به گزارش قدس آنلاین به نقل از خبرگزاری فارس، بی تردید همگان می دانند امروز اگر قدرتهای بزرگ حاضر به گفت وگو با ایران می شوند تنها به این دلیل است که شرایط میدانی و سیاسی ، آنان را وادار به گفتگو می کند. بی تردید منظور اقای رئیس جمهور از شعارهای توخالی ، حضور سیاسی و حماسی مردم در مناسبت های ملی و اسلامی نیست.

به یقین ایشان نخواستند که بگویند شعار مرگ بر آمریکا توخالی است! که همین اندک مانور سیاسی دولت برای گفت وگو با غربی ها به لطف اقتدار سیاسی و قدرت میدانی و حضور مردم انجام گرفته است. لازم به یادآوری نیست که در طول تاریخ چه بر سر جنبش ها یا دولتهایی آمده است که در ادبیات سیاسی خود ، ترس و نگرانی از قدرتهای بزرگ و سازش و تسلیم را تنها راه دانستند. همه باید بدانیم امروز گفتمان انقلاب اسلامی ایران در سایه همین شعارهایی که دامنه تاثیرگذاری آن بر تحولات منطقه آشکار است ، یک گفتمان غالب ، پیروز و عمومی شده است. گفتمان انقلابی در برابر خاستگاه سازش پذیری که تنها برای منافع گذرا ، حزبی و جریانی وادار به تسلیم می شود. بی تردید مفهوم "استقلال "با همراه شدن " در تضاد است و نمی توان از آزادی و استقلالی سخن گفت که با همراهی قدرت های بزرگ باشد.

نیازی به یادآوری نیست که غربی ها هر گاه در عرصه های سیاسی و نظامی و اقتصادی ناتوان شده اند از ابزار گفت وگو برای تسلیم ملتها بهره برده اند. همان ادبیاتی که رئیس جمهور آمریکا بارها از آن استفاده کرده است . آنجا که گفته است ما با دیپلماسی مانع از قدرت گرفتن ایران شده ایم . بنابراین ابزار دیپلماسی امروز بی هزینه ترین راه برای فروریختن اعتماد ملی و خوباوری یک ملت است . بدتر از آنکه این ژست های سیاسی هیچ دستاوردی برای مردم هم نداشته باشد و تنها در اندازه های یک شوی سیاسی و مانور تبلیغاتی خلاصه شود و تنها هزینه های حزبی و جریانی داشته باشد هم برای غربی ها هم برای ما. پرسش اینجاست که چرا آمریکایی ها همواره می گویند ما با دیپلماسی ایران را وادار به عقب نشینی کرده ایم ؟ چرا هیلاری کلینتون روز گذشته می گوید ما بدون شلیک یک گلوله ، ایران را تسلیم کردیم ...تفسیر تمامی این جملات در یک جمله است " ما در برابر ایران در عرصه های سیاسی و نظامی و اقتصادی ناتوان شدیم.

 بی تردید دیپلماسی هوشمندانه و برخی عقب نشینی ها در ادبیات سیاسی یک اقدام قهرمانانه و از روی درایت و دوراندیشی است و از این الگو نیز در تاریخ بوده است، اما دیپلماسی هوشمندانه ای که در آن عزت ملی حفظ شود . دست کم نباید به داشته های ملی و فرهنگ سیاسی و دینی مردم حمله ور شد و باورهای آنان را شعارهای توخالی نامید و ارزش های دینی را تهی دانست و نسخه اعتماد به خودباوری های ملی را ناکارآمد دانست .

بد نیست از امریکایی ها یاد بگیریم که برای مصرف انتخاباتی خودشان هم که شده بی مهابا به ایران می تازند و با تمام شکست هایی که داشته اند خود را در برابر ایران پیروز نشان می دهند تا رای مردم خود را کسب کنند. آیا این ناپسند نیست که ما به باورهای ملی و دینی بتازیم تا دیگران را راضی کنیم . آن هم در شرایطی که برجام هیچ دستاورد اقتصادی دست کم برای مردم ایران و اقتصاد آنان نداشته است . آن هم در شرایطی که قرار است هم پول را بدهیم هم شلاق بخوریم و هم پیاز را ...

 اقای رئیس جمهور قرار نیست که احساس شادی کاذب از دستاوردهای برجام را به مردم تحمیل کنیم .. مشک آن است که ببوید .. و مردم باید احساس واقعی کنند البته منظور از مردم ، جریان های سیاسی و حزبی و مدیران با فیش های حقوقی نجومی یا روشنفکران لب ساحل لمیده ، نیست ...