رسانه‌ها گزارش دادند، توپخانه ارتش ترکیه مستقر در شمال موصل، مناطقی را بشدت گلوله باران کرده و بر اثر آن دو نفر کشته و چهار نفر زخمی شدند. همزمان خبر رسیده که آنکارا مدعی شده است، در حملات به موصل و آزادسازی این شهر شرکت خواهد کرد و در حال آماده کردن صدها تن از نیروهای خود برای انجام این عملیات است. این اخبار با واکنش شدید دولت عراق رو به رو شده و حتی آمریکایی‌ها نیز این اقدام ترک‌ها را محکوم کرده و مدعی شده‌اند، نیروهای ائتلاف در آزادسازی موصل نقش مهمی خواهند داشت، اما حضور مستقل و مستقیم آنکارا برای این منظور، تصمیم نادرستی است. با این برخوردها معلوم نیست که آیا اردوغان بر وارد کردن ارتش برای حمله به موصل اصرار خواهد کرد یا از تصمیم خود عقب خواهد نشست.اما چرا با وجود احتمال وقوع جنگی سخت و تلفات بالا در نبرد با نیروی اصلی داعش که به واقع حافظ پایتخت این گروه در عراق است، ترکیه اصرار دارد یگان‌هایی از ارتش را به میدان نبرد بفرستد؟ برای آنکارا حضور در عراق بسیار مهم است، هم از نظر کنترل تحولات یک کشور همسایه و مهم‌تر از آن، بررسی وضعیت کردهای پ.پ.ک که مقر اصلی آن‌ها در کوهستان‌های شمال عراق است. ترکیه از دیرباز از ترکمان‌ها در عراق حمایت جدی می‌کند و این حمایت اکنون هم ادامه دارد. هم اکنون نیز ارتش این کشور بیشتر در مناطق و روستاهایی اردو زده و پایگاه ایجاد کرده که به ترکمان‌ها تعلق دارد. اردوغان در عراق به خاطر آنچه آمد، به فکر حفظ کارت‌های خود و داشتن نقش مؤثر در تحولات پیش رو و نیز فقط همین نقش و تأثیر برای ترکمان‌هاست.از طرف دیگر ترک‌ها بیشتر و بهتر از هر کسی می‌دانند، زمانی که نبرد موصل نهایی شود و آمریکایی‌ها نیز وارد جنگ شوند، معنایش آن خواهد بود که کار داعش تمام است و احتمالاً بخش عمده امکانات و نیروهای آن از موصل منتقل شده‌اند، بنابراین وقتی زمان نبرد نهایی موصل برسد، چندان پیچیده نخواهد بود و هر کسی زودتر وارد شهر شود و بخش‌های راهبردی آن را به کنترل خویش درآورد، در ادامه نیز شبیه آنچه در حلب رخ داد، نقش تعیین کننده‌ای در تحولات آینده خواهد داشت. عراقی‌ها که خوب می‌دانند این به ظاهر کمک امروز ترک‌ها برای حمله به موصل فردا ممکن است با سوءاستفاده از ترکمان‌ها به یک باج خواهی پردردسر منجر شود، از هم اکنون با این رویه بشدت مخالفت کرده‌اند. آمریکایی‌ها هم اگر چه پشت عنوان و پرچم ائتلاف پنهان شده‌اند، اما در عمل خودشان را همه کاره می‌دانند و به دنبال رقیب تراشی برای خویش نیستند، بنابراین برآنند اگر ترکیه قصد  دارد در آزادسازی موصل نقش ایفا کند، باید در قالب فرماندهی آنان وارد کارزار شود، نه مستقل، این در حالی است که برای تحقق آرزوها و نقشه‌های خود در عراق با رویکرد واشنگتن در مواردی همسو نیست.