قدس آنلاین / رقیه توسلی: وقت آن است که صریح تر از همیشه حرف بزنیم... از انتظارات... از دلخوری هایی که داریم... از پرسش هایی که سال هاست بی جواب مانده اند...

بنشینم گِره ها را باز کنیم و بپرسیم چرا زباله هایتان را در طبیعت رها می کنید!؟ تابستان تان را به استان های ساحلی و شمالی می آورید، از روستا و جنگل و ییلاقات و کوهستان این دیار زیبا، میهمان نوازی می بینید و بدرفتاری نشان می دهید!!

اینکه چرا این پاییز هم نفس محیط زیست مان را تنگ کردید و دلتان برای چشم انداز سبز- آبی خلقت خدا نسوخت؟ چرا سوغات تان به ما و تفرجگاه های خزری، همیشه انبوهی زباله و بی وفایی ست ؟

بیچاره جانداران جنگلی و ماهی ها و پرنده ها و حیوانات اهلی، که باز امسال هم شکایت تان را آورده اند پیش بومی ها. بیچاره محلی ها که دوباره مستاصل اند که چرا دست شان نمک ندارد و میهمانانشان، اینقدر نامهربانی بلدند!؟

این چرخه معیوب غیرفرهنگی و این دهن کجی تا به کی... ؟ تا به کی میزبان ها، منزلگاه های خرم را با "خوش آمدید" بسپارند دست مسافران و درپایان، ساحل و رودخانه و جنگل و دشتی کریه و متعفن تحویل بگیرند؟

دوستی دوطرفه، دوستی ست، گردشگر زباله ریز! و گاهی تاوان های بزرگ برای اشتباهات دم دستی نوشته می شوند. مثل عوامل بیماری زایی که با رهاسازی زباله در عرصه های جنگلی و شناگاهی پدیدار می شود. و بعد ازمدتی ساکنان حاشیه دریا می بینند دام ها و پرندگان دریایی و آبزیان خطه شان به مرگ و مرض زیست محیطی آلوده شده اند. و صدالبته پشت بندش شیوع بیماری مشترک انسان و حیوان.

اگرچه شما هموطن طبیعت ستیز همه دانستنی ها را از برید... هم  فاجعه زیست محیطی را و هم عاقبت میلیون ها تُن زباله ای را که در ایام سفر با بی خیالی و بی مسولیتی بر تن نازنین طبیعت برجای می گذارید !! اما این را نمی دانید که طبیعت بعد از کوچ شما، پاییز را چقدر بیمار و غمگین است و به سقوط  فکر می کند...نمی دانید، چون طبیعت هم مثل آدم ها تنها با دوستان و دلواپسان و خیرخواهان خود درد و دل می کند.

برچسب‌ها

پخش زنده

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.