آن گونه که از بیان نورانی حضرت اباعبدالله الحسین(علیه‌السلام) مشخص است، یکی از اهداف مهم و اصلی قیام تاریخ ساز سیدالشهدا(علیه‌السلام) احیای فریضه امر به معروف و نهی از منکر بود؛ فریضه ای که متأسفانه گاه دچار غفلت و فراموشی می‌شود و آن طور که باید و شاید نه تنها در کلام، بلکه در حوزه عمل مورد توجه و اهتمام جدی واقع نمی‌شود. در دهه نخست محرم که به همین مناسبت به عنوان دهه امر به معروف و نهی از منکر نیز نامیده شده، یکی از مباحث ضروری این است که چطور می‌توان با توجه به حال و هوای معنوی ایام حزن اهل بیت(علیهم‌السلام) و بخصوص ظرفیت عظیم عزاداری امام حسین(علیه‌السلام) و هیأت‌های مذهبی، به احیای این فریضه نسبتاً فراموش شده کمک کرد. پیش از هر چیز باید دانست که بنا بر تأکید آموزه‌های دینی، برپایی چنین فریضه ای تکلیفی بر عهده همه مردم و از جمله حاکمیت است و این مسأله آن چنان مهم است که به واسطه آن، دیگر فریضه‌های الهی برپا داشته می‌شود.
نقش هیأت‌ها و محافل مذهبی، بخصوص خطیبان و سخنرانان مذهبی بسیار مهم و کلیدی است، چه آنکه سخنرانان و واعظان به تبیین معارف اهل بیت(علیهم السلام) و حقایق نهضت عاشورا در بالای منبرها می‌پردازند و شاعران و مداحان و ذاکران اهل بیت(علیهم السلام) نیز همین مأموریت را با چاشنی عاطفه و شعور حسینی، متولی و عهده‌دار می‌شوند. آنچه ضروری است، اینکه هم وعاظ و سخنرانان و هم مداحان و ذاکران بر اساس تعالیم ناب قرآن و اهل بیت(علیهم‌السلام) به تبیین معارف و برپایی عزا و روضه خوانی و سینه زنی اهتمام بورزند و بشدت مراقب باشند که شبهه و بدعتی را در این زمینه وارد عزاداری سیدالشهدا(علیه‌السلام) نکنند. از سویی باید این دو قشر مهم و پرمخاطب هم به جنبه‌های معرفتی و هم جنبه‌های عملی نهضت حسینی بپردازند؛ به این معنا که لحن و نغمه‌ها نباید خالی از معرفت و بصیرت حسینی باشد. به عبارت دیگر، روضه خوانان و مداحان نباید تنها به بیان رنج و مصیبت اهل بیت(علیهم السلام) بپردازند، بلکه باید فلسفه و هدف از این رنج و مصیبت‌ها و بخصوص قیام حضرت اباعبدالله(علیه‌السلام) را برای مردم تبیین کنند که این کار البته باید با ظرافت‌ها و در نظر گرفتن جاذبه‌های مشروعی مثل شعر و مداحی‌های زیبا و حزن انگیز همراه باشد.اگر ما فقط مصیبت را بیان کرده و نگوییم که برای چه هدفی این رنج و مصیبت اتفاق افتاده، این ذکر و تلاش برای بیان مصیبت در نهایت عقیم است، به این سبب که ذکر مصیبت و برپایی عزا زمانی بارور و شکوفاست که هدفی که امام حسین(علیه‌السلام) به خاطر آن به آن مصیبت عظما دچار شد، بیان شود و به این وسیله به تقویت شعور و بصیرت مردم در حمایت از دین خدا و ولایت باوری و ولایت یاوری کمک کنیم.
رهبر معظم انقلاب در سال‌های اخیر نسبت به خطر سکولاریسم در هیأت‌ها هشدار داده و می‌دهند؛ به این دلیل است که یزیدیان زمان بدین وسیله می‌خواهند مردم تنها مشغول به یک سری ظواهر امر باشند و از توجه به عمق فلسفه و قیام سیدالشهدا(علیه‌السلام) که مبارزه با ظلم و احیای امر به معروف و نهی از منکر بوده، غافل شوند. البته پرداختن به عزاداری‌ها و تعظیم شعایر یک امر لازم است، اما در کنار آن باید به اهداف قیام حسینی و چگونگی ثبات قدم در این مسیر نورانی نیز توجه ویژه داشته باشیم تا ان‌شاءالله جزو یاوران حقیقی امام زمان(عجل الله تعالی فرجه) در دوران پرتلاطم غیبت باشیم.