معنويت در داستان نويسنده متعهد به‌نوعی خط و مش طرح داستان را تعیین می‌کند و مي‌تواند روش درست زندگي‌کردن را پيش چشمان مردم نمايان سازد. او به‌خوبي مي‌داند كه انسان نيازمند مطالعه داستان‌هایی با مضامین اخلاق‌گرایانه است، پس بايد از اين ابزار به نحو احسن استفاده كند تا مفاهيم ارزشمند معنوي را تبليغ، و مردم را از مسایل غيراخلاقي دور سازد.
اصولاً توجه به خالق جهان هستي، مي‌تواند سرچشمه مناسبي براي طرح مضامين ادبيات معنوي باشد. نگاه هنرمندانه به عوالم ماورايي و خالق اين عالم و طرح مسایلي از اين‌دست در قالب داستان، مي‌تواند ادبيات داستاني معنوي خوانده شود. در اين‌راستا مي‌توان دو نوع گرايش براي ادبيات معنوي و داستان معنوي قایل شد: يكي گرايش مادي؛ كه مي‌بايست حول محور انسان، جامعه سالم و مباحث و مضامين اخلاقي و معنوي باشد. ديگري، گرايش به ماورا و عالم پس از مرگ.
در هر دو گرايش، نوع تفكر و انديشه حاكم بر ادبيات الهي است و مي‌تواند بازگوكننده مضامين معنوي باشد. برخي معتقدند داستان مي‌تواند تصور خواننده را نسبت به جهان واقعيت‌ها تغيير دهد. درواقع داستان مي‌تواند به كشف حقايق بپردازد، از روي دست حقايق تقليد كند و حتي حقايق جهان هستي را توجيه كند. بدين‌ترتيب است كه عده‌اي بر اين باورند كه ميان داستان و حقيقت، همواره پل ارتباطي بسيار قوي و پايداري وجود دارد.
اين در حالي است كه پيروان داستان‌نويسي مدرن، به چنين اصولي پايبند نيستند. آن‌ها يا به قالب و فرم اثر توجه دارند و يا بر آن‌اند كه مخاطبان خود را با عوالم گنگ، غيرقابل‌حس و يا توهمات بي‌اساس درگير سازند.
آن‌ها بيشتر به عدم‌قطعيّت ايمان دارند و نسبي‌گرايي را رواج مي‌دهند. در داستان‌هاي مدرن، خواننده همواره در لامكان‌ها و لازمان‌ها قرار مي‌گيرد.
۴ شهریور ۱۳۹۵ - ۱۸:۱۱
کد خبر: 416133
قدس آنلاین / کامران پارسی‌نژاد: نويسنده متعهد در ایران فردی است كه تمام هم و غم خود را مصروف طرح مبانی اخلاقي و معنوي می‌کند و منطبق با نظام فکری حاکم بر ایران، هنجار‌ها و باورهای ملی و مذهبی آثار خود را قوام می‌بخشد.
نظر شما