ما تصور می کنیم تشدید ظلم، موجی را در اقبال به حضرت مهدی(عج) ایجاد خواهد کرد و بدون آمادگی عمومی برای پذیرش عدالت و لوازم آن، حکومت حضرت(عج) تنها بر آن موج استوار خواهد شد؛ این یک تصور سطحی است.

اقبال عمومی از ظهور در پی تشدید ظلم، تصوری سطحی است

به گزارش قدس آنلاین به نقل از خبرگزاری شبستان، می دانیم که امام عصر علیه السلام زمانی ظهور خواهند کرد که ظلم فراگیر شده باشد، مردم از ظلم خسته شده باشند و منتظر کسی باشند که آنها را از این ظلم برهاند. اما باید مردم آمادگی پذیرش عدالت و لوازم آن را هم داشته باشند. همچنین باید ریشه های مظالم را هم، هرچند به صورت اجمالی بشناسند.

 

تنها در این صورت است که اگر امام زمان عجل الله تعالی فرجه ظهور کنند موجی از اقبال به ایشان به وجود خواهد آمد و مردم دنیا از ایشان تبعیت  کرده و حکومت حق به سهولت در جهان مستقر خواهد شد.

 

اما نگاه عامیانه این است که تصور کنیم تشدید ظلم، «موجی» را در اقبال به حضرت(عج) ایجاد خواهد کرد و بدون آمادگی عمومی برای پذیرش عدالت و لوازم آن، حکومت حضرت(عج) تنها بر آن موج استوار خواهد شد. این یک تصور سطحی است. مگر خدا دنبال موج می گردد که بخواهد حکومت حق را بر روی موج «نارضایتی مردم از ظلم» سوار کند؟

 

اساسا خدا به امواج گذرا اهمیت نمی دهد و بنا ندارد که دین را روی امواج جلو ببرد. اگر هم زمانی از امواج اجتماعی برای پیشبرد بخشی از امور دین بهره بگیرد، خودش زمینه های شکستن آن امواج را با امتحانات سهمگین فراهم خواهد آورد.

 

برای درک دقیق تر این سخن باز هم برگردیم و نگاهی به تاریخ صدر اسلام بیندازیم: در اواخر عمر شریف پیامبر (ص) و در زمانی که نیروهای قدرتمندی دور پیامبر (ص) را گرفته بودند موج بزرگی از گرایش به اسلام پدید آمد:«وَرَ‌أَيْتَ النَّاسَ يَدْخُلُونَ فِي دِينِ اللَّـهِ أَفْوَاجًا؛ و هنگامی که ببینی مردم گروه گروه در دین خدا داخل می شوند پس پروردگارت را تسبیح و حمد گوی» اگر مصداق این افواج، همان گروه هایی باشند که اواخر دوران رسالت به اسلام گرویدند معلوم است که خلوص سابقان در اسلام را نداشتند. بنابراین، شاید بتوان این امواج را همان امواجی دانست که مفید بودند اما گرایش بسیاری از آنها به اسلام ناب، ثابت و پایدار نماند.

 

اگرچه به وجود آمدن این موج برای تثبیت نام دین و استقرار جامعه دینی و آغاز تمدن اسلامی موثر بود، اما پس از رحلت پیامبر خدا صل الله علیه وآله خداوند امتحان زمان امیرالمومنین علیه السلام را مانند سدی در مقابل این موج قرار داد و بسیاری از کسانی که به گونه ای اصیل به اسلام نگرویده بودند، فرو ریختند و ایمان خود را ار دست دادند.

 

تا آن که پس از فراز و فرودهای بسیار، در اواخر خلافت امیرالمومنین علیه السلام کار به جایی رسید که مردم آماده مقابله با معاویه و اجرای  فرمان حضرت(ع) در مورد نبرد با او، که از خلیفه مورد اتفاق مسلمین تبعیت نمی کرد، شدند، که زمان شهادت حضرت(ع) فرا رسید.

 

ما اگر سطحی نگر باشیم به خدا خواهیم گفت: «خدایا! شما که وقت شناس هستی، مردم تازه بخش هایی از حقانیت علی علیه السلام را فهمیده اند و حاضر شده اند پای رکابش جمع شوند. بعد از سالها اذیت کردن، حالا تازه می خواهند از آقا تبعیت کنند. الان وقت خوبی برای شهادت علی علیه السلام نیست.» لابد خدا هم جواب خواهد داد: «خب، وصی او امام حسن علیه السلام که هست. امام، امام است فرقی نمی کند. اگر واقعا حقیقت اسلام را فهمیده اند و ولایت پذیر شده اند، ولایت وصیش را بپذیرند.

 

می بینید که خدا بنای همراهی با هر موجی را ندارد؛ به همین دلیل سر بزنگاه علی ابن ابی طالب علیه السلام را برداشت و برد و مردم هم با امام حسن مجتبی علیه السلام همراهی نکردند و زمین خوردند. این روش خداست که در امتحانات گاهی ضد جو و مخالف موج عمل می کند.

 

خداوند هم در قرآن کریم وعده داده است که از مومنین امتحان بگیرد و به صرف فریادها و ادعاهای مومنانه آنها اتکاء نکند. خداوند جو مسلمانی را با امتحانی که از ایمانشان می گیرد مورد امتحان قرار می دهد: «أَحَسِبَ النَّاسُ أَنْ يُتْرَكُوا أَنْ يَقُولُوا آمَنَّا وَهُمْ لَا يُفْتَنُونَ» آیا مردم گمان کردند همین که بگویند ایمان آوردیم به حال خود رها می شوند و آزمایش نخواهند شد؟  بی تردید ما کسانی را که پیش از اینان بودند آزمودیم و (اینها را نیز امتحان می کنیم) تا خدا آنان را که راست گفته اند معلوم دارد و دروغگویان را نیز معلوم دارد.

 

آیا این بد است که خدا به آگاهی، اعتقاد راسخ و یقین شایسته انسان ارزش می دهد و به موج اعتنا نمی کند؟ می خواهد من و تو از روی آگاهی و اعتقاد، طرفدار امام زمان(عج) شویم و شاهد اقامه حق باشم نه از روی جوزدگی.

برچسب‌ها

پخش زنده

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.