«دختری هستم 20 ساله؛ از 10 سالگی دچار عفونت کلیه و فشار خون شدم و پدرم نیز دو سال است فوت کرده و وضعیت مالی خوبی نداریم. ازدواج کرده اما در شرف طلاق هستم و همسرم وکیل گرفته است و خواستار جهیزیه من و گذشتن من از مهریه است. من هم نمی‌توانم وکیل بگیرم. می‌خواهم ادامه تحصیل دهم ولی به دلیل مشکلات مالی نمی‌توانم. خودتان قضاوت کنید. با دو خواهر کوچک و مادرم و نداشتن تکیه گاه و آسیب‌های جسمی و روحی فراوان می‌توان زندگی را ادامه داد؟»
این پیام تلفنی را در ستون پیام‌های مردم یکی از جراید خواندم و براستی دلم آتش گرفت.
پروفسور سمیعی، متخصص بیماری‌های مغز و اعصاب گفته است: «با هزینه حج فقط یک سال می‌توان پنجاه کلینیک مغز و اعصاب و جراحی پیشرفته در کشور ایجاد کرد.» حالا که راه حج بسته است آیا فرصتی برای انجام نیکوکاری‌های بزرگ نیست؟
در کشوری که یک تازه عروس، ناله و استغاثه‌اش را در روزنامه منعکس می‌کند هنوز ماجرای حقوق نجومی به صورت یک معمای مجهول باقی مانده است و نوبخت سخنگوی دولت می‌گوید فقط 2 میلیارد تومان به صندوق دولت بازگشته است در حالی که دو ماه پیش می‌گفت 4 میلیارد تومان! لابد این هم از سه چهار نفری است که نامشان بیشتر بر سر زبان‌ها افتاده بود. مقام معظم رهبری مسأله حقوق باورنکردنی نجومی را در کشوری که صدها هزار نفر حقوق ماهانه یک میلیون و دویست- سیصد هزار تومان دریافت می‌کنند (یکی راقم این سطور، شب عید یک میلیون و 600 هزار تومان دادند بنده ابراز امتنان کردم دوباره از اردیبهشت همان یک میلیون و دویست هزار تومان شد، البته ممر درآمد من نویسندگی کتاب و پروژه است، غصه مرا نخورید فکر چند میلیون بازنشسته باشید، چه کارمندان دولت چه مشمولین تأمین اجتماعی) اسفناک دانستند و دستور رسیدگی سریع و اعلام نتیجه به مردم را صادر کردند. ولی عجالتاً که خبری نیست و دولت دارد به زمان متوسل می‌شود که موضوع فراموش شود.
تقریباً همه مسؤولان اقرار کرده‌اند که به رغم کارهای مشعشع، وضعیت رکود اقتصادی ادامه دارد. بیکاری بی‌داد می‌کند. آقای مهران مدیری چندی پیش در گفت‌وگوی تلویزیون با معاون علمی و فناوری رئیس جمهوری و برنامه «دورهمی» که من آن را در فضای مجازی دیدم حرف‌های عجیبی زد. او گفت هر وقت اینجا برنامه ضبط می‌کنیم پشت در استودیوی تلویزیون 300 نفر جمع می‌شوند که هر کدام درخواست و التماس دعایی دارند که آقای مهران مدیری برای آنان کاری انجام دهد.
مردم به قدری گرفتار و بیچاره و مستأصل هستند که حتی به مهران مدیری که فقط یک کارگردان و مجری و هنرپیشه هنرمند است متوسل می‌شوند تا باری از مشکلاتشان بردارد. می‌دانید چرا؟ زیرا در دستگاه کنونی دولت هیچ فریادرسی وجود ندارد. دولت امرار وقت می‌کند. از این ستون به آن ستون می‌کند. هیچ متوجه شده‌اید چقدر آقایان به سفرهای قاره‌ای می‌روند؟ سفرهای آفریقایی و آمریکای جنوبی وزیر محترم امور خارجه چقدر فایده داشته است؟ آقای دکتر روحانی با هزینه‌های سنگین به سفرهای دوره‌ای می‌روند در حالی که در همین منطقه خاورمیانه هزار مشکل حل نشده داریم. در اخبار آورده شده بود اسراییل با 200 موشک اتمی تأسیسات ایران را نشانه رفته است. عادل جبیر علیه ایران سخنرانی می‌کند و تلویزیون العربیه فیلمی کلیپ مانند را که در تهران گروهی از جوانان، خودجوش تهیه کرده‌اند که نشان می‌دهد موشک‌های ایرانی عربستان را با انفجارات متعدد نابود کرده‌اند و نتیجه می‌گیرد که ببینید ایران خیال جنگ و حمله به عربستان را دارد.
ترکمنستان راه را بر کامیون‌های ایرانی بسته است. نقشه‌ای در فضای مجازی گذاشته‌اند که می‌گویند طرح آمریکایی‌هاست و ایران را به کشورهای مستقل مینیاتوری تقسیم کرده و خواهان تجزیه ایران شده‌اند!
عربستان سعودی خائنینی تجزیه طلب را در بعضی از استان‌های مرزی ایران تقویت و تغذیه مالی می‌کند.
رئیس پلیس امارات علیه ایران ترهات می‌بافد. هزار مشکل اقتصادی داریم این سفرهای خارجی برای چیست؟ احمدی نژاد وقتی به سفر نیویورک می‌رفت همه از او انتقاد می‌کردند. شنیده‌ام در بعضی از سفرها 150 تن ملتزم رکاب حضور دارند. آیا نتایج این سفرها جز این است که بعدها در زندگینامه فلان آقای صاحب مقام نوشته شود کجا و کجا رفتم و چه کسانی را دیدم؟
خدا شاهد است حرف‌های من از سر دلسوزی است. این مردم فقیر و بیچاره رعایای این مملکت‌اند. این‌ها شهروندان این کشور هستند شخصی در روزنامه نوشته بود 800 هزار تومان حقوق می‌گیرم، 150 هزار تومان اجاره می‌دهم، 150 هزار تومان قبض‌هاست (آب و برق و مخابرات و گاز). فقط قبض آب من و همسرم که ساکن یک طبقه آپارتمان هستیم 1114000 ریال آمده است. براستی چه پاسخی برای مردم داریم؟
نظر شما