شاید بر همین اساس است که به رغم تأکید مهندس چیت چیان، وزیر نیرو مبنی بر اجرای این قانون در سراسر کشور در سال جاری، برخی از مدیران میانی این وزارتخانه از نبود چنین برنامه ای برای امسال خبر می‌دهند.

علیرضا نوذری‌پور، قائم مقام مدیرعامل آبفای تهران در این زمینه می‌گوید: اگرچه قطع آب مشترکان پرمصرف امسال قانون است و از سوی وزارت نیرو ابلاغیه جدیدی رسیده است، اما فعلاً برنامهای برای اجرای این برنامه در دستور کار نیست؛ زیرا قصد داریم در شرایط بحرانی آب سراغ این قانون برویم.

وی با اشاره به اینکه 70 درصد جامعه آماری در تهران وضعیت متعادل در مصرف آب دارند، از تدوین دستورالعمل اجرایی قطع آب مشترکان پرمصرف تهرانی خبر می‌دهد و می‌افزاید: الگوی مصرف برای مشترکان تهرانی در ماه به ازای هر خانوار 20 متر مکعب است، بنابراین چنانچه مشترکان پنج برابر این عدد مصرف کنند، جزو مشترکان پرمصرف قرار می‌گیرند.

* سلامت افراد جامعه هم مطرح است

مهندس حميدرضا جانباز، مشاور وزير نيرو و مدير عامل شركت مهندسي آب و فاضلاب کشور هم اگرچه اجرای قانون بهینه سازی مصرف آب شرب و قطع انشعاب مشترکان پر مصرف به عنوان یکی از بندهای آن را از وظایف وزارت نیرو می‌داند، اما درباره اقدام‌های انجام شده برای این منظور اظهار بی اطلاعی می‌کند و به قدس می‌گوید: این یک قانون مترقی و بازدارنده است و ما نیز در اجرای این قانون جدی هستیم، اما اینکه در موضوع قطع انشعاب پر مصرف ها چه اقدام‌هایی انجام شده و یا چه تعداد قطع شده‌اند،  اکنون اطلاع و آمار دقیقی ندارم، هرچند می‌توان بعد هم این اطلاعات را درآورد.

وی با اشاره به حساس بودن موضوع آب در جامعه می‌گوید: اگرچه با استفاده از قانون یاد شده می‌توان با مشترکین پر مصرف به صورت جدی برخورد کرد، اما بحث سلامت افراد جامعه هم مطرح است. براساس استانداردهای سازمان بهداشت جهانی برای سلامت هر نفر حداقل صد لیتر آب نیاز است. نمی‌توان فرد را از این میزان آب محروم کرد. بنابراین پیش از قطع انشعاب مشترکی به مدت 8 ساعت، استفاده از راهکارهایی چون  اطلاع رسانی و فرهنگ سازی در اولویت است. در واقع این همراهی مردم است که موفقیت اجرای طرح ها و حتی قانون را تضمین می‌کند.

وی می‌گوید: به مشترکانی که الگوی مصرف را رعایت نمی‌کنند، هشدار داده می‌شود و در صورت بی‌توجهی، با وی برخورد خواهد شد.

*طرح قطع انشعاب مشترکان پر مصرف

غلامرضا شرفی عضو کمیسیون انرژی مجلس هم در گفت‌وگو با قدس، قطع انشعاب مشترکان پر مصرف را خالی از اشکال نمی‌داند و می‌گوید: نه تنها منطق که عرف جامعه هم چنین رفتاری را نمی‌پذیرد. از این رو اجرای این قانون پیامدهای منفی اجتماعی به دنبال خواهد داشت.

وی با طرح این پرسش که امروز در کجای دنیا انشعاب مشترکی را به دلیل مصرف بیشتر آب قطع می‌کنند که ما چنین کاری کنیم؟ می‌گوید: برای مدیریت مصرف آب افزون بر تشویق  باید از عوامل تنبیهی استفاده کرد، اما نباید حداکثر تنبیه را اعمال کرد.

وی با تأکید بر اینکه قطع آب مشترکان پر مصرف کار صحیحی نیست و خروجی مثبتی به دنبال نخواهد داشت، می‌افزاید: یعنی تعداد مشترکان پر مصرف آب کاهش قابل توجهی نمی‌یابد، از این رو بعید می‌دانم که دولت هم راغب باشد از چنین ساز و کاری برای مقابله با بحران آب استفاده کند.

وی با اشاره به ضرورت اصلاح مصوبه  توسعه و بهینه سازی مصرف آب شرب تصریح می‌کند: باید با ارایه آموزش به مردم و اعمال جریمه نقدی، زمینه کاهش مصرف آب را در کشور فراهم کرد.

این پرسش باقی می‌ماند که اگر آموزش‌ها و اعمال جریمه نقدی پاسخ نداد و مشترکان پر مصرف همچنان به رفتار قبلی شان ادامه بدهند، باید چه کار کرد؟

شرفی در پاسخ به این پرسش می‌گوید: امروز اصول مدیریت حتی مقدم بر زندگی اجتماعی است؛ یعنی گفته می‌شود، بر اساس این اصول مدیریت، زندگی اجتماعی پیشه کنید. بنابراین یک چنین افرادی را باید به بیمارستان منتقل کرد و تحت درمان قرار داد، نه اینکه آب آن‌ها را قطع کرد؛ یعنی وقتی تمام روش‌های تأدیبی پیاده شد، اما نتیجه نداد، نباید آن‌ها را کشت، بلکه باید درمانشان کرد.

منوچهر حمیدیان، عضو هیأت علمی دانشکده آب دانشگاه شهید عباسپور نیز اگرچه از قانون یاد شده به دلیل ضعف فرهنگی و پایین بودن سطح خود کنترلی مردم ایران دفاع می‌کند، اما می‌گوید: قطع انشعاب باید آخرین راهکار در برخورد با مشترکان پر مصرف باشد؛ یعنی پیش از آن روش‌های گوناگونی مانند اعمال جریمه، فرهنگ سازی که دنیا از آن‌ها استفاده کرده و به نتایج خوبی هم رسیده است، استفاده کرد.

خلاصه کلام اینکه شاید وزارت نیرو از این پس و با اختیارات قانونی که دارد، به مانند تابستان سال 93 انشعاب شماری از مشترکان پر مصرف در مناطقی که دچار تنش آبی هستند، قطع کند، اما این امر شامل همه شهرها و همچنین همه فصول یا سال‌ها نمی‌شود. بنابراین می‌توان به جرأت ادعا کرد، این قانون ممکن است برای عبور از بحران نقش یک مسکن را عمل کند و مفید باشد، اما نمی‌تواند بحران آب کشور را درمان کند. برای این منظور باید برنامه ریزی و هدف گذاری درستی داشته باشیم.