اسحاق جهانگیری معاون اول حسن روحانی اخیراً در صفحه شخصی اش در اینستاگرام در دفاع از رئیس جمهور نوشته است: "حقیقتا این روزها دکتر روحانی مظلوم واقع شده‌اند. این حجم بالای از هجمه‌ها و تخریب‌ها آن هم از تریبون‌های رسمی علیه شخص دوم کشور و رییس جمهوری که بزرگترین گره ها را از کار کشور باز کرد در طول تاریخ ایران بی‌سابقه است. به نظر می‌رسد منتقدان محترم از الان تبلیغات انتخابات ریاست جمهوری را آغاز کرده‌اند که البته اشکالی هم ندارد اما آنچه که همه فعالان عرصه سیاست باید به آن پایبند باشند مراعات نظام‌های اخلاقی جامعه است."

به گزارش قدس آنلاین به نقل از افکارنیوز، به نظر می رسد آقای جهانگیری فراموش کرده اند که اقتضای پست ریاست جمهوری در ایران صبر و حوصله ای بیش از این طلب می کند که نزدیکان دولت به عتاب و شکوه ای سریعاً بی راهه را پیش بگیرند و در بوغ مرثیه سرایی برای دولت بدمند. البته آقای جهانگیری اشتباه لفظی دیگری هم مرتکب شده و تاریخ انقلاب اسلامی را به تاریخ ایران تعمیم داده است. از این منظر باید گفت ما در تاریخ ایران رئیس جمهور نداشتیم و تنها پس از استعفای دولت موقت و برگزاری نخستین انتخابات ریاست جمهوری در سال 58 بود که این مقام را به پست های سیاسی کشور افزودیم.

اصلاً فرض کنیم همه این ها درست است و انتقادات اخیر از رئیس جمهور مملکت در تاریخ ایران! سابقه ندارد. شما دولتی بودید که با وعده چرخاندن چرخ کارخانه ها رای اعتماد مردم را گرفتید. آن همه هیاهو برای برجام به این شرط بود که اقتصاد کشور متحول شود و سرمایه گذاری خارجی کارخانه ها و صنایع را به حرکت در بیاورد.

حالا که این دستاوردها "تقریباً هیچ" بوده است چگونه انتظار دارید کسی زبان باز نکند و اعتراضی به مقام شامخ ریاست جمهوری نشود؟ از سوی دیگر نباید فراموش کرد که ملت ایران ثابت کرده اند چک سفید امضاء به هیچ یک از مسئولانشان نداده اند. امروز واضح است که دولت بر خلاف اظهارات رئیس جمهور از رکود عبور نکرده.

رکود سنگین اقتصادی را از شهریور 20 به این سو سنگین ترین رکود در تاریخ ایران می دانند با این وضع دولت روی چه حسابی انتظار دارد کماکان از خدمات بی پایانش در تریبون های رسمی و ارزشی نظام تقدیر و تشکر شود؟ روز گذشته در خیابان های منتهی به میدان بهارستان نخستین شعارها علیه دولت روحانی از سوی مردمی سر داده شد که از بازپس گرفتن سپرده هایشان از موسسه ثامن الحجج ناامید شده اند. هرچند این جمعیت هنوز اندک اند اما دولت باید به یاد داشته باشد که ناکامی های مالی و اقتصادی اش می تواند موج نارضایتی ها را به سرعت گسترش بدهد.

بهارستان دیروز برای نخستین بار شعار "روحانی رای منو پس بده"، "دولت تدبیر و امید هیچ کس ازش خیری ندید" را شنید. هرچند این شعار از سوی جمعیت اندکی سر داده شد اما دیر نیست که رکود سنگینی که دولت هیچ تدبیری برای آن جز شعر و شعار ندارد جمعیت بیشتری را به سوی نارضایتی و بی اعتمادی به دولت سوق بدهد.