یقیناً دنیامداری و پول‌پرستی با اسلام‌گرایی جمع نمی‌شود. از این رو، جامعه اسلامی باید پاسخ کوبنده‌ای به مقدس‌نمایان غارتگری بدهد که به نام اسلام، به اسلام و جامعه اسلامی خیانت کرده‌اند. «قدس» در گزارش پیش ‎روی به اصلی‌ترین دلایل اشرافی‌گری و خطرهای گسترش آن در بین مسؤولان پرداخته است.

* تغییر باورها تصرف و پیروزی دشمن در جنگ نرم است

نصرالله پژمانفر، رئیس کمیسیون فرهنگی مجلس، با بیان اینکه بسیاری از کشورها به‌لحاظ فرهنگی به تصرف دشمن درآمده‌اند، به موضوع جنگ نرم پرداخت و گفت: امروز کمتر کشوری با ادوات نظامی به کشورهای دیگر حمله می‌کند. اینک بسیاری از کشورها به تصرف دشمن درآمده‌اند، حال آنکه خود نسبت به این مسأله واقف نیستند. بنابراین، اینکه مقام معظم رهبری و دلسوزان نظام بر سرمایه‌گذاری فرهنگی تأکید می‌کنند، به دلیل جلوگیری از نفوذ و تصرف دشمن است تا با ارتقای فرهنگ اسلامی، جریان‌های معاند انقلاب در نیمه راه باز مانند.

وی با بیان اینکه دشمن به دنبال تیشه‌زدن به ریشه شعارهای انقلابی است افزود: امروزه دشمنان دریافته‌اند که حمله نظامی به براندازی نظام اسلامی منتهی نمی‌شود. پس موضوع براندازی را در فضای تهاجم  فرهنگی دنبال می‌کنند؛ آنگونه که رهبر انقلاب بارها و بارها و با عناوین مختلفی از جمله «تهاجم فرهنگی»، «شبیخون فرهنگی» و اکنون نیز «ولنگاری فرهنگی» از آن یاد می‌کنند.

رئیس کمیسیون فرهنگی با بیان اینکه برخی از تریبون نماز جمعه تیشه به ریشه عدالت زدند، گفت: بعد از پیروزی انقلاب اسلامی روحیه انقلابی‌گری به‌قدری در بین آحاد جامعه و مسؤولان مشهود بود که استفاده از کالاهای تجملی و اتومبیل‌های گرانقیمت نه‌تنها امتیاز نبود بلکه گاهی برخی از این موضوع خجالت می‌کشیدند. رفتارهای جامعه به‎نوعی نشان می‎داد که بی‎اعتنایی به تجملات، فرهنگی رایج بود. اما متأسفانه روزی برخی، خواسته یا  ناخواسته، با تفسیر غلطی که از تریبون‌های نماز جمعه در موضوع عدالت مطرح کردند، چنین عنوان کردند کسانی که مسؤولیت بزرگ‌تر یا جایگاه شغلی بالاتری به نسبت سایر افراد جامعه دارند و از حق استفاده از امکانات بیشتر برخوردار هستند. این تبعیض فاحش از آن زمان -به نام عدالت و در حقیقت- به بی‌عدالتی کاملاً مضر و نگران‌کننده‌ای تبدیل شد که تفکر ضدعدالت را در جامعه نهادینه کرد. در واقع، اشاعه چنین تفکری موجب شد کسانی که جزو پرچمداران انقلاب بودند، در مسیر تجمل‌گرایی و رفاه‌طلبی قرار بگیرند.

*چپاول بیت‌المال حق مسلم برخی شده است

پژمان فر با بیان اینکه برخی چپاول بیت‌المال را حق خود می‌دانند، اظهار داشت: متأسفانه گرایش به مال دنیا و توجه به زندگی اشرافی بسیاری از افرادی که در دوران انقلاب یا دفاع مقدس در زمره بهترین‌ نیروهای انقلاب به شمار می‌رفتند، آنها را به دنیامدارانی تبدیل کرد که امتیازطلبی و ویژه‌خواری را حق خود عنوان کرده و در واقع، از انقلاب و مردم طلبکار شدند.

نماینده مشهد درمجلس با اشاره به اینکه برخی از نردبان جمهوری اسلامی بالا رفته و غارتگر شده‌اند، افزود: اینکه امروز 950 نفر از مدیران کشور فیش‌های حقوقی نجومی دریافت می‌کنند، به نوبه خود مسأله قابل توجهی است. اما از آن مهم‎تر، توجه به  ریشه‌های شکل‌گیری این موضوع است که چگونه در جامعه‌ای که با شعار عدالت، استقلال، آزادی و تحقق ارزش‌های اسلامی به پیروزی رسید، تعدادی از نردبان جمهوری اسلامی بالا رفتند و چنین شرایطی را برای خود ایجاد نمودند؟ هنگامی که به سابقه برخی از مدیرانی که امروز در لیست سیاه مفسدان اقتصادی و غارتگران بیت‌المال قرار گرفته‌اند نگاه می‌کنیم، درمی‌یابیم که آنها از ابتدا سوابق بدی نداشتند اما با بی‌توجهی به ارزش‌های اسلامی و قرارگرفتن در مسیر دنیامداری به سمت چپاول بیت‌المال رفته و آن را حق مسلم خود عنوان می‌کنند.

