چندماه پیش بود که سرگئی لاوروف، وزیر خارجه روسیه، سطح همکاری میان کشورش و جمهوری خلق چین را بهترین نمونه از روابط بین کشورها دانست. حالا مطابق آنچه خبرگزاری «اسپوتنیک» گزارش کرده است، ایگور مورگولوف، معاون لاوروف نیز پنجشنبه گذشته در شصت و هفتمین سالگرد تأسیس جمهوری خلق چین گفته است: «روسیه صادقانه از دستاوردها و موفقیت‌های پکن که شریک دو جانبه و بین‌المللی ماست، خوشحال است. ما صادقانه قدردان مناسبات خود با چین بوده و این روابط را بهترین روابط میان دو کشور در طول تاریخ می‌دانیم.»
جز آنچه آمد، طی ماه‌های اخیر توسط مقام‌های متعدد روس‌ها بر نوعی روابط منحصر به فرد میان آن‌ها با پکن تأکید شده است. بتازگی پوتین طی اظهاراتی با حسرت از روزگار «شوروی بزرگ» یاد کرده و گفته است، اگر مدبرانه عمل می‌شد، امکان حفظ آن امپراتوری وجود داشت... . این همه نشان می‌دهد کرملین دست کم تا زمانی که زمامداری آن با ولادیمیر پوتین است، درصدد احیای نقش ابرقدرت شرق در منطقه و جهان است. حضور مؤثر روس‌ها در معادلات سوریه و عراق، قاطعیت آن‌ها در الحاق شبه جزیره کریمه به خاک خود، ورود مؤثر به مناقشه‌های منطقه‌ای دیگر، اما بسیار مهمی نظیر درگیری‌های یمن و تحولات افغانستان، همه و همه نشانگر آن است که مسکو آماده می‌شود تا بار دیگر نقش پیشین خود را به عنوان یکی از طرفین اصلی در هر اتفاق مهم جهانی احیا کند.
روس‌ها برای بازگشت به مسکو و جایگاه سابق خویش، علاوه بر تجدید قوای نظامی که سرگرم انجام آنند، نیازمند یک بازسازی اقتصادی از یک سو و ایجاد یک جبهه نیرومند دیپلماتیک از سوی دیگرند. برای رسیدن به هر دوی این موارد، پکن می‌تواند بهترین شریک تلقی شود. همانند کرملین، چینی‌ها نیز در پاره‌ای از امور، به طور جدی با آمریکا و متحدان غربی‌اش دچار تنش و اختلافات ریشه‌ای هستند. بخشی از این تضاد منافع بر سر مناطق و جزایری در دریای چین جنوبی بروز کرده و تا هنوز هم ادامه دارد. در بعد اقتصادی نیز پکن را اژدهای زرد می‌نامند. این اژدها به اذعان خود طرف‌های غربی در حال بدل شدن به لوکوموتیو اقتصاد جهان و حذف ایالات متحده از این مقام است. از سوی دیگر چینی‌ها یک امتیاز منحصر به فرد دیگر نیز دارند که بسیار به کار روس‌ها می‌آید و آن عضویت دایم در شورای امنیت سازمان ملل و داشتن حق وتو است. این همه در کنار یک ارتش اتمی بسیار بزرگ از پکن یک متحد تمام عیار برای امروز روس‌ها می‌سازد. آن‌ها در قدم اول برآنند تا با همکاری چین و اقتصادهای نوظهور دیگر در مجموعه «بریکس» کار ‌کنند تا گردش دلار در معاملات جهانی مختل شود. در این صورت نخستین قدم برای به زیر کشیدن کاخ سفید از جایگاه فعلی‌اش در جهان برداشته شده است. در قدم بعدی برای پیشبرد اهداف منطقه‌ای و بین‌المللی خویش در سازمان ملل، کرملین نیاز مبرمی به چینی‌ها دارد. پشتوانه نظامی پکن هم در بزنگاه‌ها می‌تواند کفه مناسبات روسیه را با طرف‌های غربی سنگین‌تر کند. به این دلایل مقام‌های روس تا این حد سخن از نزدیکی با چین می‌زنند، اما باید منتظر ماند و دید چشم بادامی‌ها در ازای گسترش این مناسبات از کاخ سرخ چه چیزی طلب می‌کنند.