به گزارش قدس آنلاین به نقل از ایکنا، امروزه مطالعات بینرشتهای قرآن کریم جایگاه خاصی پیدا کرده است و از زوایای مختلفی به مطالعه و بررسی تخصصی قرآن از نگاه سایر رشتهها علمی توجه میشود. از جمله این مطالعات، پژوهشهایی است که در حوزه اعجاز لفظی قرآن انجام شده یا در حال انجام هستند. یکی از این رشتههای مرتبط با اعجاز لفظی قرآن، رشته نهاننگاری (Steganography) است. نهاننگاری علم پنهان کردن اطلاعات در بین اطلاعات دیگر است.
علی دلیلی، دبیر کل سابق فناوری اطلاعات وزارت علوم، تحقیقات و فناوری در سالهای اخیر به بررسی قرآن از منظر نهاننگاری پرداخته است. وی درباره تعریف نهاننگاری گفت: در نهاننگاری اطلاعات با هم ترکیب نمیشوند، بلکه موقع نوشتن اطلاعات پیامهای خاصی به شکلی مشخص در نقطههای معینی قرار داده میشوند. بهعنوان نمونه، حرف اول کلمات دوم جملات یک در میان اگر پشت سرهم نوشته شوند، پیام خاصی میشود. بهبیان دیگر، یک پیام خاصی از آن دریافت میشود.
تناسب الفاظ و عبارات قرآن با حقیقت
وی در ادامه افزود: اگر ما به قرآن هم از این زاویه نگاه کنیم ممکن است به اطلاعات خوبی دست یابیم و موارد متعددی از تناسب لفظ و عبارات و ظاهر با معنا، حقیقت و طبیعت پیدا میشوند. کلمه «وحید» به معنای «تنها» فقط یک بار در قرآن آمده و به کار گرفته شده است. لازم به ذکر است هیئت و مشتقات و مصدر «وحد» آن مطرح نیست و فقط کلمه «وحید» مطرح است. مثال دیگر، واژههای «أزواجنا»، «أزواجکم» و «أزواجهم» است که اگر تعداد آنها شمرده شوند، اعداد زوج و جفت مانند دو، چهار، و شش و از این قبیل اعداد به دست میآید. «سبع سماوات» یا «سماوات سبع» در قرآن فقط هفت بار آمده است.
دبیر کل سابق فناوری اطلاعات وزارت علوم تصریح کرد: قرآن «للناس»(یعنی برای مردم) است. اگر برای مردم شرایط زمان و مکان در نظر گرفته شود و علیرغم اینکه عقول افراد هم کم و زیاد میشود، مشخص میشود که پیامهای قرآن «للناس» است و برای هر کسی پیام خاصی دارد. «أینما تولوا فثم وجه الله» از هر زاویهای با هر علمی به قرآن نگاه شود چیزهای بهتر و دقیقتری دیده میشود و ملاحظه میشود که قرآن اعجاز است.
دلیلی در بخش دیگری از سخنانش به تناسب لفظی و ظاهری برخی از مسائل شریعت با قرآن پرداخت و اظهار کرد: نمازهای پنجگانه در پنج نوبت زمانی صبح، ظهر و عصر و مغرب و عشاء خوانده میشوند. آیا پنج نوبت در قرآن نهاننگاری شده است؟ اگر به قرآن مراجعه شود میبینیم که واژههای «شطره» یا «شطرک» دقیقا پنج بار آمده است، اما به نظر میرسد وقتیکه نمازهای ظهر و عصر و مغرب و عشاء با همدیگر جمع میشود، با اینکه شطره در پنج نوبت گفته شده، ولی در سه آیه به کار رفته و به صورت دو تا دوتا با هم جمع شدهاند.
وی افزود: «اعبدوا الله» دقیقا ۱۷ دفعه بیان شده است که به نظر میرسد به ۱۷ رکعت نمازها بهعنوان مصداق کامل، جامع و عمود الدین عبادات اشاره دارد؛ همچنین وقتی گفته میشود «أقاموا الصلاة» این هم ۱۷ دفعه آمده است.
