مکتب غدیر، مکتب جهاد، مکتب ایمان، مکتب قرآن و استمرار مکتب همه انبیا است.غدیر، صراطی است که رهپویان حقیقت باید از آن عبور کنند و گمشدگان در وادی خوف، خطر، تاریکی و ضلالت، راه خود را به آن مقصد به اتمام برسانند. نظامی که در غدیر به آن‌صورت عام و جلوه رسمی به همگان اعلام شد، نظامی است که همواره استمرار داشته و هرگز منقطع نخواهد شد و زمین هیچ‌گاه از شخصی که صاحب، مدیر و رهبر آن نظام باشد خالی نخواهد
ماند.
صفحه‌ غدیر هنوز پایان نیافته است و تا ظهور موفور السرور آخرین خورشید از سلاله غدیر ادامه دارد و عاشقان غدیر، منتظر جانفشانی در رکاب فرزند غدیر هستند.
آری، غدیر روز میثاق و روز بیعت مجدد با مولای انسانیت و با یگانه‌امام دادگستر و مظلوم جهان بشریت است.
غدیر روزی است که در تعالی و عظمت، با روز بعثت حضرت خاتم الانبیا صلّی‌الله علیه و آله
همتراز است. هر دو آغاز است و هر دو یوم الله الاکبر است.
برای این دو روز، روز سوم، روز ظهور مصلح یگانه آخر الزمان، منجی عالم بشریت، عدل کل و موعود رسل حضرت قائم آل محمد صلوات‌الله علیهم اجمعین است؛ شخصیت بلندپایه‌ای که انبیا و صحف آسمانی به ظهور او بشارت داده‌اند و «یمْلَأُ الأرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلاً»(1) از اوصاف مختصّه اوست و «هُوَ الّذی یفْتَحُ اللهُ عَلی یدَیهِ مَشَارِقَ الأرْضِ وَ مَغَارِبَها»(2) برنامه قیام و اقدام او است.
همان گونه که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله
در خطبه پر از معنا و مفهوم غدیر، بارها بشارت حکومت عدل حضرت ولیعصر
عجل الله تعالی فرجه الشریف را می‌دهد، صاحب غدیر حضرت امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) نیز در مواضع و مواقع مختلف بارها این امتداد غدیری را اعلان نموده‌اند.
به طور مثال آن حضرت در خطبه‌ای نورانی و معرفت بخش، به وجود استمرار دهنده راه غدیر یعنی حضرت بقیة الله الاعظم ارواح العالمین له الفدا بشارت می‌دهد که جا دارد مختصری از این خطبه بگوییم: مسعودی، مورّخ و دانشمند بزرگ در مقدّمه کتاب مروج الذّهب - کتابی که شهرت جهانی دارد و مورد مراجعه علمای اسلام و محقّقان مسلمان و دیگران است و از مصادر مهمّ به شمار می‌رود- از امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) خطبه‌ای نقل کرده که مشتمل بر مطالب عالیه و مضامین شریفه است که البته بخش‌هایی از آن محتاج به تفسیر و شرح و بیان است که آن هم کار همه کس نیست، فقط رجال و بزرگانی در حدّی از عهده بر می‌آیند که همیشه انگشت‌شمار بوده‌اند.(3)
این خطبه که از آفرینش جهان و انسان شروع شده و شأن و فضیلت حضرت رسول (صلی الله علیه و آله) را با جمله‌هایی بزرگ بیان فرموده است، سخن را به امتیاز نور وجود مبارک آن حضرت می‌رساند و این جمله را که خطاب خدا به آن حضرت است، می‌فرماید:« أنْتَ الْمُخْتَارُ الْمُنْتَخَبُ، وَ عِنْدَکَ مُسْتَوْدَعُ نُورِی‌ وَ کُنُوزُ هِدَایتِی‌. مِنْ أجْلِکَ اُسَطِّحُ الْبَطْحَاءَ، وَ اُمَوِّجُ الْمَاءَ، وَ أرْفَعُ السَّمَاءَ ....»
که از این جمله، جامع‌تر و کافی‌تر برای معرّفی مقامات و شؤون ائمه اهل بیت (علیهم السلام) نیست؛ خطاب خدا و اعلام و ابلاغ خداست.
سپس مطالب مهمّی را می‌فرماید تا به ظهور ظاهری نور آن حضرت و اهل بیت (علیهم السلام) منتهی می‌شود، و سخن به بشارت وجود حضرت صاحب الأمر می‌رسد که می‌فرماید: « فَنَحْنُ أنْوَارُ السَّمَاءِ وَ أنْوَارُ الارْضِ، فَبِنَا النَّجَاةُ، وَ مِنَّا مَکْنُونُ الْعِلْمِ، وَ إلَینَا مَصِیرُ الاُمُورِ، وَ بِمَهْدِینَا تَنْقَطِعُ الْحُجَجُ، خَاتِمَةُ الائِمَّةِ، وَ مُنْقِذُ الاُمَّةِ، وَ غَایةُ النُّورِ، وَ مَصْدَرُ الاُمُورِ؛ ما نورهای آسمان و زمین هستیم، راه نجات در پیروی از ماست، سرمنشأ علم ماییم و عاقبت امر به سوی ماست. به مهدی ما حجّت ها تمام خواهد شد، همو که آخرین ائمه است و نجات دهنده امّت.»
این خطبه و این جمله‌های زرّین و نورانی و معرفت‌آفرین را که مثل مسعودی آن را از حضرت صادق (علیه‌السلام) از آباء بزرگوارش از امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) روایت نموده و بر آن اعتماد و استناد کرده است، باید تعلیم نمود، و قدر جمله‌های زرّین و معرفت‌بخش آن را گرامی داشت؛ و درس‌ها و پیام‌های بلند این جمله‌ها که تا قیامت، همه را مخاطب قرار می‌دهد بدانند و اهل بیت (علیهم السلام) را بشناسند و سزاوار است این جمله‌ها را که مسعودی این شخصیت بزرگ مطّلع به تاریخ و آثار روایت نموده است، همه حفظ کنند و به فرزندان خود بیاموزند.
• پی نوشت ها:
1. مستدرک الوسائل، جلد 12، باب 31،‌ حدیث 14094.
 2. بحار الأنوار، جلد 26، باب 5، حدیث 47.
 3. مروج الذّهب مسعودی، ج1، ص24-22.