به گزارش قدس آنلاین به نقل از کیوسنا ،صفحات تاریخ بار دیگر ورق خورد و به روز ۱۷ مرداد رسید. روزی که همزمان با سالگرد شهات “محمود صارمی” خبرنگار متعهد خبرگزاریِ جمهوری اسلامی، به همراه هشت نفر از اعضای کنسولگری ایران در مزار شریف افغانستان به دست گروهک تروریستی طالبان، توسط شورای فرهنگ عمومی به نام روز “خبرنگار” مزین شد.
خبرنگاران به عنوان رکن چهارم دموکراسی را می توان به واقع چشمان همیشه بیدار جامعه و حلقه واسط میان مردم و مسوولان دانست چرا آنها، از یک طرف درد دل مردم را می شنوند و به مقامات بالا انتقال می دهند و از سوی دیگر، پاسخ های مسوولان را به آگاهی مردم می رسانند.
خبرنگار یعنی قشری که در کنار انسان بودن خیلی چیزها باید می بود: کم توقع، بدون وقفه، بی استراحت، امانت دار و…کسی که هیچ گاه دیده نشد ولی دیدنی ها و شنیدنی ها و خواندنی ها را به نمایش گذاشت.
به راستی چه باعث می شود تا کسی وارد حرفه خبرنگاری که یکی از دشوارترین و خطرناک‌ترین شغل‌های جهان محسوب می شود شود در حالی که نه بیمه ای دارد و نه امنیت جانی و روحی و شغلی؛ نه درآمدی دارد و نه دیده می شود؛ شغلی که از بیرون دل می‌برد و از درون دل می‌ترکاند.
آیا جز عشق می توان نامی دیگر برای آنها در نظر گرفت تا خبرنگاری در این حرفه ماندگار شود؟!
در روز و هفته خبرنگار، شاید انتظار آن است که این بار خبرنگاران دیده و خبرساز باشند برای مردم و مسوولان تا آنها گوش شنوایی باشند برای شنیدن واگویه های این قشر زحمت کش از سختی های کار تا تنش ها و آسیب های روحی و عصبی..
شاید این توقع زیادی نباشد که مسوولانی که یک سال تمام وظیفه انتقال و اطلاع رسانی برنامه ها و اخبار و عملکرد آنها بر دوش خبرنگاران است برای یک بار هم که شده در این چند روز از کل سال این فرصت را در اختیار خبرنگاران قرار دهند و پای درد و دل این قشر خدوم نشسته و گوش باشند و از آنها بشنوند آنچه باید شنفت…
پیشنهاد ما این است تا به جای ارسال پیامک، جمله سازی با واژه خبرنگار، برگزاری مراسم های خالی از هرگونه فایده برای خبرنگاران که نماینده افکار عمومی مردم هستند و دادن وعده هایی خالی از اجابت، فرصتی مقتضی نه جهت تقدیر بلکه جهت بیان خواسته های بر حق خبرنگاران ایجاد شود تا شاید حداقل باری از دوش و روان آنها کاسته و دل سبک دارند.
آیا این هفته سنگ صبوری برای خبرنگاران، این طلایهداران آگاهی که با صداقت و ایثار پای تکلیف و رسالتشان ایستاده‌اند و سنگ صبور مردم و پیگیر حل مشکلات جامعه هستند یافت خواهد شد؟!
باید منتظر ماند و دید آنچه خواهد شد..
نظر شما