دلیلی در ادامه به بیان مواردی از ارتباطات ائمه(ع) با قرآن پرداخت و تصریح کرد: در قرآن مواردی دیده میشود که به ولایت اشاره دارد؛ بهعنوان نمونه، واژههای «ولی» و «مولی» هر کدام به طور جداگانه فقط ۱۲ مورد بهکار رفتهاند و حتی به جزئیات ائمه(ع) هم پرداخته شده است. امام حسن مجتبی(ع) کریم اهل بیت، امام دوم است و تنها دو آیه وجود دارد که در آنها حسن و کریم به کار رفته است.
وی درباره امام هشتم اظهار کرد: «رضوان» در هشت مورد بیان شده و ریشههای «رضی» و «رضو» در ۶۴ مورد آمدهاند که ۶۴ مضربی از عدد هشت است. مرقد دو امام(ع) در کاظمین قرار دارد و کلمه «کاظمین» دو بار بیان شده و حتی کلماتی که از ریشه «ک ظ م» هستند بدون توجه به معنا و مستقل از معنا ۷ بار گفته شده است.
دبیر کل سابق فناوری اطلاعات وزارت علوم با اشاره به آیه «وَلَا رَطْبٍ وَلَا یَابِسٍ إِلَّا فِی کِتَابٍ مُبِینٍ: و هیچ تر و خشکی نیست مگر اینکه در کتابی روشن [ثبت] است»(انعام/۵۹) گفت: قرآن علم خداوند است و گذشته و آینده همه چیز را در خودش دارد.
وی در پاسخ به سؤالی مبنی بر اینکه چه رویکردهای جدیدی برای کسانی که خواهان ادامه این روش هستند پیشنهاد میدهید؟ تصریح کرد: قرآن تبیانا لکل شئ و للناس است، به این معنا که هر ناسی در هر زمانی با هر علمی هر درجه و سطحی با هر ابزاری میتواند به سوی قرآن برود. در هر رشتهای، با علم آن رشته و ابزارهای مربوطه اگر به طرف قرآن برویم، همه چیز را میتوان پیدا کرد. با تمام رشتهها و در سطوح مختلف میتوان به سمت قرآن رفت و به قدری حوزهها وسیع است که نباید محدودیتی برای آنها در نظر گرفت.
وی افزود: شدیدا تأکید میشود که نباید چنین گفته شود که شارع قطعا و فقط این نظر را داشته است و این نظر یک نظر قطعی محسوب میشود، بلکه، لازم است که این موارد با احادیث تطبیق داده شوند و از احادیث قطعیالصدور و قطعی معنا و محتوا تبعیت شود و چیزی بیشتر از آنچه از معصوم به ما رسیده است، بر قرآن افزوده نشود و در چارچوب بیانات معصومین(ع) حرکت کنیم. اگر در جایی روایاتی از معصومین(ع) وجود نداشت، باید به اصول دیگر مانند قرآن و عقل و غیره مراجعه کرد و در چارچوب آنها حرکت کرد.
دلیلی درباره مستندسازی این یافتهها بر اساس منابع نقلی، اظهار کرد: کار شورای نگهبان قانون اساسی آن است که مصوبات مجلس مخالف قانون اساسی و مخالف شرع اسلام نباشد، بنابراین باید یک مجمع باشد که بگوید این مخالفتی با شرع اسلام ندارد و اینکه به طور حتمی با شرع تطبیق داشته باشد، مقصود نیست.
وی در پایان گفت: ندادن اطلاعات قسمتی از امنیت اطلاعات است حتی حدیث هم وجود دارد که اگر ما همه چیز را بیان میکردیم چیزی از دین باقی نمیماند ندادن بعضی از اطلاعات از دادن آنها مهمتر است.
۷ مهر ۱۳۹۵ - ۱۷:۰۰
کد خبر: 459953
قدس آنلاین: قرآن تبیانا لکل شئ و للناس است، به این معنا که هر ناسی در هر زمانی با هر علمی هر درجه و سطحی با هر ابزاری میتواند به سوی قرآن برود. در هر رشتهای، با علم آن رشته و ابزارهای مربوطه اگر به طرف قرآن برویم، همه چیز را میتوان پیدا کرد. با تمام رشتهها و در سطوح مختلف میتوان به سمت قرآن رفت و به قدری حوزهها وسیع است که نباید محدودیتی برای آنها در نظر گرفت.
نظر شما