بامداد دیروز اولین رویارویی دو نامزد انتخابات ریاست جمهوری آمریکا در اولین مناظره تلویزیونی رقم خورد. نظرسنجی‌ها تا پیش از آغاز این مناظره حاکی از اختلاف اندک دو رقیب در عرصه انتخابات، و بیانگر اختلافی کمتر از پنج‌درصد بود. فارغ از تمام فراز و فرودهای تبلیغات انتخاباتی این دوره از رقابت‌های انتخابات ریاست جمهوری آمریکا و تفاوت‌های قابل‌توجه آن با دوره‌های پیشین در مناظره تلویزیونی بامداد دیروز سخنان دو نامزد در مورد توافق هسته‌ای با ایران از دو جهت حائز اهمیت و قابل‌بررسی می‌نماید: نخست آنکه ایران موضوعی نیست که نامزدهای ریاست جمهوری چه در عرصه داخلی (که البته متأسفانه افکار عمومی آمریکا دید خوبی نسبت به کشور ما ندارند) و چه در صحنه بین‌المللی بتوانند آن را نادیده بگیرند. مورد دوّم آنکه هدف از بیان این سخنان که به‌نظر می‌رسد صرفاً مصرف داخلی داشته و یا نهایتاً درجهت جلب رضایت رژیم صهیونیستی گفته شده؛ مشخص است نه‌تنها بنابرگفته آقای ترامپ توافق هسته‌ای ایران را به قدرتی مهم تبدیل نکرده (چراکه قدرت ایران در بعد داخلی و منطقه‌ای پس از برجام پدید نیامده و این توان و پتانسیل از قبل وجود داشته است)، بلکه با تحمیل قراردادهایی چونFATF دستگاه اجرایی را تا سطح خود تحریمی تنزل داده و ارایه تعهدات مندرج در متن برجام را به عدم بهره‌مندی برخی ارگان‌ها و حتی وزارتخانه‌ها مشروط نموده و... البته بنده با این قسمت گفته‌های آقای ترامپ که: «این توافق بدترین توافق تاریخ بود» موافقم (بدترین برای ایران). پرواضح است آن‌طورکه خانم کلینتون مدعی است، این توافق از شلیک هیچ گلوله‌ای جلوگیری نکرده؛ چراکه اساساً شرایط برای ورود آمریکا به جنگ جدید در منطقه به هیچ‌وجه فراهم نبوده و این مهم بارها توسط مقامات فعلی و پیشین آمریکایی مورد تأکید قرار گرفته است. همچنین ادعای وی درمورد نزدیک‌شدن ایران به تولید اورانیوم غنی‌شده در ابتدای تصدی پست وزارت خارجه توسط وی حتی درصورت صحت منافاتی با مقررات بین‌المللی نداشته، مضاف بر آنکه ایران بارها اعلام کرده که ساخت سلاح هسته‌ای را نه‌تنها در دکترین نظامی خود ندارد، بلکه بنابر فتوای رهبری بصیر، حتی به‌لحاظ شرعی هم آن را حرام می‌داند. در این میان اظهارنظرهای برخی مقامات مسؤول در سازمان انرژی هسته‌ای که حاکی از توفیق در برنامه هسته‌ای کشور پس از برجام می‌باشد را در حالت خوشبینانه می‌توان توفیق در مقوله‌هایی جزئی و زیرمجموعه فعالیت‌های هسته‌ای دانست، اما از آنجاکه این سخنان رئیس سازمان انرژی هسته‌ای پس از افشاگری یکی از روزنامه‌های آمریکا در مورد برنامه هسته‌ای روبه‌جلوی ایران بیان شد، این افشاگری را می‌توان ممری برای عبور مقامات ایران از بحران بی‌حاصل‌بودن برجام در ابعاد گوناگون دانست. درنهایت به‌عنوان یک کارشناس مدیریت تبلیغات سیاسی، بیان این نکته را ضروری می‌دانم که در شرایط حاضر پیشی‌گرفتن هریک از دو نامزد ریاست‌جمهوری در انتخابات آمریکا (حتی برای یک‌درصد) کار را برای رقیب در زمان باقی‌مانده بسیار سخت می‌کند. البته پس از مناظره اخیر به جز CNN و چند رسانه دیگر، نتایج منتشره از نظرسنجی سایر رسانه‌ها حاکی از افزایش اختلاف حدوداً ده‌درصدی به‌نفع آقای ترامپ می‌باشد (هرچند این نظرسنجی‌ها علمی نبوده و مراجع ذی‌صلاح در حال نظرسنجی می‌باشند). درصورت پیشی‌گرفتن آقای ترامپ، تغییر معادله برای رقیب غیرممکن خواهد بود، مگر آنکه رفتار آقای ترامپ باعث کاهش محبوبیتش شود. بنابراین زنگ خطر برای آن بخش از هیأت حاکمه کشورمان که براساس شایعات، روی پیروزی خانم کلینتون، توافق‌های پنهان و در پی آن گشایش در اوضاع حساب بازکرده‌اند، به صدا درمی‎‌آید.