به گزارش قدس آنلاین، اگر انسان همواره خدا را ناظر بر افکار و اعمال خود بداند و آگاه باشد که به عنوان اشرف مخلوقات بر روی زمین است، در می‌یابد که شایستگی کسب نعمت‌ها و موهبت‌های فراوانی را دارد. فضایل و کمالات اخلاقی زمانی از پشتوانه قابل اعتمادی برخوردار می‌شود که تکیه بر ایمان به خدا و کلمه توحید داشته باشد و تنها ایمان به خداست که می‌تواند در تار و پود وجود انسان نفوذ کند و تمامی‌وجود انسان را تحت تسلط خود گیرد. خداوند در آیات قرآن وعده می‌دهد که ایمان ‌آورندگان را یاری می‌نماید: «اَلا إِنَّ نَصْرَ ا...ِ قَرِیبٌ»؛ «آگاه باشید که یاری خدا نزدیک است. » (بقره/۲۱۴) و گاه به فرشتگان خود فرمان می‌دهد که مومنان را یاری کنند: ««در حقیقت، کسانی که گفتند: «پروردگار ما خداست» سپس ایستادگی کردند، فرشتگان بر آنان فرود می‏آیند [و می‏گویند:] «هان، بیم مدارید و غمین مباشید، و به بهشتی که وعده یافته بودید شاد باشید. در زندگی دنیا و در آخرت دوستانتان ماییم، و هر چه دل‌هایتان بخواهد در [بهشت‏] برای شماست، و هر چه خواستار باشید در آنجا خواهید داشت. » (فصلت/۳۰ و ۳۱) نکته مهم دیگر این است که توکل به خدا موجب آرامش درونی فرد می‌گردد: «همان کسانی که ایمان آورده‏اند و دلهایشان به یاد خدا آرام می‏گیرد. آگاه باش که با یاد خدا دلها آرامش می‏یابد. »(رعد/۲۸) با آرامش درونی می‌توان حوادث و رخدادها را به گونه‌ای مثبت تعبیر کرد. در حقیقت باید گفت ایمان دری به سوی موفقیت و کامیابی است.

فرهنگ اجتماعی و خانوادگی

یکی از زمینه‌هایی که در سوق دادن تفکر انسان به سوی نگرش مثبت یا منفی نقش مهمی‌دارد، فرهنگ خانواده و اجتماع است. حقیقت این است که از اوان کودکی، تربیت، اخلاق، رفتار و باورهای والدین، معلمان و اطرافیان در شکل‌ گیری شخصیت انسان نقش بسیار مهمی‌دارد. خداوند در آیات قرآن والدین را به تربیت صحیح فرزندان و مراقبت از آنان فرمان داده است:«خداوند به شما درباره فرزندانتان سفارش می‏کند:...». (نساء/۱۱) «ای کسانی که ایمان آورده‏اید، خودتان و کسانتان را از آتشی که سوخت آن، مردم و سنگ‌هاست حفظ کنید...» (تحریم/۶) القائاتی که به انسان می‌شود، چه مثبت و چه منفی، همه در ذهن او اثر می‌گذارد؛ جملاتی مانند تو در ریاضی ضعیف هستی، اگر تلاش کنی به هدفت می‌رسی، خدا به درآمد تو برکت می‌دهد و... جملاتی هستند که در سالیان رشد، باورهای آدمی‌را می‌سازند. انسانی که از ابتدا با الگوی رفتاری منفی رشد کرده، مسلّما به راحتی نمی‌تواند به تفکر مثبت دست یابد. برای مثبت‌ اندیشی نیاز است که باورهای فرد اصلاح شود. لازم است از تفکر «نمی‌توانم»، «لیاقت ندارم» به سمت تفکر «من می‌توانم»، «من ارزشش را دارم» برود. همچنین قرار گرفتن در امواج منفی دیگران و همنشینی با کسانی که بیش از اندازه زبان به شکوه می‌گشایند فرد را به سوی منفی ‌بافی و بدبینی سوق می‌دهد.

تلاش

تلاش و کوشش از عوامل بسیار موثر در بروز مثبت‌اندیشی است. خداوند انسان‌های تلاشگر را دوست دارد و وعده می‌دهد که به اندازه تلاششان به آنها جزا داده خواهد شد: همچنین قرآن از این تلاش انسان قدردانی می‌نماید: «و کوشش شما مقبول افتاده است. » (انسان/۲۲) در حقیقت مثبت‌ اندیشی زمانی موثر است که با عمل همراه باشد. چه بسا افرادی که اندیشه‌های مثبت دارند، اما چون دست به عمل نمی‌زنند، مثبت‌اندیشی آنها ثمر نمی‌دهد. اگر فرد ایمان داشته باشد که خداوند قادر، نیروهای عظیمی‌را در وجود او به ودیعه نهاده است، مسلّما با جدیت و انرژی بیشتر برای کسب آنها تلاش می‌کند. تلاش و کوشش بی ‌تردید با دشواری‌هایی نیز هموار است، اما خدا وعده می‌دهد که بعد از این دشواری‌ها آسانی در پیش است و از سوی دیگر هر کس را به اندازه توانایی اش تکلیف می‌فرماید: «خدا هیچ کس را جز [به قدر] آنچه به او داده است تکلیف نمی‏کند. خدا به زودی پس از دشواری آسانی فراهم می‏کند. » (طلاق/۷)

اراده

تفکر مثبت در صورتی نتیجه می‌دهد که انسان بخواهد با اراده باورهای غلط ذهنی، خود را تغییر داده و تحولات اساسی در مسیر زندگی ایجاد کند. خداوند در قرآن می‌فرماید: «در حقیقت، خدا حال قومی را تغییر نمی‏دهد تا آنان حال خود را تغییر دهند. »(رعد/۱۱) این وعده الهی است که انسان با قدرت اراده، حتی قادر است سرنوشت قومی‌را تغییر دهد. پس خداوند از آدمی‌می‌خواهد از مواهبی که او در وجودش به ودیعه نهاده است، به نحو احسن استفاده کند. از سوی دیگر اراده قوی به دنبال ایمان قوی به وجود می‌آید. انسان در سایه ایمان محکم می‌تواند ادراکات خود، جهان بیرون و درون را در جهت صحیح هدایت کند و به این وسیله تحول اساسی در زندگی خود و دیگران ایجاد کند. در حقیقت تفاوت میان انسان مثبت ‌اندیش و منفی‌ نگر در نیروی اراده آنهاست. باید دانست که این تصمیم‌های انسان است که سرنوشت او را رقم می‌زند. آدمی‌باید به یاد داشته باشد، تصمیمی‌که به آن مقید و پایبند باشد، نیرویی است که زندگی او را دگرگون می‌سازد. اراده پیروزی، اراده تغییر مسیر زندگی و مسلط بودن به آن، تنها هنگامی‌ایجاد می‌شود که انسان تصمیم بگیرد و باور کند که هیچ مشکل و مانعی نمی‌تواند او را بازدارد.

نتیجه

انسان برای خوب زندگی کردن نیازمند ابزار است و یکی از مهم‌ترین این ابزار، داشتن تفکر مثبت به زندگی، آینده و حتی دیگران است. مثبت ‌اندیشی امری ذاتی نیست بلکه هر کس با ایجاد زمینه‌های آن در وجود خویش می‌تواند به مراتب مختلفی از آن دست یابد. ایمان، فرهنگ اجتماعی و خانوادگی، تلاش و اراده از مهم‌ترین زمینه‌های ایجاد تفکر مثبت در انسان هستند.

منبع: آرمان