زمانی که بدن آب خود را از دست می دهد، این سلول ها در مغز تحریک شده و سبب تشنگی می شوند، یا زمانی که غلظت خون افزایش یا حجم خون کاهش می یابد، نورون ها تحریک می شوند و تشنه می شویم؛ ولی این مدل نمی تواند احساس تشنگی و رفع سریع آن را توجیه کند. برای پاسخ به این سوال محققان فعالیت های عصبی موش های اصلاح ژنتیکی شده را به دقت بررسی کردند. در این آزمایش، سلول های درگیر در مدار تشنگی در ناحیه ای به نام SFO در مغز به محض فعالیت روشن شدند و محققان توانستند تمام فعالیت این سلول ها را به محض عذا خوردن و تشنه شدن بررسی کنند.

 

زمانی که موش ها تشنه می شوند، سلول های واقع در مدار تشنگی فعال و به محض نوشیدن آب، غیر فعال می شوند. این تغییر بسیار سریعتر از تغییر حاصل در جریان خون است. تحقیقات نشان می دهد فعالیت سلول های مدار تشنگی ارتباط مستقیمی با دمای دهان دارد؛ زمانی که دمای دهان افزایش یابد، سلول ها فعال و به محض کاهش دمای دهان، سلول ها غیر فعال می شوند. به همین دلیل است که آب خنک تشنگی را فروکش می کند. تحقیقات بیشتر نشان می دهد که تحریک سلول های عصبی باعث می شود موش ها آب بنوشند؛ حتی اگر تشنه نباشند.