لورنس عربستان

احتمالاً ماجرا بر می گردد به سال 1961میلادی. وقتی انگلیسی ها داشتند بخش هایی از فیلم «لورنس عربستان» را می ساختند. ظاهر قضیه این است که «ملک حسین» شاه اردن به نظامیان کشورش اجازه داد بود به عنوان سیاهی لشکر در فیلم حاضر شوند و حالا خودش هم رفته بود سر صحنه فیلم برداری. آنجا چشمش افتاد به خانم «آنتوانیت گاردنر» که از یهودیان انگلیسی بود و البته پدرش «والتر پرسی گاردنر» افسر ارتش انگلیس نیز مدتی نظامیان اردنی را آموزش داده بود و حالا هم در مبارزه با بحران کم آبی با دولت اردن همکاری می کرد! شاه اردن که بتازگی همسرش را طلاق داده بود به خانم هنرمند دل باخت و 8 ماه بعد یعنی در ژانویه سال 1962 نخستین فرزندشان یعنی «عبدالله» با چشمان آبی به دنیا آمد. حالا اینکه فرزند شاه اردن و خانم «گاردنر» 8 ماهه و نارس به دنیا آمد یا اینکه خدای ناکرده حاصل رابطه مخفیانه و پیش از ازدواج شاه با یک دختر انگلیسی بود را نمی دانیم. فقط این را می دانیم که وقتی «عبدالله» به دنیا آمد فیلم «لورنس عربستان» در سینماهای جهان به نمایش در آمده بود! این را هم اضافه کنیم که خانم «گاردنر» 9 سال بعد و پس از به دنیا آوردن 4 فرزند چون حاضر به دست کشیدن از یهودیت نشده بود، از «شاه حسین طلال» جدا شد.

جناب سرهنگ ارتش انگلیس

بخشی از تحصیلات ابتدایی را در کشورش گذراند و سپس به انگلستان رفت در مدرسه «سنت ادموند» تحصیل را ادامه داد. دوره متوسطه را هم در دبیرستان« ایگل بروک» و آکادمی «دیرفیلد» آمریکا تمام کرد و برای ادامه تحصیل دو باره به انگلستان و دانشکده «پمبروک» در اکسفورد بازگشت که در فهرست کمک کنندگان مالی به این دانشکده نام خودش آن بالا بالاها دیده می شد! «عبدالله» مدتی هم در دانشکده روابط بین الملل «ادموند ای . والش» در دانشگاه «جرج تاون» درس خوانده و از آنجا مدرک کارشناسی ارشد گرفته است. البته سال 1980 دانشجوی دانشکده افسری سلطنتی در انگلستان بوده و شاید برای همین روابطی نزدیک با ارتش انگلیس دارد و در سواره نظام سبک آن که یک هنگ زرهی به شمار می رود ، سرهنگ و جانشین فرمانده سواره نظام محسوب می شود.

قرار نبود شاه بشود

بر اساس قانون اساسی اردن ، ولیعهد این کشور باید فرزند شاه و یک ملکه مسلمان باشد. برای همین ، مادر یهودی «عبدالله» که حاضر نشده بود اسلام بیاورد و تنها موافقت کرده بود که شاه او را «مونا الحسین» لقب بدهد، هیچگاه به عنوان ملکه رسمی معرفی نشد تا شاهزاده «حسن» برادر شاه اردن به عنوان ولیعهد معرفی شود. ولیعهدی عموی «عبدالله» تا زمان اعلام ابتلای «شاه حسین طلال» به سرطان ادامه داشت و یکباره اعلام شد «عبدالله» جایگزین او شده است . مخالفت های مردمی با این ماجرا راه به جایی نبرد و چند ماه بعد با مرگ حسین طلال ، در میان حیرت همگان عبدالله دوم به حکومت رسید. البته من و شما اگر بدانیم « حسن طلال» بر خلاف برادرش از مخالفان سرسخت صهیونیستها و بسیار علاقمند به شیعیان بود دیگر از عزل یکباره اش از ولیعهدی حیرت زده نمی شویم.