حجت‌الاسلام پژمانفر با اشاره به قربانی‌کردن مظهر عدالت به اسم عدالت، یادآور شد: نهادینه‌شدن روحیه چپاول بیت‌المال به‌مراتب خطرناک‌تر از غارت بیت‌المال است. آنچه امروز موجب نگرانی ما شده، مقاومتی شبیه مقاومت منحرفان صدر اسلام است که مبادا در نظام اسلامی ایران نیز نهادینه شود و به اسم اسلام، اسلام واقعی ذبح شود و به اسم عدالت، مظهر عدالت به شهادت برسد. لذا جامعه باید با نگرانی به این موضوع نگاه کند.

*خورشت با گوشت کوپنی

دکتر احمد دستمالچیان، سفیر سابق ایران در لبنان،  با بیان اینکه زندگی اشرافی مسؤولان به معنای دور شدن از مردم است، گفت: یکی از آفات زندگی اشرافی و تجملات، دور شدن مسؤولین از دردهای جامعه است. اشرافی‌گری از نمونه‌های بارز جاهلیت است که به افزایش کبر و نخوت دامن می‌زند.

 دکتر دستمالچیان با تأکید براینکه گرایش به سرمایه داری، انسان را مبانی اسلامی دورمی کند، به عدم تغییر زندگی امام خمینی(ره) و رهبر معظم انقلاب بعد از امامت بر مسلمین اشاره کرد وگفت: سیره زندگی امام خمینی(ره) و مقام معظم رهبری در حال حاضر و در دنیایی که اشرافی‌گری به معنای شرافت و نوعی امتیاز برای افراد به شمار می‌رود، نشان می‌دهد که نه‌تنها اشرافی‌گری امتیاز نیست بلکه آغاز راهی است برای خارج‌شدن از مسیر حق و امتیازهایی که خداوند به بندگانش برای خدمت‎گزاری داده است. از این رو، شاهد عدم تغییر در زندگی امام خمینی(ره) و مقام معظم رهبری در قبل از انقلاب و بعد از رسیدن به مقام رهبری مسلمانان جهان اسلام هستیم. خوب است به خاطره‌ای از قول حجت‌الاسلام راشد یزدی اشاره کنم. ایشان می‌گفت که در اوایل انقلاب میهمان منزل مقام معظم رهبری بودیم و غذا، خورشت ساده‌ای بود که با گوشت کوپنی تهیه شده بود.

سفیر سابق ایران در لبنان افزود: بعد از رحلت امام(ره) متأسفانه روحیه اشرافی‌گری در بین برخی از مسؤولان رسوخ کرد. مقام معظم رهبری بارها نسبت به این موضوع هشدار دادند که مسؤولان باید ساده‌زیست و در میان مردم باشند. علی‌رغم تمامی این توصیه‌ها، دایره تجملات و اشرافی‌گری وسعت یافت.

وی در ادامه گفت: آیا می‌توان کسانی که با حیف و میل‌های بزرگ حقوق مردم را تضییع می‌کنند و فسادهای اقتصادی را رقم می‌زنند را انسان و انقلابی نامید؟ این افراد در سراشیبی خطرناک و هولناک جهنم افتاده‌اند و متوجه نیستند که با تداوم این مسیر، دیگر راه بازگشتی نخواهند داشت.

دستمالچیان با اشاره به آقا‌زاده‌های طغیانگر، به نقل خاطره‌ای از دوران ولیعهدی ملک فهد پرداخت و گفت: روحیه اشرافی‌گری برخی مدیران متأسفانه به آقازاده‌های آنها هم سرایت کرده است؛ به‏نحوی که اینک شاهد ورود آقازاده‌هایی طغیانگر به عرصه حکومت هستیم که با اموال بیت‌المال تحصیل می‌کنند، اتومبیل‌های میلیاردی سوار می‌شوند و اتفاقاً روحیه پدران خود را بی‌شرمانه دنبال می کنند؛ دقیقا شبیه روحیه‌ای که در بین شاهزادگان سعودی مشاهده می‌شود. هنگامی که در اردن سفیر بودم، یکی از سفرای کشورها گفت زمانی که آقای ملک فهد ولیعهد عربستان بود، در یک کازینو طی یک شب تا صبح 50 میلیون دلار باخت و صاحب آن رستوران میز باخت ملک فهد را به عنوان میز گرانقیمتی که سودی گزاف به او رسانده بود، به‏صورت نمادین در گوشه‌ای به معرض نمایش گذاشته بود. این مسایل فقط برای سعودی‌ها اتفاق نمی‌افتد. اگر به هشدارهای معصومان و مقام معظم رهبری توجه نکنیم، ما نیز به چنین سرنوشتی دچار می شویم که متأسفانه هم‏اکنون نیز در برخی از مسؤولان مشاهده می‌شود؛ تزویرگران و ریاکارانی که با گذاشتن ریش، انگشتر و تسبیح در دست داشتن، حضور در مراسم‌های مذهبی و چپاول بیت‌المال سعی می‌کنند خود را متفاوت از شخصیت جهنمی شان نشان دهند. به نظر می‌رسد که این نوع تظاهر به‌مراتب از تظاهر به آشامیدن شراب بدتر است.