۲۵ شهریور ۱۳۹۵ - ۱۰:۲۵
کد خبر: 456756

قدس آنلاین/یاسمین مشرف: در بیشتر کشورها زمان برگردان ساعت ها، به یک ساعت عقب تر نزدیک است و تغییر ساعت تابستانی یا افزودن یک ساعت بر ساعت های روز، دست کم در سال جاری، آخرین روزهای خود را سپری می کند. تغییر ساعت زمستانی و تابستانی درواقع از قاعده ای پیروی می کند که ابتدا توسط بنیامین فرانکلین، مخترع و طبیعی دان انگلیسی به عنوان راهی برای صرفه جویی در انرژی ارایه شد.

تغییر ساعت، قاعده ای بر اساس چرخه طبیعی زمین

وی این ایده را ارایه کرد که با یک ساعت جلو بردن ساعت ها مردم می توانند به جای مصرف انرژی برای روشنایی، یک ساعت بیشتر از روشنایی روز استفاده کنند.

در سال 1784 بنیامین فرانکلین نامه طنز آمیزی به Journal of Paris  نوشت و در آن از این «اکتشاف» خود که «خورشید به محض طلوع کردن زمین را روشن می کند» ابراز شادمانی کرد. با این حال، قاعده تغییر ساعت ها دست کم تا بیشتر از یک سال دیگر اجرا نشد. کشور آلمان در می 1916 و در طول جنگ جهانی اول، تغییر ساعت را به عنوان راهی برای صرفه جویی در مصرف سوخت اعمال کرد. کمی بعدتر، سایر کشورهای اروپایی نیز به اعمال کنندگان این قانون پیوستند. دولت آمریکا نیز در سال 1918 این قاعده را در این کشور اعمال کرد.

چرا همچنان قاعده تغییر ساعت اعمال می شود؟

براساس گزارش timeanddate.com ، کمتر از 40 درصد کشورهای جهان با اجرای قاعده تغییر ساعت تابستانی،  از روشنایی طبیعی روز یک ساعت بیشتر استفاده می کنند.  مناطقی که دورترین فاصله را از خط استوا دارند و به قطب ها نزدیک تر هستند، بیشترین استفاده را از تغییر ساعت ها می برند، زیرا در این مناطق، نورخورشید در طول فصل ها، تغییرات چشمگیرتری دارد و تغییرات طول شبانه‌روز در طول سال قابل توجه است. درواقع در این مناطق، هر چقدر از زمستان دورتر می شویم و به سمت بهار و تابستان می رویم، روزها طولانی تر می شوند زیرا در تابستان زمین که با زاویه ای حول محور خود می چرخد، بطور مستقیم به سمت خورشید کج می شود ( دست کم نیمکره شمالی آن).

میزان تغییرات فصلی ساعات روز، با عرض جغرافیایی و موقعیت خورشید در آسمان مرتبط است. روی خط استوا، طول روز و شب، تغییر زیادی نمی‌کند و همان 12 ساعت روز و 12 ساعت شب باقی می‌ماند. در نواحی استوایی نیز این تغییرات زیاد نیست؛ به‌طوری‌که طول روز در این مناطق،بین 13.2ساعت و 10.8 ساعت تغییر می‌کند.
در نواحی قطبی اما ماجرا کاملاً برعکس است. در دو قطب شمال و جنوب  شش ماه اول سال روز و شش ماه دوم، شب است. این روند برای دیگر نقاط مدار قطبی، به‌تدریج ضعیف‌تر می‌شود به‌طوری ‌که در مدار قطبی در روز اول تابستان طول روز 24 ساعت، روزهای اول بهار و پاییز 12 ساعت و روز اول زمستان طول روز  صفر ساعت است.

 در عرض‌های میانی، این تغییرات در بازه‌های بین دو مقدار استوایی و قطبی متغیر است. در کشورهای جنوبی‌تر، تغییرات طول‌روز کمتر است و در کشورهای شمالی‌تر، این تغییرات بیشتر مشاهده می شوند. در شهرهای شمالی اروپا که عرض جغرافیایی آن ها حدود 52 درجه است، طول روز از 15.7 ساعت تا 8.3 ساعت تغییرمی کند؛ یعنی اگر طلوع آفتاب در اول بهار ساعت 6 صبح باشد، در اول تابستان حدود ساعت 4 و در اول زمستان حدود ساعت 8 خواهدبود. بنابراین خورشید در تابستان زودتر طلوع می‌کند و در زمستان دیرتر؛ به همین دلیل برای استفاده بیشتر از انرژی خورشید و صرفه‌جویی در مصرف انرژی در عرض‌های میانی، ساعت‌ها را در تابستان یک ساعت جلو می‌کشند تا زمان استفاده از نور خورشید در طول روز بیشتر شود.

چه کشورهایی تغییر ساعت را اعمال می کنند؟

بیشتر کشورهای دنیا از قاعده تغییر ساعت تابستانی و زمستانی استفاده می کنند،‌ بخش عمده کشورهای اروپایی ساعت تابستانی و زمستانی دارند.‌ در آسیا، ‌چین برنامه ای برای تغییر ساعتش متناسب با فصل ها ندارد. روسیه نیز به عنوان  کشوری که بین شرق و غربش حدود 11 ساعت اختلاف زمان وجود دارد از این قاعده پیروی نمی کند. در آسیا کشورهای  سوریه،‌ ترکیه و اردن ساعت‌ها را در آغاز نیمه اول و دوم سال جابه جا می کنند. در آمریکای شمالی، بیشتر ایالت ها ساعت تابستانی و زمستانی دارند اما در مورد این که هر کدام این ساعت را چه زمانی اعمال کنند اتفاق نظر وجود ندارد، برخی ایالت ها ساعت را در یک روز عقب می کشند و برخی در یک روز دیگر. استرالیا و نیوزلند هم ساعت را تغییر می دهند. اما درآمریکای جنوبی هنوز بیشتر کشورها از این قاعده تبعیت نمی کنند. با این وجود آفریقا، مراکش و کشورهای غرب صحرای آفریقا از مناطقی هستند که ساعت را تغییر می دهند.

پخش زنده

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.