شعار صلح با همه و سرکوب آزادیخواهان

آمار و ارقامی که اینجا و آنجا در باره «اردن» منتشر می شود نشان می دهد این کشور پس از به قدرت رسیدن «عبدالله دوم» از حیث اقتصادی پیشرفت کرده و میزان سرمایه گذاری خارجی نیز در آن افزایش پیدا کرده است. بخش های خصوصی در کنار بخش های دولتی در عرصه اقتصاد فعال شده اند و مناطق آزاد تجاری نیز رونق گرفته است. در عرصه سیاسی نیز «ملک عبدالله دوم» تلاش کرده با حضور در محافل مختلف و دیدار با سران کشورها خود را به عنوان رهبری که به دنبال تحقق شعار«اسلام سنتی : مسیر صلح» است معرفی کند. او در سخنرانی ها و یا دیدارهایش با سران دیگر کشورها همواره از صلح، شکیبایی ، همزیستی و همکاری مسلمانان و مسیحیان می گوید اما در عین حال در برابر گزارش های دیده بان حقوق بشر که او و حکومتش را به شکنجه و آزار مخالفان محکوم می کند سکوت کرده و عین خیالش نیست که بیشتر مجامع اروپایی از او به دلیل حکومت استبدادی ، مخالفت با آزادی بیان و مطبوعات و... انتقاد می کنند.

چرا هاشمی؟

این را می دانید که کشور اردن به «اردن هاشمی» معروف است و این عنوان در همه مناسبات رسمی و دولتی استفاده می شود. دلیلش هم بر می گردد به اینکه شاهان اردن از جمله «عبدالله دوم» نسب و نژاد خودشان را بر اساس شجره نامه سلطنتی، منتسب به امام حسن مجتبی (ع)  و در نتیجه خاندان پیامبر (ص) می دانند. اما شجره نامه سلطنتی اردن آنچنان در جعل نسب و نژاد ناشیانه عمل کرده است که علاوه بر مسلمانان صدای مورخان غیر مسلمان را هم در آورده است. جوری که خانم «مری کریستینا ویلسون» مورخ و استاد دانشگاه ماساچوست در کتابش – ملک عبدالله ، بریتانیا و ساخت اردن –  با استناد به اطلاعات فاش شده از بایگانی وزارت کشور و امور کشورهای مشترک المنافع بریتانیا ، این شجره نامه را جعلی می داند و انتساب این خاندان به اهل بیت(ع) را رد می کند.

مخترع هلال شیعی

لابد برای شما هم جای سؤال است که آیا تلاش جدی «عبدالله» برای منتسب شدن به خاندان پیامبر(ص) را باور کنیم یا دشمنی عجیب و غریب و کینه توزی اش را نسبت به شیعیان؟ او که در برخورد با پیروان سایر ادیان از صلح و همزیستی سخن می گوید و تکفیری ها را به خاطر تعصب شان محکوم می کند وقتی به شیعیان می رسد برای نخستین بار از «هلال شیعی» سخن می گوید ، اعراب را به کشتار و سرکوب شیعیان تهییج می کند و بهانه دست غربی ها می دهد. خب! با این همه تضاد و تفاوت در شخصیت و رفتار و عقاید شاهی که به یهودی زادگی و دست پروده انگلیس بودن معروف است دیگر تعجب نکنید اگر برخی جریانهای منحرف یا متعصب داخلی چند سال قبل پایشان را دریک کفش کرده بودند که عبدالله دوم با چشمهای آبی و چهره اروپایی، همان «سفیانی»  و از نشانه های قطعی نزدیک بودن ظهور امام زمان (عج) است! البته یقین دارم وقتی هم یادتان بیاید که دولت نهم برای مدتی، بدجور اصرار داشت که شاه اردن را به تهران بیاورد اصلاً تعجب نخواهید کرد چون پادشاه چشم آبی پیش از آن و زمانی که هنوز متهم به «سفیانی » بودن نشده بود در زمان دولت اصلاحات به تهران سفر کرده بود!