچ وقت به آمدن و نو شدن عيد فطر در زندگي فکر کرده‌ايد؟‌ از چه رو خداي متعال اين ماه رمضان ها و عيد فطرها را به تجربه ما مي‌آورد؟ اصلاً چرا عيد فطر را انتهاي ماه صيام قرار داده و چه رازي در اين عيد نوراني به وديعه مانده است؟

اين پرسش‌ها از اين رو بارها به ذهن انسان مي‌آيد که خدا را ديگرگونه بشناسد و اصلاً توفيق شناخت و معرفت الهي براي انسان حاصل شود.

خدا در پس يک ماه عبادت خالصانه و روزه داري بندگانش و در سايه شب‌هاي قدر ارجمندش رحمت و غفران را در نظر گرفته و چه زيباست که در انتهاي اين آزمون بزرگ باز هم رحمت و شفقت را براي پاداش همراهان رمضان در نظر گرفته است.

چه شور انگيز است، عيد فطر و چه زيباست وقتي تک تک بندگان خدا به سهم خود از اين خوان پربرکت پاداش مي‌گيرند و دل‌هایشان به بارگاه حضرت حق،‌حلقه مي‌شود.

چه زيباست که پس از نماز عيد فطر احساس رهايي و سبکي به انسان دست مي‌دهد، انگار که در اوج افلاک و آسمان‌هاي برين به پرواز درآمده ... و اين همه از لطف خداست که ما را به رمضان مي‌رساند،‌پاي سفره هاي پربرکت افطار و سحر مي‌نشاند،‌احساس خوشايند نزديکي به خودش را در پس تحمل تشنگي و گرسنگي به ما هديه مي‌کند،‌ درهاي رحمتش را در شب‌هاي قدر به صورت ويژه به روي ما مي‌گشايد و در نهايت دل و جانمان را در زلال جويبار فطر مي‌شويد و آن وقت به وجود ما بر خودش مي‌بالد.

قرآن چه نيکو و زيبا اين همه لطف خدا را ترسيم کرده که مي‌فرمايد: «تبارک الله احسن الخالقين»... اگر از اين عيد فطر براي انس هميشگي با خدا بهره ببريم و قدر اين همه لطف و مهرباني و کرامت الهي را بدانيم، ‌آن وقت عيد در عيد زندگي ما محقق خواهد شد.